Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

mrokiem zamknięty w ścianach czterech
szept głuchy smętnych melodii krzyk
milcz, nie ma pieśni
czas ucichł dawny
teraz
.....
niepokój
.....
przeszłość
.....
już wiem


jam niegdyś krzyczał
Ty głosem swym
....................
zbyt wielkim wrzaskiem spłonął ten cud prastary
alfa omega
światło i cień
przebrzydłych plwocin rozprysł się tren
............

dziś wczoraj wieczność
lecz dymu czar
mgły co przesłania ruch moich chwil
choć wyrwać...wzlecieć...przebić się wpław
Deo Optimo Hodie Et Semper

a on powiedział: tygrys, tygrys!
w tej czarnej nocy przeczysty błysk!
cóż za przeraza straszna, aeterna
noc jeszcze większa, większa też mgła...
i wzlecieć ciężko
dziś czas tak mdły
wiatr, ciemne słońce
dreszcze
i.....

dziś nie zakrzyczę
szloch mgła rozniesie
to on Ciebie stworzył, a nie Ty!



Opublikowano

Szanowny Panie Oyey. Jeśli uważasz, że sztuka polega na przekazywaniu jakichś informacji, innymi słowy powinna epatować różnorakimi treściami, to jesteś Pan w błędzie. Zrozumiałośc też nie jest wyznacznkiem sztuki, zwłaszcza dobrej. A co do nudy - cóż, filmy Michelangelo Antonioniego też są prawdziwie nudne, a zarazem fascynujące. Pozdrawiam.

Opublikowano

Dawno nikt nie poruszał tego tematu. A Pan zrobił to w tak genialny sposób.
" dziś nie zakrzyczę
szloch mgła rozniesie
to on Ciebie stworzył, a nie Ty! "
No właśnie - genialne w swej oczywistości. Czy jest Pan teologiem? Bo tak głębokich myśli na temat Boga dawno nie czytałem. Trochę może razić nagromadzenie plwocin jako środków wyrazu, lecz rozumiem że wpadł Pan w piekło fizjologii. A pisanie Pana nazwiska z małej litery świadczy o kulturze osobistej rodem z Idola.
Z niecierpliwością czekam na nowe wiersze.

Opublikowano

miło mi że Pan zdołał w tym (że zacytuję) "bełkocie" dostrzec sedno jego emocjonalnego charakteru odnoszącego się do niełatwej relacji człowiek - Bóg, a rzekłbym nawet człowiek - prorok - Bóg. Nie chodzi o to by, ktoś odczytał w tym wierszu konkretną treść, bo ta jest zbyt intymna by była czytelna dla ogółu, a przekazywanie takowej czytelnikom chyba mija się z celem poezji. Ważne, by wyczuć emocjonalny, innymi słowy: stricte poetycki walor utworu, Panu się to udało. Kontent z uznania jestem.

Opublikowano

Nie do końca zgadzam się z treścią, ale każdy ma prawo do własnych przekonań. Dobrze dobrana forma do treści - słychać fascynacje Mistrzami romantyzmu. Ogólnie patos mi troszkę przeszkadza - jak czytam to mam wrażenie, że krzyczę, a to mi przeszkadza w myśleniu. Ogólnie rzecz biorąc - podoba się, choć nie w moim stylu. Co do nazwisk z małej litery - zgadzam sie z przedmówcą. Pozdrawiam i czekam na więcej. j.

