Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jak dla mnie idea działu P od jakiegoś już czasu gnije sobie 2 metry pod ziemią. Dla tych co nie pamiętają: chodziło o to, żeby komentatorzy oprócz podawania swojej opinii argumentowali ją i udzielali jakichś konkretnych porad. Zamiast tego obecnie można w komentarzach zobaczyć fale nieuzasadnionego zachwytu nad kryptografią, albo też komentarze o raczej prymitywnym i wybitnie negatywnym zabarwieniu. Owszem mnie też się zdarza, że nie podaję konkretnych referencji do powodów dezaprobaty, tyle że zdarza mi się to raczej w wypadkach, kiedy komentowany utwór jest kiepski aż do bólu, a jeżeli osobnik zrugany zapyta mnie o powody mojej opini, to je podaję. Natomiast kwestia, którą chcę poruszyć dotyczy raczej motywu zemsty na krytyku i socjalizowania się osób niedocenianych (zazwyczaj słusznie).

Konkrety? Proszę bardzo:
komentuję sobie wierszyk, który dostał właśnie gromkie brawa od masy osób i podaję pewne konkretne argumenty. Autor niby to próbuje mnie przekonać, ale w rzeczywistości daje jasno do zrozumienia, że ma moją krytykę w dupie. No spoko. Tylko dlaczego godzinę pózniej znajduję pod swoimi wierszami (i to nie pierwszej świeżości) teksty owego osobnika w których zapewnia mnie, że piszę do dupy i on mojej twórczości "nie kupi", ale tak naprawdę, to go to nie obchodzi? Nie wspomnę już o masie mało kulturalnych docinków, które pojawiają się pod negatywnymi komentarzami (i akurat nie chodzi mi tu o własne komenty), a nie zawierają nawet próby argumentacji.

Odnoszę wrażenie, że mało kto z osób nowych na forum czytał regulamin, że już nie wspomnę o byciu gotowym do dojrzałej dyskusji. Debiutanci założyli chyba własny front, na którym liżą się po podniebieniach i otwarcie tępią tych, którzy ośmielą się dokonać próby zburzenia tego sielankowego domku. Mają pretensje, że ktoś ośmiela się im narzucać czego mają nie robić w swojej twórczości (patrzcie wątek "Dyletanci" gdzie o narzucanie wcale nie chodzi), albo też przyjmują mało wyrafinowany atak jako formę obrony w dodatku traktując wszystko co przeczytają osobiście.

Moderacja zdaje się nic z tym nie robić i w sumie to się nie dziwię, bo problem ma już taką skalę, że mnie też by się nie chciało.


Tak więc ja daję taką jedną małą poradę: ludzie, trochę dystansu do siebie i swojej twórczości, jak ktoś wam mówi, że jest ona do dupy to zapytajcie dlaczego, a nie strzelajcie fochów, bo wiecie lepiej. A jeżeli już naprawdę musicie wiedzieć lepiej i nie potraficie znieść krytyki, to może publikujcie gdzieś, gdzie nie ma opcji komentowania.

Może być?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


hehe

co tu w ogóle komentować. odkąd jestem na poezja.org, nie było chyba 30 wierszy, które chciałbym zapamiętać. 99,9% to gnioty klasyczne, napisane co gorsza przez zarozumiałych kretynów, no sorry.

od czasu do czasu w przypływie dobrego humoru rzucam kompletnie negatywny komentarz (bo nc mi się nie podoba), czasem nawet piszę dlaczego i w 90% jest to zlewane zupełnie.

całe szczęście, że jestem ponad to.
Opublikowano

No widzicie; a ja dla odmiany skrytykowałem kiedyś popis prozatorski jednej z tutejszych, nieobecnych już od jakiegoś czasu sław (obraził się był dżentelmen na serwis i wystrzelił stąd czym prędzej). Dżentelmen ów, nie dość że wkleił tenże tekst razy chyba 3 (pamiętam, że moderacja miała wątpliwości), to jeszcze popełnił go, co tu kryć, w sposób skandaliczny (kolejny pogląd z cyklu "proza jest łatwiejsza"). Skrytykowałem. Więcej grzechów nie pamiętam.

Co zrobił jegomość? jegomość założył drugie konto (jeden jedyny komentarz napisany kiedykolwiek z tego konta) i wylał żale pod jednym z moich kalekich płodów. Postępowanie iście chwalebne i świadczące o wielkości charakteru skądinąd - jak już napisałem - wychwalanego tu pod niebiosa poety.

