Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w tym autobusie rozespanym rano
półmrok ulicy straszy samotnością
przez oszronione okna świat wygląda jakoś
jakby chciał bardzo na wieki odpocząć

zszarzałe drzewa gną się ku chodnikom
brunatne trawy zdeptał śnieg okrutnie
i chociaż wiosna jest już niby blisko
brak jest uśmiechu wszystko zda się smutnieć

niepogodzona z ponurym krakaniem
przymykam oczy czując wewnątrz radość
gdy tak oglądam album pełen marzeń
twego dotyku przywołując lato

nie wiedząc kiedy przejeżdżam pół miasta
pora wysiadać by zdążyć do pracy
i chociaż nie chcę z tobą się rozstawać
trzeba na życie znów realnie patrzyć

15.03.06r.

Opublikowano

Wychodzę z pracy, autobus podjeżdźa,
Wsiadam, zajmuje przy oknie fotelik
Za oknem plucha oraz szary pejzaż,
A w sercu lato i Ty się weselisz.

Znów patrzysz na mnie piwnymi oczami,
Rękę ujmujesz, szepczesz słowa czułe.
Jestem speszona, bo my jakby sami,
Zapomnieliśmy o świecie w ogóle.

I zdaje mi się, jakbyś mnie kołysał,
Do snu układał jak dawnymi czasy,
A to autobus na zakrętach buja.
Głos kierowcy budzi: - "Koniec trasy".


Napisałaś super a pozwoliłem sobie dokończyć.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jacku piekny ciąg dalszy autobusowej przygody :)))...kto wie może i ja pokuszę się o jakiś ciąg dalszy ;)...dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a nie powinno być patrzeć ?
jestem za młody na takie czytanie więc się nie wypowiem
Pozdrawiam

I jedna forma i druga jest poprawna i w użyciu :)...dziękuję za zaglądnięcie i komentarz :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...