Opublikowano

Zaczne od wiersza. Nie podobal mi sie. Ani forma, ani tersc (jaka by ona nie byla lub byla). Forma - bo czytajac mialem wrazenie ze moj jezyk jest heblem, a mysli deska. Tresc - poprostu nie bylem w stanie sie jej doszukac (moze dlatego, ze nie doroslem jeszcze do tego wiersza). I tyle nt wiersza.
Natomiast wieksze emocje wzbudziy we mnie Pana wypowiedzi. Przyznam sie, ze pierwszym skojarzeniem moim byl znany dla niektorych wywod pewnego intelektualisty, w niemniej znanym, polskim filmie cyt.: "Aha. No więc jeśli to jest forma bez treści to nie ma to waloru obiektywności, no więc jest to formalizm". I tak, jak slusznie Pan zauwazyl "zrozumiałośc też nie jest wyznacznkiem sztuki, zwłaszcza dobrej", tak rowniez mozna przytoczyc przyklady bardzo wielkiej sztuki, ktora jest zrozumiala az do bolu. Podobnie ma sie z nuda, fascynacja i filammi. Wiec Pana argumentacja do mnie nie przemawia. Rowniez proponowalbym zweryfikowac swoje poglady dotyczace tresci, czytelnika i celow poezji. Piszac wylacznie dla siebie (do szuflady) nie narazi sie pan na krytyke. Przedstawiajac to szerszemu gronu nieuniknione jest, ze czesc czytelnikow wpadnie w zachwyt, a czesc w niesmak (nie mowiac o wszystkich posrednich stanach). Ale z jednych trzeba sie cieszyc, a z drugimi nie nalezy polemizowac. Jezeli znajdzie sie choc jedna osoba przychylna, to jest to wystarczajacym powodem do dzielenia sie swoja tworczoscia, pomimo setek sceptycznych.
Przepraszam za tak dluga wypowiedz, zaluje ze nie byla ona wynikiem wiersza. Z niecierpliwoscia czekam na kolejne strofy i zapewniam, ze pierwszemu zachwytowi dam upust w tym miejscu.
Pozdrawiam

Opublikowano

Panie Apco! Moje dywagacje na temat treści były reakcją na komentarz Oyeya, który zarzucił mojemu wierszowi niezrozumiałość, niewyraźność....cóż, będę obstawał przy swojej teorii. Podam przykład wielkiego dzieła sztuki, jakim jest z pewnością "Guernica" Pabla Picassa; czy ten obraz jest na pierwszy rzut oka zrozumiały, czy jest wyrazisty? Bynajmniej! tylko osoby wtajemniczone, tzn znające okoliczności wojny domowej w Hiszpanii są w stanie zrozumieć jego treść. Dla reszty jest to typowy bełkot. A jednak jest to dzieło sztuki bijące na łeb obrazy jasne, klarowne i przyjemne. Ot co. Nie uważam że sztuka winna byc pozbawiona treści, zatem cytat z "Rejsu" był tu zbędny. Uważam jednak za śmierć każdej sztuki, jeśli ktoś odbiera jej dzieła w następujący sposób: > A ja Wam mówię: Guzik!!!! Nic nie chciał przkazać! Nie powinno cię to obchodzić! Patrz na wiersz i tylko nań. W samym tylko dziele sztuki zaczyna się i kończy jego wartość. Kropka.

Opublikowano

he he he . Nie pojawił się tu fragment który umieściłem w cudzysłowiu, dlatego jeszcze raz go przytoczę gwoli zrozumienia całości wypowiedzi: ....Uważam jednak za śmierć każdej sztuki, jeśli ktoś odbiera jej dzieła w następujący sposób: O co tu chodzi, co artysta chciał przekazać? A ja Wam mówię: Guzik!!!! Nic nie chciał przkazać! Nie powinno cię to obchodzić! Patrz na wiersz i tylko nań. W samym tylko dziele sztuki zaczyna się i kończy jego wartość. Kropka.

Opublikowano

Panie Czydziestek! Nie napisałem nigdzie, że wiersz piszę tylko dla siebie, przeciwnie! Szuflad mam w domu dużo i łatwiej w nich chować stronice, niż wklepywać strofy na komputer. Chodzi o to, że nie zależy mi, aby ktoś wyłapywał z wiersza jakieś treści, bo to bzdura nijak majaca się do sensu sztuki. Czytelników ma interesować wiersz sam w sobie, a jak ich interesują głąbokie treści, to niech czytają dzieła filozoficzne, a nie poezje!!!!

Opublikowano

Nie zgadzam sie. Treść jest ważna - to tak, jakby sprzedawać piękne opakowanie puste w środku. Tyle tylko, że nie każdy musi ją znaleźć, tak, jak nie każdy musi ją zrozumieć. Jednak po co tworzyć sztukę dla sztuki? Każde dzieło sztuki musi coś wyrażać, przekazywać. Nie musi być to jasne na pierwszy rzut oka, ale prawdę mówiąc, jak głębiej przyjrzysz sie Guernice, to bardzo wiele w niej zobaczysz.... Pozdrawiam, j.

