dziwny wiersz na dziwny nastrój
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 16 809
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Witaj - dokładnie tak jak w komentarzu - dziękuje za czytanie -
Pzdr.serdecznie.
Witam - też tak myślę i proszę los by lepiej było - Fajnie że czytasz - dziękuje -
Pzdr.jesiennie.
@Czarek Płatak - dziękuje -
1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 22 odpowiedzi
- 605 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 309 wyświetleń
-
- 17 odpowiedzi
- 451 wyświetleń
-
- 16 odpowiedzi
- 301 wyświetleń
-
- 15 odpowiedzi
- 272 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
@Nata_KrukDziękuję za wspólny spacer. Nie mogę zamknąć oczu, bo wtedy nie widzę co czytam. Ale już między zwrotkami, mogę. Parasol, może być, ale przezroczysty i duży. U mnie w przedpokoju wiszą w tej chwili cztery - bo wciąż gubię. Ale nie będę się tym przejmowała - gubienie się w słowach i gubienie parasolek - to jak jedno i to samo. Pozdrawiam :) -
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
Witaj - piękny wiersz - pachnie jesienią - Pzdr.serdecznie. -
Przez wierszyki · Opublikowano
@Nata_Kruk to nie depresja ani samotność to miękki czarny aksamit nocy kojący absolutną ciszą -> to pewien stan należący do tej samej "rodziny" jak depresja czy samotność (ciemność), ale inny, możemy domniemywać jaki (jak kawałek jakiegoś materiału) to nie depresja ani samotność to miękki aksamit nocy kojący absolutną ciszą -> tu niespodzianki nie ma, jest noc -
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
Przez huzarc · Opublikowano
IA jest jak milutkie zwierzątko. Lubi być głaskane, jak się łasi, po tłustym brzuszku, po miękkim futerku, z światłowodowej sierści. Nigdy nie ugryzie, gdy aportuje za to poliże po gębie. A każdy ją ma. I też każdy lubi chodzić, na złotej smyczy w brokatowej obroży. Tresowany. -
Przez Nata_Kruk · Opublikowano
Zegar Czeka na cofnięcie wskazówek, żal czasem, że tylko w takim da się to zrobić. Wiosna rzuciała godziną przed siebie, jesień z pokorą ją odda - ale w parku, rok za rokiem - cztery pory Vivaldiego. Wirują zbłąkane liście, rdza zaognia pustkę, jedynie ławki czekają na dotyk człowieka. Przechadzka z parasolem to jednak coś miłego. Kiedy ziemia zaciąga się mgłami, po pniach skaczą wiewiórki szukając szczęścia na zimę. W pamięci szkicuję obrazy, będą na jutro. Na wzniesieniu prastare olbrzymy zrzucają nasiona - pękają iglaste kulki - turlają się kasztany - kasztanowe, jak niegdyś moje włosy. Dzisiaj, przewrotny czas ochoczo je popieli. wrzesień, 2025
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się