Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bez tytułu ...

Luthien_Alcarin
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Archie_J

Archie_J

Opublikowano
Opublikowano

Podobnie jak większość wiersz podoba mi się, ale jeszcze bardziej podoba mi się twoja obrona i wyjaśnienia. Myślę ,że taka rozmowa, czy może dyskusja jest dobra dla odbiorcy i dla autora. Nie wszystkie wiersze rozumiemy tak jak jego autor.
Twój utwór jest O.K., ale jak już ktoś prędzej napisał słowo "zgniłe" nie pasuje, choć wiem o co Ci chodziło.
Pozdrowionka!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ariel

lunatyk

lunatyk

Opublikowano
Opublikowano

Niestety.

Wiersz infantylny, "wczesnopensjonarski", udramatyzowany do bólu, wymyślona wizja katastroficzna. Pretensjonalny w środkach, wzmocniony kropkami.

"zgniłe marzenia, złamane serce" - ileż można.

"Nigdzie nie było człowieka"??

Egzaltowane samobiczowanie się peela.

Przy tym wszystkim pierwsza część śmieszna. Poszukiwanie siebie, swojej fizyczności w przestrzeni realnej, by na końcu stwierdzić, że nigdzie nie ma człowieka - ma się do siebie jak pięść do nosa.

zachwytu nie podzielam. przeciwnie.

lunatyk

lunatyk

Opublikowano
Opublikowano

Niestety.

Wiersz infantylny, "wczesnopensjonarski", udramatyzowany do bólu, wymyślona wizja katastroficzna. Pretensjonalny w środkach, wzmocniony kropkami.

"zgniłe marzenia, złamane serce" - ileż można.

"Nigdzie nie było człowieka"??

Egzaltowane samobiczowanie się peela.

Przy tym wszystkim pierwsza część śmieszna. Poszukiwanie siebie, swojej fizyczności w przestrzeni realnej, by na końcu stwierdzić, że nigdzie nie ma człowieka - ma się do siebie jak pięść do nosa.

zachwytu nie podzielam. przeciwnie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • tie-break
      Raz jeszcze

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Tectosmith Przepiękne zdjęcie. Sama wybieram się już od jakiegoś czasu na foto-przechadzkę, no i ciągle nie mam czasu, zaraz jesień się skończy, a przecież kiedy, jak nie teraz szukać inspirujących urywków przemijania?  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Nie lekceważ słów. One naprawdę mają ogromną siłę w sobie. Każde słowo jest samo w sobie całym wszechświatem.
    • tie-break
      Życie

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Amber Non omnis moriar, jak napisał Horacy :) Ci, co odeszli, zostawili dla nas, a przede wszystkim w nas - coś po sobie. Czasem tylko pamięć, czasem wielkie dzieła, czasem drobne, ale niezatarte ślady. Ich nieobecność nigdy nie jest absolutna. Muzyka, o której piszesz, wybrzmiewa w tych, którzy zostali, nadal żyją, mogą ją słyszeć i  mogą przekazywać dalej. To symfonia życia :)
    • tie-break
      Upiększa brzydkie krajobrazy

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_TalarOczywiście chodzi o MIŁOŚĆ !
    • tie-break
      Na marginesie zniszczenia

      Przez tie-break · Opublikowano

      @huzarc Niesamowity, apokaliptyczny nastrój tego wiersza przytłacza w pierwszej jego części, aby w drugiej przynieść spokojne piękno. Zinterpretowałam Twój utwór jako opowieść o ludzkości. O człowieku w jego uniwersalnej odsłonie. Bo właśnie taka jest ludzkość, pełna wewnętrznych sprzeczności, oscylująca między złem a dobrem, niszczeniem a tworzeniem, rozpaczą a nadzieją, chaosem a harmonią. Człowiek potrafi pokazać najokrutniejsze oblicze bezlitosnej bestii po to, aby później stać się dobrotliwym, delikatnym artystą, piewcą szczęśliwości.  Zwraca uwagę asymetria, gdyż jednak ta szlachetna strona stanowi margines, podczas gdy dominuje ta mroczna. Być może dlatego, że zło jest łatwiejsze, bardziej zauważalne, szybciej i agresywniej się rozprzestrzenia, ma większy zasięg i siłę rażenia. Ciekawie też w wierszu pojawia się Bóg, bo trudno nie odnieść wrażenia, szczególnie w wyróżniającej się łagodnym liryzmem końcówce, że mamy do czynienia z kimś o ogromnym potencjale kreatywności i o niczym nieograniczonej mocy sprawczej. Jeśli człowiek stworzony został jako obraz i podobieństwo, to przez człowieka i jego działania, poznajemy także Boga, który ma potężną władzę nad losami świata oraz przebiegiem historii. Widzimy w wierszu postać Boga gniewnego, bawiącego się kosmosem i istnieniami w sposób budzący przerażenie, a jednocześnie jakby mimochodem pokazującego nieskończoną czułość i wrażliwość. Te dwie perspektywy dobitnie się w utworze uzupełniają.
    • violetta
      Niewinna jesień

      Przez violetta · Opublikowano

      @Tectosmith u nas mieszanie, choć wyszłam na spacer, ale tak zaczęła kichać, szybko wróciłam, nie jestem gotowa na jesień:) ale mam cieplutko w domu, aż miło. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...