Opublikowano

Do joaxii: Rozumiem tę obawę poetów przed zdeprecjonowaniem treści. Każdy kto zaczyna zajmować się poezją, robi to po to, by coś przekazać...to zrozumiałe. Ale posłużę się innym przykładem, skoro Guernica nie wystarcza: obrazy Wasyla Kandinsky'ego, możesz mi wierzyć, nie mówią w większości przypadków o niczym! Jeśli coś mówią to o krekach, plamach, kropkach. Nie ma tam żadnych treści sensu stricte. Kandinsky zajmował sie po prostu układem figur i kolorów na płaszczyźnie. Czy człowiek ten nie reprezentował sztuki? Czy jego dzieła to nie dzieła?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Moim zdaniem Kandinsky tworzył sztukę, którą ja nazywam użytkową. Posiada ona jedynie walory estetyczne. Chociaż nie twierdzę, ze ktoś moze się w kółkach i kreskach dopatrzyć czegoś więcej. Kiedyś spędziłąm pół godziny gapiac się na płótno 2x2 zamalowane czerwoną farbą. Zobaczyłam w niej miłość, gniew, cierpienie, jakiś stan ducha. Pomimo, że nie było obrazka w typowym tego słowa znaczeniu, zawierało to płótno mnóstwo emocji. A poza tym - nie zgadzam się, że Twój wiersz nie posiada treści. Przynajmniej ja ją widzę, choć moze jest to nadinterpretacja. Pozdrawaim, j.
Opublikowano

Joaxii, oczywiście że mój wiersz zawiera treści. Samo użycie słów implikuje ich powstanie. Dziwi mnie tylko, że utwór ten jest deprymowany, tylko dlatego, że ktoś skupia się na sensie przekazu, a nie na samym wierszu.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zgadzam sie w 100%. Tylko boleje, ze to raczej debiut teoretyka sztuki (poezji, malarstwa i filmu) a nie debiut poety.
Opublikowano

Joaxii: zamykam temat malarstwa, bo nie miejsce po temu, ale daj spokój, Kandinsky sztukę użytkową? Z całym szacunkiem do Ciebie, ale to nie przejdzie...gdzie Twoim zdaniem można użyć płótno z czterema kreskami i dwiema kropkami? To po prostu wielkie wizualne dzieła bez tresci i tyle. Czach!

Opublikowano

he he ... nie zaprzeczam Monsieur Czydziestek, nie zaprzeczam. Mam jasno określony polgląd na ten temat...i wiem, że mój warsztat pozostawia wiele do życzenia, ale pewny jestem, że droga, którą podążam jest słuszna. he he

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



GRZEGORZ DZIARSKI* "Biala mitologia": "Dla Kandinsky'ego biel była ciszą, milczeniem. "Jest to młode nic lub, dokładniej mówiąc, nicość zapowiadająca początek, narodzenie." (W. Kandinski, O duchowości w sztuce (tłum. St. Fijałowski), Łódź, 1996, s.92.)

*GRZEGORZ DZIARSKI - ur. 1955, profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Autor wielu szkiców i książek o współczesnej sztuce m.in. Szkice o nowej sztuce (1984), Performance (1984), Awangarda po awangardzie (1995), Od awangardy do postmodernizmu (1996).
Opublikowano

