Spacer traumatyczny

[Kamila_Ilska]

Zatapiam się w ściany pełne obrazów
szarych jak popiół
ostrych jak diament
Czuwam
choć wiem że nie warto
Czas wbija w mój mózg noże wskazówek
- rozkręca się błędne koło dwunastu cyfr

Szlajam się aż do bezcelu
Na murach zostawiam ślady swojej szminki
na ziemi zasadzam ślady swoich stóp
rozdaję dookoła odciski palców - marne grosze
Przeklinam i złorzeczę
choć nie wiem czy warto
wieszać psy
na wiecznie zielonych ulicach

[Włodzimierz_Janusiewicz]

Nie znamy się, więc nie wiem czy ten nastrój jest pozą, czy nie. Bardzo konsekwentna metaforyka. I zupełny odlot na końcu. Słowo szlajam - powoduje, że tytuł staje się nie dosłowny, a dowcipny. Podziwiam koncept i gratuluję realizacji. Szczególnie 2 strofa mi się podoba. Marne grosze - jak dobrze że nie dodała pani tu nic więcej.

[Tommy Jantarek]

Zatrzymał mnie na dłużej i jeszcze biorę do poczytania w ulubione
Pozdrawiam