Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Straciłam Cię,
bo poznałam prawdę…
Nagle jezioro zalane marzeniami
zamieniło się w wodospad wspomnień.
Tą chłodną noc rozgrzał promyczek ognia, a
moje oziębłe serce – Ty.
Gdy zbliżał się ranek,
poznałam najdłuższe ostatnie chwile…
Wtedy nie wiedziałam,
że jest to nasze OSTATNIE POŻEGNANIE!
Następnego dnia – poczucie winy,
nagle przestaliśmy się znać.
Dopiero wtedy zrozumiałam,
że moje serce zapłonęło miłością.
Niestety za późno,
bo nikt nie zdążył go ugasić.
Dlaczego zrozumiałam to, kiedy
szukając serca, znalazłam popiół?!?!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A kto powiedział, że jest to wiersz autobiograficzny? ;) heheh...

Aż strach się bać Waszych komentoow... ;) ale DZIĘKOOWA i wielkie POZDRO dla WAS :)
Opublikowano

muszę przyznać, ze najpierw przeczytałam komentarze, dopiero później wiersz - i cóż zgadzam się całkowicie z przedmówcami; mogłabym wypisać co mi tu się nie podoba, ale to chyba zbędne, zresztą wybacz nie mam czasu i ochoty [po prostu fatalny nastrój, ale może jeszcze wpadnę i wypunktuję :)];

pozdrawiam serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...