Nie tylko maluczcy mają z tym problemy ;) obiegowe doświadczenie, ze im gdzieś bardziej kolorowo tym większe echo wewnątrz sprawdza się i tu :)

f.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Właśnie. Coś w tym rodzaju

Dodam jeszcze przestrogę dla zanadto 'natchnionych': poeta nie powinien po winie, bo sam sobie winien, jak nie wyszło zwinnie. // 51
Opublikowano

To nie ma być wątek w stylu "tych klientów nie obsługujemy", miałem raczej nadzieję, ża owi obrażalscy też sobie to przeczytają i może coś im zaświta... Inaczej nie byłoby porady dnia na końcu. Ale nie przejmujcie się, osoby, o których mówiłem (jeżeli do nich nie trafi) dadzą się na pewno wszystkim poznać (o ile juz nie dały). Żadnych wrażeń zapraszam do zajrzenia do wierszy, które pojawiły się wczoraj około 22:00.

51fu - Niech lepiej piszą po winie - lepiej wychodzi, a jak nie, to zawsze będą mogli winę zrzucić na stan upojenia.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Właśnie. Coś w tym rodzaju

Dodam jeszcze przestrogę dla zanadto 'natchnionych': poeta nie powinien po winie, bo sam sobie winien, jak nie wyszło zwinnie. // 51

A ja to bym Ci tutaj wyrazy poprzestawiał. Mam znacznie większą od was wszystkich praktyke w przestawianiu wyrazów, a właśnie od ich kolejności wszystko zależy, więc jak pozamieniam wersy miejscami to twój wiersz bedzie piekniejszy, niż mógłbyś sobie to kiedykolwiek wymarzyć:P.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Właśnie. Coś w tym rodzaju

Dodam jeszcze przestrogę dla zanadto 'natchnionych': poeta nie powinien po winie, bo sam sobie winien, jak nie wyszło zwinnie. // 51

A ja to bym Ci tutaj wyrazy poprzestawiał. Mam znacznie większą od was wszystkich praktyke w przestawianiu wyrazów, a właśnie od ich kolejności wszystko zależy, więc jak pozamieniam wersy miejscami to twój wiersz bedzie piekniejszy, niż mógłbyś sobie to kiedykolwiek wymarzyć:P.

hehehehehehehehehehehe
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Właśnie. Coś w tym rodzaju

Dodam jeszcze przestrogę dla zanadto 'natchnionych': poeta nie powinien po winie, bo sam sobie winien, jak nie wyszło zwinnie. // 51

A ja to bym Ci tutaj wyrazy poprzestawiał. Mam znacznie większą od was wszystkich praktyke w przestawianiu wyrazów, a właśnie od ich kolejności wszystko zależy, więc jak pozamieniam wersy miejscami to twój wiersz bedzie piekniejszy, niż mógłbyś sobie to kiedykolwiek wymarzyć:P.


Nie znasz się Oscar, to nie o to chodzi, to idzie raczej o to, żeby pokazać swój warsztat biorąc zbiór słów urzytych w czyimś wierszu, aby napisać swój własny.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A ja to bym Ci tutaj wyrazy poprzestawiał. Mam znacznie większą od was wszystkich praktyke w przestawianiu wyrazów, a właśnie od ich kolejności wszystko zależy, więc jak pozamieniam wersy miejscami to twój wiersz bedzie piekniejszy, niż mógłbyś sobie to kiedykolwiek wymarzyć:P.


Nie znasz się Oscar, to nie o to chodzi, to idzie raczej o to, żeby pokazać swój warsztat biorąc zbiór słów urzytych w czyimś wierszu, aby napisać swój własny.
A ja myślałem, że chodzi o nadplanową publikację po Twoim wierszem własnego i o legalne plagiatowanie.
Opublikowano

Vacker ty też nie rozumiesz do końca, tu chodzi po prostu o to, że taki autor publikując hurtowo w warsztacie, odsłania nam rąbka swojego geniuszu i pozwala obserwować jego procesy twórcze. To swoisty katechizm poetycki pt "Patrzcie ludzie jak powinno się pisać" :)

Mirosławie, zupełnie nie rozumiem, ja tam niemal zawsze pisze po pijaku i jakoś wychodzi, może to kwestia trunku? Próbowałeś zamienić wino na coś mocniejszego, np rum?

