Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

trzecia pięć dnia

Adam_Szadkowski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

agnieszka puczynska

agnieszka puczynska

Opublikowano
Opublikowano

Przykład jak pisać, by się postawić w piedestale manipulatora...
Powiem tylko, jeśli tak, to robisz to bardzo dobrze, może tylko 7 i 8 wers trochę mi przeszkadzają, jednak cała reszta w kontekście prób i błędów:) - wiesz o czym piszę, są jak zwykle dopracowane.
Ileż to razy byłam na podłodze? Nie pamiętam, bo przestałam już liczyć.
Adam, jedno tylko, uważaj na te konstrukcje, byś nie popadł w manierę ich budowania za wszelką cenę, pozdrawiam, agnieszka

agnieszka puczynska

agnieszka puczynska

Opublikowano
Opublikowano

Przykład jak pisać, by się postawić w piedestale manipulatora...
Powiem tylko, jeśli tak, to robisz to bardzo dobrze, może tylko 7 i 8 wers trochę mi przeszkadzają, jednak cała reszta w kontekście prób i błędów:) - wiesz o czym piszę, są jak zwykle dopracowane.
Ileż to razy byłam na podłodze? Nie pamiętam, bo przestałam już liczyć.
Adam, jedno tylko, uważaj na te konstrukcje, byś nie popadł w manierę ich budowania za wszelką cenę, pozdrawiam, agnieszka

Magdalena C

Magdalena C

Opublikowano
Opublikowano

Jakoś nie mogę się oswoić z tym wierszem.
Hmm
"krew szaleje na podłodze" przywołuje mi na myśl scenę
z horroru.
Może jeszcze kilka razy przeczytam i będę w stanie go strawić.
A moze nie tym razem ??

DZiuńka

Peace

Seweryn Muszkowski

Seweryn Muszkowski

Opublikowano
Opublikowano

Dawno nie komentowałem, bo głupio pisać wciąż to samo.

Zakochałem się w metaforze "krępy las dudni sotłem" - muszę to przyznać: wspaniała.

A jeżeli miałbym się do czegoś przyczepić, to do tej krwi szalejącej na podłodze. Wierzę, że Pana stać byłoby na zastąpeienie tych wersów, na coś bliskoznacznego, ale mniej dosłownego.

No i zakończenie. Fenomenalne.

I tak wyszło, prawie "to co zwykle", czyli: Pana wiersze czyta się bardzo przyjemnie i zapamiętuje z rozkoszą.

Gratuluję.

s.m.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Father Punguenty
      Dzień, w którym wypłynęła ryba

      Przez Father Punguenty · Opublikowano

      Zbrodnia to niepojęta, cios w zdrowe ciało. Jak sięgnąć okiem trup gęsto się ściele, Gdyż milion ryb życie słodkie oddało - Donosi prasa i dzwony w kościele.   Przez wsie malowane, wsie jak Zalipie, Wzdłuż pól chwilę, co świeżo zżętych, Onegdaj z rzek modra, dziś ledwie chlipie, Niosąc tłum stworzeń głęboko śniętych.   Brzany srebrzyste, zwinne szczupaki, Płodne karasie, świnki, lipienie, Liny przecudne, soczyste sandacze, Leszcze powszednie, kiełby, bolenie.   Słodkie ukleje, dorodne sumy, Okoń rozbójnik i rozpiór mały. I wszystkie pomniejsze płotki i ryby, Co brały na chleb i co nie brały.   Kto się zamachnął, lub kto zawinił ? Czy zbój teutoński gdzieś wpuścił trutkę ? Czy alg złotych gromad kłąb się nasilił ? Dmie propagandy gnom w twardą tubkę.   Na głównej, ważnej warszawskiej ulicy, W ciemnych zaułkach, gdzie życie wrzało, Gdzie młyny mielą dni i godziny, Się Państwa Naczelnik i grono zebrało.   Stu gniewnych wyznawców było na sali. Gotowych na rozkaz sięgać po szablę. Naczelnik oznajmił - Autorytet się wali, Autorytet nasz tonie, donoszą kablem.   Gdy mieszał herbatę z orientu, Purwy, Pomyślał potem - To prosta sprawa. Na wpół Robespierre, jeszcze nie Scurvy. Palec swój kładę na czole Zbysława.   Jest sprawa, kto żyw biega na jednej nodze. Trzaskają drzwi, akta wzorowo. Sam Zbysław czerwony, w czerwonej todze, Rozkazał przesłuchać ofiary masowo.   Zeznania kazał wziąć ofiar i świadków. Wystawiał nakazy z miną wręcz wilczą. Złapać mi, mówi, nędznych gagatków. Zbysławie - mówią - lecz ryby milczą.   Zbysław, więc prasie historię przedstawił, O pladze nieznanej w historii zbawienia. Trzasnął aktami, paski poprawił I rzekł w łaskawości - do umorzenia.   Prezes zaś w duchu zaklął dosadnie, Podumał, patrząc na rzekę zza szyby, Cóż, poczekajmy, aż poziom opadnie, Gdyż wtedy wypłyną nam grube ryby.     YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Sylwester_Lasota
      Brzeg pola

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Ładnie.   Pozdrawiam.
    • P.Mgieł
      Jeśli chcesz być szczęśliwy

      Przez P.Mgieł · Opublikowano

      @viola arvensis Po prostu prostota :D
    • P.Mgieł
      Brzeg pola

      Przez P.Mgieł · Opublikowano

      na brzegu pola rosną słowa których nikt nie zebrał cisza przysiadła na ramieniu jak ptak, co nie zna imienia. w zeschniętej trawie słychać drżenie wiatru i coś jeszcze – jakby echo dawnych rozmów nie patrzę w stronę drogi bo wszystkie drogi są teraz ścieżkami światła a pod stopami ziemia oddycha jakby chciała powiedzieć: „jesteś u siebie”
    • Sylwester_Lasota
      PFAS

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Nie ma, nie ma czystej wody już skażona cała Ziemia i zatrute wszystkie głowy, więc ratunku również nie ma.   Zakażone nerki, biodra, nie ma szans się opamiętać, gdy trucizna już przegryzła świat roślinny i zwierzęta.   Już rozkłada się wątroba i szaleństwo umysł mąci, nie ma schronów by się schować, gdy skażone wszystkie kości.   To nie bomba atomowa, ale cicha katastrofa! Nie odrodzi się od nowa świat, co zbytnio zysk ukochał.    Pozostaną symulacje naszych myśli, tęsknot marzeń, a co będzie jeszcze dalej, to już nam się nie ukaże.            

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...