Prawda o was poetach
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 16 102
nie sztuką mówić
o miłości w ciemnych
okularach
tylko wtedy gdy
patrzy się
w oczy
nie sztuką opluć
komuś twarz
bez powodu
lecz uśmiechnąć
się do niej
szczerze
nie sztuką płakać
na pogrzebie
pokazowo
tylko wówczas gdy
życie innym
dokucza
nie sztuką udawać
głupiego lecz
być sobą
zwłaszcza gdy pada
jest nieciekawie
i smutno
2
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 27 odpowiedzi
- 484 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 300 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 475 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 382 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 233 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Starzec · Opublikowano
bywa i tak zbliżenie oddala zagłaskane szczęście rozczarować może przestraszony świt nie obudzi dnia a ja chciałbym więcej więc dla ciebie spłonę -
Przez viola arvensis · Opublikowano
@Leszczym wszystko świetnie ale ale... Te śpiewające i inne Al e niezmiennie budzą moja wielką niechęćZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Na szczęście Ty budzisz sympatię wiec powiedzmy - jest równowaga. -
Przez Starzec · Opublikowano
@LeszczymPytanie tylko, gdzie jest to światełko, na początku, czy na końcu tunelu :)) -
Przez viola arvensis · Opublikowano
Tego się nie da ubrać w słowa Jest metaforą wszystko we mnie Margines świata mnie pociąga Między wierszami się dopełnię. Stoję dziś jak otwarta księga Ze swą wysoką wrażliwością Bo jest przekleństwem, również łaską Bywa, ze staje w gardle ością. We mnie są rzeki nazbyt kręte Wartkie potoki smutnych zdarzeń Serce spękane, połatane Choć nie szukało nigdy wrażeń. Drzwi obrotowe w moim wnętrzu Dusza jak gąbka wszystko chłonie Boli mnie za dnia, krwawi nocą Czeka na czułe czyjeś dłonie. Samotność siostrą, obcość bratem Niezrozumienie jakby matką Nie mów mi, że przesadzam znowu Dla ciebie będę wciąż zagadką. Wasza królewska mość wrażliwość Niech cię szlag trafi! Trwaj na wieki! Codzień mnie nękasz, co noc budzisz Zamknij już wreszcie swe powieki. Nijak żyć z tobą, nijak umrzeć Gdy mnie w objęciach trzymasz swoich Trochę ci dzisiaj już nie ufam Ty jakby trochę się mnie boisz. Bóg jest arystą we wszechświecie Stworzył to wszystko niepojęte Wielką wrażliwość tych nielicznych Uczynił niby dzieło święte. Cóż wiec mi czynić z wrażliwością Co raz mi krzyżem, raz skrzydłami Wiersz jej ułożę, pieśń zanucę Niech miłość pozostanie z nami. -
Przez MinutaGnicia · Opublikowano
Znalazłam sobie miejsce w tej rozpaczy zbudowałam sobie w niej dom Ty dałeś mi kłódkę Teraz nie umiem znaleźć klucza Gdzie on się schował? W twoich pustych komplementach? Może odpłynęła wraz z strumieniem nadziei, że kiedyś ból przestanie być komplementarną częścią mnie? To nigdy nie miało sensu, nie uważasz? Czekałam całe życie aż ktoś mnie uratuje, Przyodziałeś zbroje, skupiłam się na jej blasku a nie zaschniętej krwi nawet nie próbowałeś jej ukryć ona jest moja? twoja? jej? pchnąłeś mnie jeszcze głębiej tym pustym spojrzeniem czego się bałeś? ja miałam więcej powodów do strachu wypuściłeś wszystkie demony wsunąłeś klucz do tylnych drzwi żeby dym zupełnie zasłonił światło to nie ma sensu, nie uważasz? ty jesteś ofiarą? dlaczego więc dostałeś to czego chciałeś, a ja poszłam w stronę światła otoczona ciepłem i destrukcyjną energią to jest moja wina? zupełnie rozpadłam się bo wierzyłam, ale zalałeś mnie swoim bólem stał się częścią mnie to ty zostałeś skrzywdzony? dlaczego więc prosząc cię o wybaczenie rzuciłeś jej imię prosto w twarz dlaczego mówiłeś wtedy do niej? czy ty zawsze do niej mówiłeś? boże ratuj mnie przed taką pomocą, jaką dostałam od ciebie boże ratuj mnie przed rycerzem, który wiesza na tobie ciało jego giermka i zwraca się do niego jego imieniem boże trzymaj go ode mnie z daleko żebym nie napluła mu w twarz bo nigdy nie chciałeś mi pomóc to zawsze chodziło o nią ratuj mnie panie od takiej pomocy ku chwale trupa który wyciąga ku tobie swoje ramiona i czeka aż się z nim połączysz to prawda nigdy nie zrozumiem jak to jest, gdy ktoś przypomina mi kogoś, kto nie żyje pozwalam swojemu ojcu spocząć w grobie nie wyciągam go z krypty i nie wieszam na ścianie wiem jednak że muszę uciekać jeżeli ktoś będzie mi przypominać Ciebie, nieopisany nieskończona jest liczba wyrazów, których muszę użyć żeby opisać nienawiść do ciebie
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się