Opublikowano

jako wtórny analfabeta i literacki profan — oczywiście że nie jestem w stanie pojąć tego daru
co więcej — daru bezinteresownego, bo autor, w swoim przekleństwie, nie spodziewa się nawet ziarna wdzięczności od Narodu
no, może po śmierci, która może być równie barwna, jak twórczość — np autor ni stąd ni z owąd w trakcie spaceru, w biały dzień, rozpadnie się na kawałki
a lud dokoła rzuci się na resztki, aby dotknąć choć kawałka tego, co niegdyś było poetą:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta chiński 500 metrowy radioteleskop bardzo niskich częstotliwości FAST nasłuchuje układ planetarny Trappist-1 w gwiazdozbiorze wodnika, oddalony od ziemi o 40 lat świetlnych, czyli w skali wszechświata znajdujący się o rzut beretem. lecz jak na razie nie stwierdzono żadnych technosygnatur sugerujących istnienie zaawansowanej cywilizacji, co nie oznacza, że nie ma tam życia np roślin czy zwierząt, ponieważ planeta okrążająca gwiazdę znajduje się w tak zwanej ekostrefie a więc woda powinna być na niej w stanie ciekłym, podobnie jak na ziemi...
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dziękuję za komentarz.   Pozdrawiam :) Te światy są obok siebie, a często patrzymy wybiórczo w zależności od potrzeby chwili i wybieramy jeden, a drugiego zdajemy się nie zauważać. Co jest gorsze, a co lepsze? Nie wiem... nie mnie oceniać. Dziękuję za te kilka słów pod tekstem.   Pozdrawiam :)
    • Bardzo dziękuję za empatyczny komentarz Bereniczko.
    • Tyle złamań to rzadkość. Ja po czołowo - bocznym zderzeniu z ciągnikiem miałem tylko 4, a samochód był do kasacji:). Pozdrawiam. 
    • Wieczór kawalerski, czyli jak wędzenie zamieniło się w ortopedię   Nic nie jest trwałe. Na pewno nie żebra, nie obojczyk i - jak pokazuje życie - nie małżeństwo. Moja przyjaciółka Hania może to potwierdzić. Miała męża, Jana. Już go nie ma. Jak śpiewają Rosjanie: „paszoł k drugoj”. Jego strata. Próżnia długo nie trwała - pojawił się Marcin. Gość w porządku, choć formalista.  A jak formalista, to wiadomo - ślub. A jak ślub, to i wieczór kawalerski.  A jak wieczór kawalerski, to... ortopedia. Ten wieczór zapamiętam na długo. I nie tylko dlatego, że karkówka była tak dobra, że można było ją opatentować jako broń masowego rażenia. Ale też dlatego, że od tamtej pory moje żebra grają na zmianę z obojczykiem koncert bólu, który zna tylko ten, kto próbował zasnąć z klatką piersiową w wersji origami. Wieczór był połączony z wędzeniem - taki kulinarny multitasking. Produkty miały trafić na stół weselny. Trafiły. Ja natomiast trafiłem na SOR. Następnego dnia. Złamanych dziewięć żeber i obojczyk. Nikt nie mówił, że będzie łatwo, ale też nikt nie ostrzegał, że będzie aż tak... dramatycznie. Wszystko zaczęło się klasycznie: chłopaki ze wsi, kilka piw, rozmowy o sporcie, narzekania na politykę, grill, karkówka, steki, kiełbasa z nutą dymu i testosteronu. Po kilku godzinach - piątka na pożegnanie. Do domu miałem niedaleko, z górki. I właśnie ta górka okazała się zdradliwa.  Spadł deszcz, droga śliska, a mój telemark wyglądał bardziej jak taniec godowy pingwina. Padłem. Usłyszałem chrobot żeber. Zakląłem. Nie mogłem wstać - ból jakby Chuck Norris kopnął mnie w klatkę piersiową z orbity. Wstałem, zrobiłem kilka kroków i… znów gleba.  Kolejny chrobot. Tym razem obojczyk. Ale o tym dowiedziałem się dopiero na SOR-ze. Proces wstawania przypominał narodziny żółwia z betonu, ale udało się. Ból nieziemski, ale cóż to dla młodego mężczyzny 60+? Dałem radę. Do domu miałem 300 metrów. Zakomunikowałem żonie, że wszystko wyjaśnię rano, umyłem zęby i poszedłem spać. Rano - konsternacja.  Nie mogę wstać z łóżka.  Po kilku godzinach prób, okraszonych przekleństwami i jękami godnymi opery, zrezygnowałem. Rodzina wezwała posiłki - czyli karetkę. Ratownicy po wstępnych oględzinach uznali, że kręgosłup jest cały, i pomogli mi usiąść, używając siły, której nie powstydziłby Hulk. Nie było to przyjemne, ale przetrwałem i nawet nie zawyłem z bólu. Jak już usiadłem, okazało się, że mogę też chodzić - czyli do karetki doszedłem sam, jak bohater filmu akcji klasy B. Kilka godzin oczekiwania na swoją kolej. Indywidualny spacer do RTG, zdjęcie i potem zdziwienie personelu: siedem żeber z prawej, dwa z lewej, obojczyk z przemieszczeniem. Dostałem zakaz chodzenia, więc dalsze procedury już na wózku, pchanym przez pielęgniarza, który wyglądał jakby właśnie wrócił z maratonu. W końcu wylądowałem na sali, gdzie leżało dziesięciu takich połamańców jak ja, czekających na decyzję, co dalej. Obok mnie turysta z Tajlandii z pęknięciem czaszki -pobity przez turystów z Chin. W pierwszym odruchu przeprosiłem go za Polaków, bo myślałem, że to nasi pokazali „gościnność”. Tak zaczęła się moja rehabilitacyjna przygoda.  A wieczór kawalerski?  Cóż... niech będzie przestrogą dla wszystkich, którzy myślą, że po piwie z górki to tylko zjazd do domu.  Czasem to zjazd do ortopedy.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...