impresja oniryczna

[Patryk_Nikodem]

przez sen łapczywie wysysam do bólu
deszczowe dachy pachnące ozonem
i twoje usta kruche jak ciasto

gdy jesienne wieczory bolą jak zawsze
nawet mdłe fotografie potrafią ogłuszyć

przez deszcz biegnę przed siebie bez celu
więc pomóż mi krzyczeć słuchając diabła
zachoruj tak mocno jak ja

poranki na łąkach schowane za mgłą
też uciekają przed wschodem słońca

[masala]

ojojojoj ależ lirycznie lament, lament, lament, totalnie nie mój gust!
sweterek w serek, i do kościoła z tym, księdzu się pochwalić!

[StukPuk]

A mówiłęś, że nic z tego nie będzie... a jednak się urodziło, w miarę przyjemne, przynajmniej przy pierwszym pobieznym czytaniu ;)

pzdr

[Patryk_Nikodem]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

że co?

[ný byrjun]

primo nie brzmi to jak impresja. po drugie jest ciekawie.

piszesz juz nawykami, kiedy tak często się powtarzają troche to trąca patosem. po Twoich wierszach mozna rozpoznać autora, częśto przez styl, ale teraz nazwałbym to nawykiem - nieciekawym. pisałem podobnie i wiem że zmiany się przydadzą. 'piszesz w ten sam sposób, podobnie budujesz zdania - zmieniają się jedynie słowa, ilość wersów, emocje i kombinacje sytuacyjne.

pozdrawiam
ný byrjun

[Czarna Perła]

ehh..ja lubie takie troszkę melancholijne utworki, jest kilka bardzo ciekawych wersów (dla mnie), a to, że każdy ma swój styl to chyba normalne! pozdrawiam :)