Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

moja schizofrenia


Rekomendowane odpowiedzi

schizofrenii ile rodzajów ludzi
depresji ilu shizofreników
ilu w depresji ludzi potrzebuje uczucia
spełnienia

pustych butelek ile alkoholików
samobójstw ilu nie spełnionych
ile pustych butelek po wódce
potrzebuje dotyku ust
twoich

grobów ile serc bez bicia
żałobników ilu krawców na rogu
szyje czarne garnitury
ile kwiatów na grobach usycha
z samotności

nie wiem

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Potoczyste katalogowe ujęcie sprawy, jej rozpiętości i rozwidleń całkowicie adekwatne, bo zrealizowane z konieczności i nadkonieczności (cokolwiek ktokolwiek tu ewentualnie napisze o wrażeniu mechaniczności wywodu). Jednak jako czytelnik płynący tym strumieniem implikacji chciałbym... wręcz nastawiam się na finał już syntetyczny, zgęszczony a uderzający ciężarem lapidarności jak obuchem. Samo "nie wiem" odbieram trochę jak zgaszenie zapałki przed użyciem. Podmiot nie wie o tyle, o ile wie wielokrotnie, i może taki ślad pryzmatu przydałby się tekstowi? Przy szeregu alternatywnych interpretacji, których oczywiście mogłem tu nie rozwinąć. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

schizofrenii ile rodzajów ludzi - to jest dobre
depresji ilu shizofreników - błąd ort.
ilu w depresji ludzi potrzebuje uczucia - to już mniej - uczucie nie leczy depresji, a newat w nią wpędza
spełnienia - "spełnienie uczucia" - nie to,

pustych butelek ile alkoholików
samobójstw ilu nie spełnionych
ile pustych butelek po wódce - to jest w porządku
potrzebuje dotyku ust
twoich - i znowu - usta jako zbawienie człowieka. Platon "Państwo" - księga 1 - odpowiedź na to zagadnienie :)

grobów ile serc bez bicia
żałobników ilu krawców na rogu
szyje czarne garnitury
ile kwiatów na grobach usycha
z samotności

nie wiem - urwane, nie można powiedziec "nie wiem" - po 3 strofach

Nie jest to zły utwór, ale zawiera w sobie pełen ładunek. Na schizofreniach się nie znam, ale jako laik - czemu nie ?
Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

i tak ciągle i ciągle...

to poszukiwanie i odnajdywanie wlasnie leczy i daje odpowiedz na sen,,,bo sensem jest poszukiwanie,,,wiadomo wszystko sie konczy i nic nie jest satale,,,a przyzwyczajenie zmienia spelnienie w rutyne,,,niestety,,,to moje zdanie i nie musisz sie z nim zgadzac,,,pozdrawiam,,,

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Adaś Marek Dzięki za dobre rady Pozdrawiam:) @iwonaroma Żaden problem, po prostu stwierdzenie, dziękuję za opinię  Pozdrowienia
    • Jeśli to dla córki, to zdecydowanie jutro skrywa mgły. Po kobiecemu tak odmienia się ten czasownik.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Domysły Monika

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jeżeli chodzi o tę szarość w moim wierszu "Szarość kontra wirtualna rzeczywistość, to warto zauważyć, że nasza współczesna rzeczywistość jest często "szara" i smętna pomimo różnych kolorowych "atrakcji. Ale kiedy pada internet, to rzeczywistość ta robi się jeszcze  bardziej szara i efekt jest taki, że mamy "szarość grobową". Ale ta "szarość grobowa", ten smętek jest relatywizowany przez "uśmiech strażnika".  Dla mnie szarość ma też romantyczny wymiar, co zauważam jesienią w parkach.   Jeżeli chodzi o warkocz, to nie tylko zdobi on dziewczynę, ale jest w moim odczuciu także symbolem pewnego uporządkowania, a nawet skromności, co wcale nie musi być zaprzeczeniem romantyczności... .   No ale na razie to chyba wystarczy... Mam nadzieję, że nie zabiłem twojej intuicji czytelniczej... :)     
    • Poprawnie    Łukasz Jasiński 
    • Testament Mój    Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami, Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny, Dziś was rzucam i dalej idę w cień - z duchami - A jak gdyby tu szczęście było - idę smętny.   Nie zostawiłem tutaj żadnego dziedzica - Ani dla mojej lutni, ani dla imienia - Imię moje tak przeszło jako błyskawica I będzie jak dźwięk pusty trwać przez pokolenia.   Lecz wy, coście mnie znali, w podaniach przekażcie, Żem dla ojczyzny sterał moje lata młode, A póki okręt walczył - siedziałem na maszcie, A gdy tonął - z okrętem poszedłem pod wodę...   Ale kiedyś - o smętnych losach zadumany Mojej biednej ojczyzny - przyzna, kto szlachetny, Że płaszcz na moim duchu był niewyżebrany, Lecz świetnościami dawnych moich przodków świetny.   Niech przyjaciele moi w nocy się zgromadzą I biedne serce moje spalą w aloesie, I tej, która mi dała to serce, oddadzą - Tak się matkom wypłaca świat, gdy proch odniesie...   Niech przyjaciele moi siądą przy pucharze I zapiją mój pogrzeb - oraz własną biedę, Jeżeli będę duchem, to się im pokażę, Jeśli Bóg uwolni od męki - nie przyjdę...   Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei I przed narodem niosą oświaty kaganiec, A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!   Co do mnie - ja zostawiam maleńką tu drużbę Tych, co mogli pokochać serce moje dumne, Znać, że srogą spełniłem, twardą bożą służbę I zgodziłem się tu mieć - niepłakaną trumnę.   Kto drugi tak bez świata oklasków się zgodzi Iść w taką obojętność, jak ja, mieć dla świata? Być sternikiem duchami napełnionej łodzi, I tak cicho odlecieć, jak duch, gdy odlata?   Jednak zostanie po mnie ta siła fatalna, Co mi żywemu na nic! Tylko czoło zdobi, Lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna, Aż was, zjadacze chleba - w aniołów przerobi.   Juliusz Słowacki 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...