Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 66
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Z uszanowaniem, ale to się do 'warsztatu' nie nadaje;

A co do opinii, że należy propagować dobrą poezję to zgadzam się - ale nie jest tak źle,
są miejsca w których można się spotkać z dobrą poezją.

Pozdrawiam!

Opublikowano

tekst troszkę lepszy od tych poprzednich. jednak postawa autora psuje wszystko...
albo mój paskudny charakter, który powoduje uprzedzenie do niego....właściwie bez powodu.
toż wielkich poetów należy doceniać, a nie wydziwiać,że niezrozumiale piszą!
widać jestem osobą na tyle niekompetentną, iż nie radzą sobie z tym ciężkim zadaniem.

aczkolwiek zupełnie popieram panią Stasię

pozdrawiam
ER

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




phi...to nie jest żadna partia polityczna, żeby po wyrażeniu zdania Przywódcy wszyscy, którzy należą do bandy mówili tak samo. poza tym tworzenie TWA jest tu chyba zabrnione(albo conajmniej niemile widziane)

poza tym nigdy nie nazwałam żadnego swojego tekstu wierszem, ani siebie poetką.
i to wcale nie dlatego, że uważam, że Ty jesteś ode mnie lepszy. takie coś nazywa się pokora-znasz znaczenie takich słów?

jeśli nie-zajrzyj do słownika(o ile Poecie wypada takich rzeczy używać)
Opublikowano

tylko mi nie pisz, że nie mam gustu, że jestem głupia, że nie nie znam się na poezji, że jestem młoda, że nie mam tu wstępu, że ..... i nie naskakuj na moje wiersze z przeszłości :]

milczenie owiec. poeta umarłych. konie unoszące łby znad owsa. ostatni sprawiedliwy. wozy z hańbą. nie uważasz, że to trochę…. banalne? Może masz super ambicje, ale niestety – brak warsztatu. może lepiej wziąć udział w konkursie? :]

pozdrawiam życzliwie
kal.

Opublikowano

Po Różewiczu


Warkoczyk , za który niegrzeczni chłopcy
pociągali dla zabawy na podwórku i w szkole,
pozostał w mojej pamięci na zawsze,
leży na półce, obok mydła dr. Spanera i
karceru ub z miejskiego aresztu .

Bywają dni ,że dzieci Zamojszczyzny ,
biegają między półkami mojej pamięci
i krzycząc wniebogłosy wdrapują się
na najwyższe półki – szukając matek,
które już dawno przestały płakać.





Noe-Gd Gdańsk 26.02.2006 /22.26 [email protected]

Jutro chyba to wkleję - temat poważny - proszę o powagę.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





co to ma kurwa być

kolejna kurwa prowokacyjna historyjka którą czytasz kolesiowi który robi ci loda
albo uwodzisz tak małe dziewczynki a potem bijesz maltretujesz

co ty masz człowieku w głowie kuuurwa

:(

rozumiem

to jest internet
wszystko wyjaśnia
eh
Opublikowano

Zwycięstwo zła



może teraz pogwałcisz policjantów

hmmmm

cooo

boisz się


no pojedź mnie

uspokuj

rzuć jakąś błyskotliwą opinią

pobaw sięze mną

moze mi obciagniesz

zapierdol jakimś słowem

kurwa kurwa kurwa




--------------------------------------------------------------------------------

Dnia: Dzisiaj 22:20:49, napisał(a): Tomasz Biela
Czytelnik

Komentarzy: 1977

"... Dzień dobry, a gdybyśmy się nie spotkali,


dobry wieczór i dobranoc ..."