Drogi Apco, są setki takich interpretacji. Historycy Sztuki, czyli przedstawiciele nauki, która przeżywa poważny kryzys, postawieni są przed faktem dokonanym: wszystko już zostało powiedziane. Wynajdują na siłę niestworzone interpretacje; potrafia doszukać się w byle niewinnym pejzażydle wartości symbolicznych. Czytałem co nieco o Kandinskim, ten facet był fizykiem, inspiracją powstania jego obrazów była fascynacja geometrycznym układem figur i plam barwnych.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Robert Witold Gorzkowski Filozofia jest w stanie odpowiedzieć na takowy dylemat,  ale jajka na twardo stwarzają ku temu inny dylemat, powiedzmy zapachowy o którym nie godzi się tutaj wspominać. Googlowe rozważania są istotnie ciekawe na tak delikatny, jajkowy temat:    "Z naukowego punktu widzenia pierwsze było jajko. Z niego wykluł się pierwszy ptak, który ewolucyjnie nie był jeszcze kurą, ale jego potomkiem była pierwsza kura. Gdyby pytanie dotyczyło "kurzego jajka", to pierwsze było jajko zniesione przez pre-kurę, która jeszcze nie była w pełni kurą.  Jajko było pierwsze: Ewolucja sprawiła, że ptaki wyewoluowały z gadów, a pierwsze jajka z chitynową skorupką pojawiły się miliony lat temu. Pierwsza kura wykluła się z jajka, które złożył ptak będący jej ewolucyjnym przodkiem. Kura była pierwsza (w kontekście kurzego jajka): Jeśli definicja "kurzego jajka" zakłada, że złożyła je kura, to pierwsza kura musiała istnieć przed pierwszym "kurzym jajkiem". Zgodnie z tą logiką, dwie pre-kury spłodziły potomka, który był już kurą i wykluł się z jajka złożonego przez tę pre-kurę."  -  Google.com   Google wie wszystko, nawet na temat kuro-jajeczny. Pozdrawiam serdecznie.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @violetta Prawi go ogłoszą starotestamentalnym  żebrem ( po staropolsku - ziobrem) I będzie miał fuchę wśród relikwii...
    • @Wiesław J.K. to skojarzenie odnosi się do jajka czyż istnieje coś bardziej surowego od jajka które nie ma ani początku ani końca bo którz podejmie się się filozoficznego przedstawienia rozwiązania odwiecznego dylematu co było pierwsze jajo czy kura. Pozdrawiam 
    • Litwo! czy mnie jeszcze miłujesz czy myślisz o mnie jak moja Ojczyzna czy tęskno wypatrujesz z wiarą wskrzeszoną na pokuszenie.    A gdy wracać będę na Macierzy łono  i w Ostrą Bramę zanosić pokuty  to z Góry Krzyży spójrz na mnie łaskawie ujmij od kończyn i bez miar błogosław.   W miłości nie rachuj a kwieciem pachnącym w krąg ciżby się wlewaj a rozlej przytomnie  po placach przelatuj a złotym promieniem  Żydom na kramach przyświecaj usłużnie.    Powtarzam te strofy pobożnie cytuję  co wiarę w narodzie przez wojny trzymała  i teraz to stojąc u progu katedry  tę noc ponad głową gwiaździście rozkładam.    Bo na nic błagania wróg stoi na powrót  i jak przed wiekami tak teraz się kłębi  aż znowu musimy walić w tarabany  i trąby bojowe wydobyć z odmętu.   Tymczasem przenosisz ponad głowy dachów  gdzie duchy szlacheckie tej ziemi się tłoczą  gdzie kurze bojowe powietrzem zakręcą i w nozdrza podetkną mi wonie morowe.   Tak pójdę polami na dawne stanice  biel kwiatów obaczę i zerwę je w słowach gdzie zieleń wezgłowia zachwyci me lico  Ukłonię się wiatrom wiejącym od nowa.    W rozstajach wiekowych kapliczek gromada  gdzie szlachcic się żegna i z konia nie zsiada  i zatnie rumaka popędzi przed siebie to czasu przeszłego świadectwo da w niebie.    I ja swoją miłość przytulam tak czule trochę opowiem by żałość w niej wzniecić  lecz wolę w jej oczy spoglądać i marzyć by nigdy tych wojen mój naród nie przeżył.   Idziemy a Wilno po bruku nas wodzi Maryja już tęskno przyciąga do siebie  na drzwiach pocałunek pokutnie składamy a w puszkę pątniczą wrzucamy medalik.   Ach przestań już myśleć przeklęta ma głowo  nie wskrzesisz umarłych z popiołów nie wstaną  naręcza bukietów rozrzucisz po polu na Rossie co świadkiem przez wieki zostanie.    
    • Nie było nic  Przed tobą    Nie było nic  Po tobie    Prawda pogrzebana  W słowie     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...