Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

( Z cyklu: Cuda w Lesie Księżnej)

jestem panie rewiński z Kaczanów
pod Stanisławowem
stary już jestem panie

wszyscy tu są z Kaczanów
i ja i moja i Bocany i Krety panie
tylko szczeniaki są tutejsze

mam siedemdziesiąt lat panie
nie mogę już dużo wypić
najwyżej rano i na wieczór po ćwiartce

a moja panie rewiński już dawno na górce
byłem wczoraj płakaliśmy ze szczęścia
chcę już do niej panie rewiński

Opublikowano

DZB. Mój rozmówca (pod kioskiem z piwem w Lesie Księżnej, nie lubię piwa z butelki, jest jak kobieta bez biustu) powiedział, po przeczytaniu tego wywiadu: "tak, panie rewiński, my już zaraz wszyscy będziemy na górce, szkoda że nie u siebie, w Kaczanach". On nigdy wierszy nie czytał, tego tekstu, pewnie, też nie uznał za wiersz. Wasze opinie są prawie zgodne. Czego jeszcze trzeba? Pozdro.

Opublikowano

no, no panie Rewiński, nie powiem :) Bardzo trafny tekst, napisany językiem adekwatnym do treści (za to duży plus). Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że dziś nie będzie takiego elaboratu z mojej strony jak ostatnio (co się chwali, rzecz jasna;)

może tylko nie rozumiem pisowni z dużej litery Boc(i?)anów i Kretów. Ale, jakoś to przeboleję;)

Pozdrawiam i gratuluję udanego "drugiego razu" ;)

Fei

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bardzo ludzki tekst, historia o tym jak człowiek dla innego człowiek może stać się najważniejszy. O lojalności, o zrozumieniu, bliskości... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tu się uśmiecham, nie potrafię się nie uśmiechnąć do Krzysztofa... Pięknie.
    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
    • @Berenika97  delikatnie bardzo. Pięknie aż żal czasem się obudzić
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...