Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

polały się łzy rzęsiste i czyste
na białe mankiety mojego żakietu
na moje dłonie tak pracą strudzone
na krzywą deskę z plastyku niebieską
na blat stołowy w kolorze brązowym

i mógłby w tym smutku ktoś mnie przytulić
nuży mnie nożem krojenie cebuli

Opublikowano

dla faceta krojącego ce-buuuuuu...lę,oj, jasiu przytuliłabym cię nieboże, łezka łęzką aż byłoby ci niebiesko,ale nim ręce rozłoże w litości , cebula zmyje kobiece skłonności,( niezła parafraza do cebulowych -miło...litości.)
pozdrawaim ciepło.

Opublikowano

Z tytułu się dowiaduję, a potem z tekstu,że peel, aby zadowolić oko walczących feministek, do krojenia cebuli przebiera się w garsonkę z białymi mankietami (chyba wywinięte?) i wywija nożem, co go bardzo nuży...,"wyrobniś", żartowniś -zgrabnieś to wymyślił Panie Jasiu.

Opublikowano

Świetny, naprawdę :)

Ale np.: czemu w pierwszym wersie nie ma "me" ("Polały się łzy me czyste rzęsiste")?
Biedny Mickiewicz znad wód Lemanu został tu tak perfidnie zdeptany, że aż miło. Ciekawe co by na to powiedział pan Przyboś, który zachwycał się ww. lirykiem lozańskim, szczególnie "zawirowaniami" w rytmie (rymy wewnętrzne).
Od wakacji miałam tę niezaprzeczaalną przyjemność zajmowania się lirykami lozańskimi, więc traktuję ten utwór jako zemstę na Micusiu w moim imieniu ;)

Gratuluję :)

Pozdrawiam.

Opublikowano

i polały się łzy me czyste na...pieczyste

a widzę, że w przygotowaniu cebulka - mniam!, bibka z Mickiewiczem się szykuje!

to są klimaty! tu jak w raju ze "złym jasiem" w roli świętego Piotra ubranego w kucharską czapkę;

karnawał trwa!

pozdrowienia! J.S.

Opublikowano

Vide- mój poprzedni komentarz! Która kobieta zakłada żakiet do krojenia cebuli? Z białymi mankietami!!! Ja nadal odbieram to jako "przebranie" męskiego kucharza ku uciesze bojowych feministek!(tytuł!) to tyle!!!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
    • Witaj - przyjemny wiersz -                                                 Pzdr.serdecznie.
    • @Rafael Marius - @Leszczym - dziękuje - 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...