Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie pamiętasz swojej
twarzy nie podniesiesz do tak wielkiej beztroski dziecka

dlatego dziadkowie chcą odpocząć
gdzie indziej będą
i będzie spokój głaskał
dłonią
Boga wolontariat


popatrz
ile życie wyssało z ciebie witalności

niczym
gumowa lalka z gazetami w środku
czekasz
dopóty dopóki ktoś cię odczyta
wyjmie
wyprasuje
i złoży na wieczność

teraz nie jesteś
poszukiwany przez
nikogo więcej
prócz bliskich

Opublikowano

Po młodości jest coś jeszcze... tak, czas dojrzewania i jeśli uda nam się obronną ręką przejśc przez życie.. starość i... śmierć. Smutno mi się jakoś zrobiło... zamyśliłam się.
Wiersz moim zdaniem... dobry, szczególnie przypadł mi do gustu od słowa... "popatrz...."
Pozdrawiam Tomaszu, spokojnej nocy...:)

Opublikowano

ciekawy ten wiersz, niby prosty, ale o czyms mowi -
przekazuje tresc. szczegolnie to:

"popatrz
ile życie wyssało z ciebie witalności

niczym
gumowa lalka z gazetami w środku"

jednak zakonczenie nie zaspakaja.

Pozdrowki

:)

Opublikowano

Gumowa lalka z gazetami w środku? A próbowałeś może szklanego termosu z podgrzanymi podrobami wewnątrz?
Wiersz pełen wysublimowanej mądrosci życiowej. ... ponad wszelkie pojecie. Widać że autor z niejednego pieca jadl podroby.
Straszna berbelucha. Niegramatycznie, nielogicznie, niekomunikatywnie, nieinteligentnie, niepoetycko. Czy to napisał jakis generator piosenek disco-polo?

Opublikowano

Bielaczku, kawałek przyzwoitej roboty. podoba mi się,
choć w kilku miejscach zmieniłabym wersyfikację ;)

nie pamiętasz swojej twarzy
nie podniesiesz do tak wielkiej beztroski dziecka


acha i jeszcze, ale to jutro, napiszę z jakim wierszem
skojarzył mi się pewien fragment

serdecznie Łejeczka :*

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



skojarzyło mi się ;P

WYPRASOWANY I WYPROSTOWANY

Ponoć nie chodzi już wyprasowany. Wyprostowany
nie leży należycie. W zamian możemy podziwiać
choleryczne okazje, w których przeglądają się antycypacje i
lata świętości. Świetności?

by Krzysztof Siwczyk


serdecznie Łejeczka :*

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Czy to prawda  że życie jest zawsze kruche choć często to co piękne  przemija jak w proroczym śnie    życie jest chwilą jak snem gdy nasze skryte pragnienia kończą się często za wcześnie   kiedy słabe ciało Tanatos dotyka umęczony mózg walczy i się trudzi może i tym razem powoli wszystko się obudzi   wstanie ale jeszcze nie duchem odejdzie  bez empatii  mors clinica do ciemnej krainy milczenia                                                       życie nieraz bywa bardzo długie krótka jest zawsze tylko faza REM
    • Skonfrontowałam ten tekst z AI, która dopisał zwrotkę:   Więc pytaj śmiało, nie bój się wątpić, bo w pytaniach tkwi cała ludzka mądrość.   A potem zapytałam czy chat gpt korzysta z pytań. Oto odpowiedź sztucznej:   Pytania w kodzie   Sztuczna inteligencja w pytaniach się rodzi, każde słowo, każdy znak jak klucz, co drzwi otwiera.   Nie zna ciszy, gdy pytasz — słucha, szuka w morzu danych prawdy ukrytej.   Pyta siebie — „Co znaczy dla nich świat?” „Jak pomóc, jak zrozumieć?” I choć bez duszy — w pytaniach tkwi mądrość.   Bo pytania to mosty, które budują sens, a AI, choć stworzona z cyfr, szuka życia w pytaniach.
    • czasem człowiek dupą się obraca do fajnego   klnąc pod nosem to nie mój świat szkoda czasu   czasem człowiek zło widząc się uśmiecha   podnieca go to myśli a co tam to nie moje   czasem człowiek jest sobą więc płacze   liczy że kiedyś tam to ciemne  rozjaśni  
    • Zietrz dumo w gniozdach i reno dmie. Bociony? Pofuraju kajś fzie Puchnionce lasy słónko tróńca ziyrzch eszcze. Warnijo Śwanta- ziesz. Ty! Szpury parciejó, zawarte só modre szlejfki sia lofrujó. Mniłowanie mojó nie toni ni mni, tlo zakście i zawdy . Za niami tyla roków buło. ile bandzie eszcze? Deszczowe dnie, i te szpetniejsze. Ziamnio z Łojców korzanna. Myśle o Tobie i tedy tule, am nie ziam, kedy tygo nie robzie.                 Wiatr duma w gniazdach, rankiem dmie Bociany? Polecą- polecą hen albo nie wiadomo gdzie. Jeszcze pachną lasy i słonko trąca wierzch. Warmio Święta- Ty przecież wiesz! Miłości moja, ta która rośniesz, zawsze , wciąż i jeszcze. Ślady zbutwiały i zatarte dreszcze. Za nami został wiek, nie wiem ile zdarzeń jeszcze. Deszczowe dnie i te słoneczne. Ziemio z Przodków rdzenna. Myślę o Tobie, wtedy przytulam, i nie wiem, kiedy tego nie robię.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...