Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wolałbym cię jako wredną sukę
byłabyś wtedy prawdziwie słodka
nie to co teraz na wierzchu lukier
a pod nim kompletna idiotka

ubrana w mini z miną jak kurwa
i wrednym błyskiem w oczach zielonych
diabłu byś mogła łeb czarny urwać
i mężów hurtowo kraść żonom

byłabyś dla mnie muzą i męką
wtedy naprawdę czułbym że żyję
gdybym przed taką tobą mógł klękać
jak katu pod topór kłaść szyję

lecz jesteś tylko lelum-polelum
co dzień wciąż nowe fochy wydalasz
błyszcząca lalko jakich jest wiele
potwornie mnie wkurwiasz spierdalaj

Opublikowano

Uznaje to za najlepszy jaki czytałem wiersz z tej tematyki, jaką porcuje nam Pan Jaś (chętnie przeszedł bym na Ty, jeśli można...).
Jeżeli moge go lekko zinterpretowac, dla mnie jest to bardziej utwór o maskach i pozorach, napisany lekko i wulgarnie. Nie widzę tutaj żadnych potrzeb ani męki peela, a pod trzecią strofą podpisuje się obiema rękami :)
Pozdrawiam.

Opublikowano

dla mnie tylko 3 strofa, nie przepadam za wulgaryzmami w sztuce

(ostatnio byłem na sztuce "Testosteron" gdzie aktorami byli sami faceci i najeżdżali na babki z całym impetem, tam wulgaryzmy pasowały jak ulał, ale w twoim wierszu są jakby na siłę
nie wiem, może to kwestia zboczenia na punkcie szacunku dla kobiet, więc powiem że wiersz mnie zniesmaczył


nisko się kłaniam i pozdrawiam

Opublikowano

Misiu złoty nie można mieć wszystkiego. Jest jak jest, jakoś starałem się żeby forma nie rządziła mi treścią, daltego jest tam kilka ustępstw ("nobody's perfect" jak mawiał Osgood). To po pierwsze.

Po drugie: żaden plagiator, mój koncept jest nieco inny od tego co masz na myśli, a poza tym popatrz co też ciekawego wymyśliła dzie wuszka.

PS Mógłbyś już przestać tyle suczyć. Później się dziwisz, że to ciebie nie lubia ;)

  • 2 lata później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wiesław J.K. w P.Ś. nie ma o tym mowy;)
    • Chcesz pokazać w wierszu emocje, to spróbuj ich nie zagłuszać. 1) Unikaj dłużyzn, bo to nieprawda, że emocje potrzebują wylewności. 2) Jeśli są to Twoje pierwsze kroki w pisaniu poetyckim to zapewne rymowanie nie jest Twoją mocną stroną, więc nie rymuj.  To nie jest tak, że dobrą poezję robią 'rymy'.  Nieumiejętne posługiwanie się nimi, w połączeniu z  brakiem rytmu, który poprowadziłby czytelnika płynnie przez tekst, dyskwalifikują wiersz na wstępie. Źle napisanego utworu nie da się uratować, bo całkowicie odwracasz uwagę odbiorcy od tego, co zamierzałeś przekazać. 3) Nie wykładaj przysłowiowej kawy na ławę, bo wtedy wiersz nudzi i irytuje. Większość czytelników podchodzi egoistycznie do lektury i bardziej interesuje ich sposób przekazania treści niż wypłakiwanie się w strofki. Wiersz jest przede wszystkim obrazem, tylko że namalowanym słowami. Znajdź obraz, który najlepiej oddaje to, co czujesz, np. jakieś skojarzenie. Odwołuj się do konkretnych sytuacji i pokaż je realistycznie, bez dramatyzowania. Niech przemówią same za siebie. 4) I jeszcze jedno - język. To jest Twoje tworzywo. Musisz próbować wychodzić poza jego zwykłą funkcję komunikowania. W tekście powyżej, pomimo jego objętości i silnego nasycenia uczuciami,  w zasadzie jest tylko jeden fragment stricte poetycki:   Twoje dłonie, gładkie jak tafla tej rzeki, na którą patrzyliśmy (...)   Funkcja poetycka języka to - najprościej mówiąc - takie jego użycie, aby zaskoczyć czytelnika niebanalnym przedstawieniem w sposób artystyczny, przetworzony, jakiejś treści w dziele literackim. Umiejętne wykorzystanie potencjału języka plus oryginalność w obrazowaniu i niezanudzanie czytelnika tworzą oprawę, w której emocje nabierają szlachetnego blasku.
    • Ooo, proszę, wiersz biologiczny :))  Lubię :)  Początkowe skojarzenie - genotyp, sedno, nadawane przez naturę kontra fenotyp - cechy genotypu ujawniane w zależności  (choć nie do końca) od środowiska, otoczki.  A psychologicznie owo "sedno" kojarzy mi się z podświadomością.    Pozdrawiam :)   Deo
    • O'mag  -  a  moga  ,  a  go  maga  mo sem  se  mag  games  mes sy  kokot  to  kok  ys
    • szary kamień z raną wyrzutek układu planet   niesie z sobą zimne poznanie ciemnie głębie  tajnie    i tabu   lecz transformuje żal smutek apatię w nowe piękne i żywe   jeśli tylko go przyjąć  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...