Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Idź dokąd myśl prowadzi
Jeszcze dalej
Do krainy pijanych poetów.

Zamów absynt
Jeszcze jeden
Tu nic innego nie dają.

wyje kogut - noc się zaczyna
w kraju pijanych poetów
nocami na świeczniku
rzym płonie
reichstag płonie
pod osłoną bordowego abażuru
tlą się resztki wczorajszej
nadziei jutra

w kraju pijanych poetów
noce są za krótkie by spać
nocami pisze się wiersze
by w dzień można było pić od rana
absynt i już niczym innym
się nie rozpraszać

pijani poeci przysłaniają słońca
i księżyce bordowymi abażurami
by światło nie raniło podkrążonych oczu

w kraju pijanych poetów
ranki poranki
są ciche i pokorne

Szeptaj cicho
Jeszcze ciszej
Nie wywołuj burzy.

Opublikowano

eee.... jakieś takie bez jaja
początek chyba miał być na podobieństwo pana Cogito
ale oglnie takie ściemnianie dla ściemniania - jak dla mnie
i denerwuje mnie to idealizowanie absyntu
qrwa jakby nic innego nie było do picia
że co? że poeta to musi absynt pić i wtedy jest fajny?
beeeezedura! z dupy to jest jak dla mnie
oczywiście to tylko moje zdanie
pozdro.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • widzę cię triumfujesz zdobywasz duma spływa złotem miażdży pożądanie i zagłusza gniew świętość i grzech płoną na twojej skórze rozpacz i honor krzyczą w oczach.   mściwa niepokorna niezależna uwięziona w ramie męskiej wyobraźni? nie – ty rozrywasz ją na strzępy, nie błyszczysz ty spalasz.   Obraz G. Klimta, "judyta z głową Holofernesa". 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @infelia W Twoim wierszu wyczytać można tęsknotę, ból po stracie, ale i piękne wspomnienia, które nadają mu głębi. Zestawiłeś obraz dawnego, pełnego życia ojca z jego późniejszą słabością. No i mocna puenta – pożegnanie i poczucie niedopowiedzenia.
    • @Starzec Skromni w słowach, bez blasku, bez wrzawy, jak cichy strumień wśród pól i trawy. Lecz w czynach wielcy, w mocy zaklęci, prości w mowie, w działaniu — niepojęci.  
    • @wierszyki W Twoim wierszu ujął mnie moment przejścia od konkretów do metafizyki - od zeszytów do refleksji o życiu i stracie. "Rude włosy" i "jarzębinowy uśmiech" tworzą tak żywy, ciepły portret, że niemal można poczuć obecność tej osoby. A potem ten kontrast - "tak szybko zeszłaś usnąć" - brzmi tak delikatnie. A obraz dzieci niosących "uśpionej mamie" kasztany-serca jest przepiękny i rozdzierający jednocześnie. Wzruszający tekst!
    • @andrew Mam ogród z kwiatami, najwięcej róż i lubię na nie patrzeć - jak żyją i przekwitają zgodnie z cyklem natury. I rodzą się nowe. Napisałeś piękny wiersz o niezależności i harmonii w naturze. Ciekawy obraz kwiatów jako indywidualistów, które mimo że "nie przepadają za towarzystwem", tworzą razem coś wyjątkowego. Ta metafora klocków lego jest bardzo ładna - każdy element ma swoją przestrzeń, ale wszystkie razem składają się na zachwycający obraz.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...