Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

szlag by trafił poetów
z ich abstrakcyjną uczuciowością
która tkliwie utkana
w nieprzeniknionej płaszczyźnie
świeci po oczach aliteracjami

każda onanistyczna zabawka
obfituje w jakieś my
co oczywiście rozumiemy
opacznie upatrując
uniwersalnej prawdy
niepodatni na identyfikację
wyżej wymienionym
kodem kreskowym

czasem jesteś ty
zupełnie nie rozumiejąc
dlaczego cię to obchodzi
pewnie po pijaku trafić nie może
tłumaczysz sobie
oni sprzedali się już
teoriom spiskowym
więc padło na twoje podwórko
tudzież zaimek

potem z dyskusji dowiesz się
że ty wcale nie jest adresatem
ale ja też być nim nie mogę
bo poezja wyznaniowa się przejadła
i przetrawiła do formy biopaliwa
a nikt nie chce jedynie wynikać z szuflady

wyjdziesz z pozytywnym wrażeniem
kulturalnie dowartościowany
choć w głowie i tak nie ma znaczenia
bo na końcu pozostanie tylko wzmianka
że taki Wojaczek był z zawodu pijakiem
ale lepsze to niż sam akt zgonu





*Wyjaśniam, żeby nie gubić czytelnika jeszcze bardziej, że 'mała litera' to księgarnia - kawiarnia w Łodzi, gdzie mniej więcej co dwa tygodnie w piątek jest jakiś wieczór autorski. No i wiersz jest hmmm... może refleksją z takiego wieczoru.

Opublikowano

zaintrygowałam się....
ciekawy obraz

pełen refleksji faktycznie

mnie się podoba
zarówno styl jak i treść

ale muszę tu jeszcze wrócić z pewnością

ode mnie plussssss

pozdrawiam cieplutko zza szyby zamglonej

Opublikowano

Jasiek! Wywalone w kosmos! Bardzo mi się podoba! Pod każdym względem! Za metafory, za temat, za sposób na temat, za przemyślenia... za wszystko, noo.
Pokłony do samej ziemi!
i gorące pozdr

PS Jak będę w Łodzi to koniecznie zajrzę. Podaj adres, pls :) Jak tam dotrzeć?

Opublikowano

Nie mam pojęcia czy coś się tam wydarzy. Koleżanka była jakoś niedawno na pokazie wczesnych filmów Disneya tam. Radzę sprawdzić na ich stronie - pierwsze w Google.

Stanisławie za to powiem, że utwór jest złośliwy i to bardzo :P

Opublikowano

skomasowanie zaimków osobowych i podkreślanie form osobowych pod koniec wersów właściwie do niczego czytelnika nie prowadzi
szukalam jakiegos wyniku tego kalambury ale wszelkie wątki doprowadzały mnie do myśli, że autor nie panuje nad manieryzmem
zjawisko to jest nagminne w drugiej i trzeciej strofie
Wiersz jest istotnie zgryźliwy, ale zgryźliwość ta niewiele wnosi
porównanie recytowanych wierszy do onanistycznych zabawek jest szczególnie nie na miejscu
kiedy mówimy o wieczorku autorskim
gdyż tam ewidentnie chodzi jeśli nie o intelektualną kopulację ze słuchaczami
to przynajmniej o swoisty ekshibicjonizm

i tak ciekawie, a autorowi należą się całuski

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Czy my się czasem skądś nie znamy?
No cóż, na wypadek gdyby, to tak w prezencie jedno rozjaśnie - na tym wieczorku autorskim dużo było mowy o onanizmie, sam autor wysnuł taką sobie tezę, że poeci to intelektualne koniowały - a wszystko przez to, że zdarzyło mu się napisać wiersz o ręce.

