Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

byłam wiatrem
pogwizdującym na grubych palcach kominów

wzniosłam się wysoko na poziom chmur
a kiedy zaczęło padać
tysiącem kropli rozbiłam się na miękkim piasku

po raz pierwszy stanęłam na ziemi
i wyrosły mi skrzydła

wtedy go poznałam
mówił: niemądra ludzie nie latają

pomogę ci
- i przywiązał za nogę do stołu

wszystkie próby lotu
kończyły się szarpnięciem w dół

powiedział: zrobisz sobie krzywdę
zdejmę ci skrzydła

ale one wciąż ze mnie wyrastały
- nie wierzę - powtarzał

Opublikowano

i_e; dziękuję Ci za pomoc:) to żaden bełkot... nie wiem skąd ten dzisiejszy pesymizm.
zbyt emocjonalnie do niego podeszlam i nie widzę zgrzytów:(
Jeszcze chyba muszę nad nim popracować, bo nie jest tak jak mialo być...

pozdrawiam serdecznie
eva

Opublikowano

Problem w tym, że chciałam to przedstawić w krótkiej formie (to nie wyszlo) prostej historii (i to jakby nie bardzo wyszło)...

Nie wiem czy dam radę coś zmienić. Troche dystansu by się przydało.

wdzięczna za ewentualną pomoc
eva

Opublikowano

byłam powietrzem
wzniosłam się wysoko na poziom chmur

byłam wiatrem
pogwizdującym na grubych palcach kominów

po raz pierwszy stanęłam na ziemi
i wyrosły mi skrzydła

mówił że jestem niemądra
że ludzie nie latają

postanowił mi pomóc
przywiązał mnie za nogę do stołu

uderzałam skrzydłami

powiedział wtedy
że mogę sobie zrobić krzywdę
że lepiej będzie jeśli zdejmę skrzydła

to nie było takie proste
one ze mnie wyrastały

nie uwierzył i obciął je

???
Tylko trochę skróciłem, z tekstu nic nie odjąłem :)

Opublikowano

byłam wiatrem
pogwizdującym na grubych palcach kominów

wzniosłam się wysoko na poziom chmur
a kiedy zaczęło padać
tysiącem kropli rozbiłam się na miękkim pasku

po raz pierwszy stanęłam na ziemi
i wyrosły mi skrzydła

wtedy go poznałam
mówił: niemądra ludzie nie latają

pomogę ci
- i przywiązał za nogę do stołu

wszystkie próby lotu
kończyły się szarpnięciem w dół

powiedział: zrobisz sobie krzywdę
zdejmę ci skrzydła

ale one wciąż ze mnie wyrastały
- nie wierzę - powtarzał






M. Krzywak; dziękuję panu, dygam dźwięcznie (trzeszcząc kościami ;) )

Opublikowano

Widzę, ze jazda - no to na całego (uwaga na wstepie: bardzo ładne intro, wyobraźnia itd - wiersz zostal zarżnuięty przez dydaktyzm - od połowy wiadomo, jak się skończy, a co mówi przeslanie: że nie ożenisz wody z ogniem, a powietrza z ziemią? a moze powinno być, że jednak bez wyobraxni (i powietrza) nie można żyć - niekoniecznie przez uśmiercenie peelki ;)
Tytuł: po przebudzeniu.


Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oczywiście to jedna z wielu możliwości (sorry za zmianę kilku słówek i końcówek ;)
pzdr. b
Opublikowano

Nie odpuszczę, bo aż żal ;)
"razbijającym" - rozbijających
Ma pani tendencję do wszystkoizmu - szkoda, ale pani prawo, jeśli już musi być tak o wszystkim (co się zapisało) to niechże przynajmniej logika działa - kominy powinny być przed deszczem (rozbijam się o ziemię i staję na niej).
o ziemię, na ziemi, ku ziemi - nie za dużo (coś w domyśle, cos zaimkiem - są różne sposoby).
pzdr. b

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Panie Romanie, przepraszam za te dziecinne usterki, wczoraj był ciężki dzień i zajęta głowa. Dziś zbieram siły i myśli. Jeszcze raz dziękuję za pomoc. Dziś postaram się jeszcze nad nim pomyśleć, bo nadal coś mi nie gra. Mam nadzieję, że choć logika w moim ściśniętym umyśle pojmującym dopiero sztukę pisania, nie zawidzie pana, bo jak do tej pory to chyba najlepiej nie jest.

( tendencja do wszystkoizmu - chyba gdzieś musiałam mocno przegiąć, ale przynajmniej to pasowałoby do chemiczki;) )

pozdrawiam
eva

Opublikowano

A wiesz, co przyciągnęło moją uwagę? Przejście komin – noga od stołu. Zejście na powierzchnię, gdzie dzieją się rzeczy, nie zaburza kierunku góra – dół. To tłumaczy proces odrastania.
Widziałam wiersz po wklejeniu, zmienił się :-) Fajny się zrobił :-)
Pozdrawiam.
Fanaberka.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...