Nicosc

[Karolina Maciejewska]

Człowiek idący prosto przed siebie
Stąpając twardo po ziemi
Idzie do miejsca nie odkrytego
Do miejsca tajemniczego
Po drodze spotyka mroczne drzewa
Puste wzroki sów
Stojąc przed bramą ciemności
Spogląda w napis wyryty na drzwiach
Napis zamazany krwią
Odchylając bramę spada w dół nicości…

[zak stanisława]

Człowiek idący przed siebie
(jak idzie to nie stoi)

spotyka mroczne sowy
na pustych drzewach ciemności
u celu - drzwi zamazane krwią
(jak drzwi, to nie brama)
otwiera je
spada w nicość

pozdr.ES

[ula]

dobra, jestem młoda i się nie znam, ale na pierwszy rzut (nie lubię niczym rzucać-uraz po wfie i piłeczce palantowej...) mojego niebieskoszarozielonego oka wiersz klei się pospolitością..

[Atena]

nicość...
proszę zacznij od bardziej przyziemnych tematów;)
pozdrawiam