Rzeczywiście, możliwe, że nie panuję nad manieryzmem, ponieważ nie jest on do końca mój (pozwoliłem sobie pożyczyć nieco na potrzeby imitacji). Zaimki natomiast wynikają z tego, że uważam, iż poeci "uznani" których miałem okazję czytać, bądź słuchać, maja dziwną tendencję do wypowiadania się w pierwszej osobie liczby mnogiej (bo zapewne traktują każdy swój utwór jako manifest pokolenia 30- latków), albo z kolei zwracają się do kogoś bezpośrednio bardzo uczonym tonem (zapewne dlatego, że kontemplują rolę człowieka-everymana w świecie szalonego postępu technologicznego).

Ja doskonale zdaję sobie sprawę, że osoby które zachwyciły się tym wierszem nieco przesadziły, zdaje sobie też sprawę z paru innych jego wad, ale napisałem go (zupełnie świadomie i nawet trzeźwy byłem) i jak widać ktoś go przeczytał, a niektórym nawet zasmakował, wiec raczej nie uznam go za swoją porażke ;)

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zegar urzeka melodyjką i odtworzoną dykteryjką, a dołączone jaskółki są bajką.  
    • myślę o tobie całym ciałem  o niej o nas dzień i noc   płynę za tobą całą sobą  bez przerwy na wytchnienie    świecę srebrem przegubów  otwartego pocałunku    z każdym oddechem uda nabierają drżenia  z każdym zbliżeniem usta czerwieni             
    • Gdybym miał wybierać po prostu nie urodziłbym się nigdy. No, ale gdybym jednak był zmuszony bo karma, przeznaczenie, jakiś bóg; wymyśl sobie powód; to zmieniłbym nie jedno, ale dwa wydarzenia ze swojego dzieciństwa. A już dalej poradziłbym sobie ze wszystkim. No, ale jednak się urodziłem, jednak doświadczyłem i wcale sobie nie poradziłem. Tak mi się kiedyś wydawało, że prę do przodu, że  będzie lepiej, ale życie po wielu latach kazało mi zweryfikować to "wydawanie się".  Gdyby te dwie rzeczy się nie wydarzyły, to...  Rozmyślania przerwała... cisza...  Głucha, niema i mroźniejsza niż arktyczne powietrze cisza.  Ostrożnie przesunąłem palec na spust Raka. Nie odbezpieczam, bo nigdy nie jest zabezpieczony. W tym świecie nie ma czasu na zastanawiania się i ostrzeganie kogokolwiek o intencjach; Albo ja, albo oni, albo zmutowana natura.  Nie otwieram oczu, bo noc jest tak ciemna, że nie widać nic na wyciągnięcie ręki. Staram się nie poruszyć pod plastikowym brezentem, żeby nie zaalarmować nikogo i niczego jakimś szelestem.  Leżę na prawym boku. To trochę niewygodnie, żeby pomóc sobie na czas bronią palną, ale kiedy leżę na lewym to słyszę bicie własnego serca... Taka ciekawostka.  Bardzo uważnie wsłuchuję się w ciszę. Jak to się stało, że nagle nie ma najmniejszego podmuchu wiatru?  Pieprzone zbiegi okoliczności. Nienawidzę tego bo wiem, że to początek kolejnych kłopotów. Zawsze jest tak samo, najpierw jest cisza albo w otoczeniu, albo w umyśle a później trzeba działać i to nie w rękawiczkach.  Jest!  Wyławiam delikatny szelest z głuchego mroku. To nie człowiek, ludzie są bardziej hałaśliwi, ale to wcale mnie nie uspokaja, bo na człowieka wystarczy jeden strzał z broni, ale nie na te bestie! Tak jakby wiedziały, że w smolistej ciemności nie da się celować...  Nie ruszam się. Czekam aż poczuję oddech na twarzy i ten cholerny smród...  Czekam...
    • i stale o tym zapominasz że przecież tutaj jesteś po coś "Panie to nie jest moja wina" dotykasz mnie swym ciężkim losem   pewno o Hiobie zapomniałeś swe dywagacje tocząc marne tylko przypomnę "bez Jego zgody z głowy najmniejszy włos nie spadnie"   pozdrawiam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      odbieram jako jedną wielką metaforę rymy męskie sugerują że to może być piosenka   Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...