wzór recenzji?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • oglądam nieśmiałe  dawne marzenia  które nie ujrzały światła dziennego    gdyby… tak czasami myślę    jaka byś była  w bliskim spotkaniu    tam wtedy  czarowałaś  byłaś niezachodzącym  słońcem  a ja  ja chmurami na niebie    bawiłaś się  moim cieniem    6.2025 andrew 
    • w niej masz drogi mleczne pokłosiem wydeptane - tu historia z korzeni w niepewność wyrasta. w niej masz ścieżki dopiero co w rosie skąpane - nie minie nawet chwila, a czas je zawłaszcza.   jest tak wyjałowiona (krucha, ślepa, głucha) monokulturą pragnień i błędów tętniących, pusta leży w bezruchu, milczy i nie słucha cichych szeptań i krzyków w koronach szumiących.   choć tak bardzo zmęczona, zasnąć nie potrafi, wciąż zakochana w niebie, z gwiazd wzroku nie spuści, będzie mu czule śpiewać przyziemne piosenki - może ją pokocha, tym marzenie jej ziści.   podszyta marzeniami bladoróżowymi, jedwabnymi nićmi i słodkim wiciokrzewem, użyźni swe zmysły, rozsieje uczuciami, odurzy zapachami i wilgotnym ciepłem.  
    • (Ojcu)   Wiesz, stoję tutaj. W tej trawie wysokiej. W słońcu. W tym rozkwieceniu bujnym i tęsknym.   W tej melancholii rozległej jak czas. W tym ogromie cichym sen głęboki otwiera powieki. I śnię tym snem potrójnym zamknięty. Tą duszną godziną upalnego lata.   Chwieją się wiotkie gałęzie. Łodygi. Źdźbła łaskoczące łydki.   I wszystko to szumi, gęstnieje. Oddycha niebem rozległym. Kobaltowym odcieniem przeciętym smugą po odrzutowcu i z białą gdzieniegdzie chmurą, obłokiem skłębionym …   W powietrzu kreślę tajemne symbole, znaki. Lgnę ustami do kory drzewa. Całuję. Namiętnie. Jak usta kochanki niewidzialne, drzewne. Liściastą boginię miłości.   Wnikam w te rowki słodkawe i lepkie od soku, czując na końcu języka tężejące grudki.   Układam zdania zapadnięte do środka, zamknięte a jednocześnie przeogromnie rozległe jak wszechświat. Jak unicestwienie. Zaciskam powieki. Otwieram… Mrugam w jakimś porywie pamięci.   Widzę idącego ojca, poprzez odczuwanie w nim tej powolności elegijnej (taką jaką się odczuwa we śnie)   Idzie powoli w wysokiej trawie. W łanach rozkołysanego morza z dłońmi złączonymi mocno i pewnie.   I rozłącza je nagle w mozaice szeptów, rozsuwając w tym złotym rozkłoszeniu zbożność i wiatr. I znowu w słońcu, i w cieniu. Za tym dębem, za kasztanem.   Za samotną w polu topolą. Chwieją i smukłą. jak palec na ustach Boga.   Idzie powoli, odchodząc. I pojawia się na chwilę, by zniknąć znowu za jakimś krzewem, co mu zachodzi znienacka drogę.   I znowu, ale w coraz większym oddaleniu. Za kępą pachnącą, za tym drżącym ukołysaniem maleńkich kwiatków, które mu spadają na głowę białym deszczem. Za jaśminem, który tak kochał za życia.   Twarz przesłaniam dłonią, szczypiące oczy, bowiem uderza mnie oślepiający promień słońca. Znienacka.   Otrząsa się w prześwicie z szeleszczących liści w powiewie. Lecz po chwili robi się duszno i cicho. Jakoś tak tkliwie. Ojciec zniknął, zapadł się. Rozpłynął, gdzieś w rozkojarzeniu sennej melancholii.   Na piaszczystej ścieżce pociętej cieniami gałęzi. A jednak był tu kiedyś i żył jeszcze. I żyje...   Jestem jedynym świadkiem tej manifestacji. Tego przemknięcia niematerialnego zrywu zakamuflowanego przed światem.   I mimo że jestem bez miejsca i przeznaczenia, notuję każdy błahy kształt. Każdy nawet zarys, który jest w czyimś zamyśle jedynie nic nieznaczącym szkicem.   W chmurze spopielałej. W nadciągającym snopie deszczu.   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-06-24)    
    • Ciekawe, czy innych książkach też będzie.  Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        (dla Raskolnikowa Sonia po prostu była święta, ale dawno czytałam).
    • @Robert Witold Gorzkowski dziękuję @Rafael Marius dziękuję. Pozdrawiam Was serdecznie, ale nie końcem, lecz początkiem, który wskazał mi drogę , co dalej muszę robić!  Zresztą, nie pominąłem przesłanek z jego podpowiedzi , jakie pozwalają odkrywać to, co zostało nieodkryte albo zatajone!?   Więc zaczniemy od tego, czym jest język światła i cienia?            

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        !!!!   Interpretację już mam!              
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...