Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Za nieszczelnymi kotarami powiek
czas nadal pracuje nad historią.

Rankiem próbuję się w niej odnaleźć,
stawiając stopy na dziele ludzkich rąk.

W połowie drogi bies podgryza mój cień.

Jako swój psycholog świergoczę:
To dobre słońce-życie tak żartuje.

Dziecko we mnie przechyla główkę:
Dlaczego słońce mam za plecami?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tutaj bjuti, cud miod i orzeszki


a tutaj pokazala Pani jak nie powinno pisac sie dobrze zaczetych wierszy.
poczatek mnie na prawde zauroczyl, wydal sie iscie ciekawy, ale z konsekwencja jak brnalem dalej, bylo szaro, nudno i niestety po raz nie wiem, który s-c-h-e-m-a-t-y-c-z-n-i-e. druga strofa śmierdzi frazesem, trzecia dodana bardziej na siłę, niż ciągnąca ten wózek, czwarta - jak psycholog może świergotać?! recepta też chyba na śmierć pisana nie na życie, końcówka - nie jest w żadnym stopniu podsumowaniem całości. radze z cała stanowczościa przeredagować wiersz, bo widzę pomysły, ale póki co wykonanie słabe.
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tutaj bjuti, cud miod i orzeszki


a tutaj pokazala Pani jak nie powinno pisac sie dobrze zaczetych wierszy.
poczatek mnie na prawde zauroczyl, wydal sie iscie ciekawy, ale z konsekwencja jak brnalem dalej, bylo szaro, nudno i niestety po raz nie wiem, który s-c-h-e-m-a-t-y-c-z-n-i-e. druga strofa śmierdzi frazesem, trzecia dodana bardziej na siłę, niż ciągnąca ten wózek, czwarta - jak psycholog może świergotać?! recepta też chyba na śmierć pisana nie na życie, końcówka - nie jest w żadnym stopniu podsumowaniem całości. radze z cała stanowczościa przeredagować wiersz, bo widzę pomysły, ale póki co wykonanie słabe.
pozdrawiam

Dzięki za krytyczną opinię, ciężko spojrzeć na własne słowa w ten sposób, dlatego cenny jest Twój komentarz; spróbuję od nowa. Acha - a propos 'świergotu' - ten wyraz miał zaakcentować optymizm, "szklanka w połowie pełna", wszystko ma dobre strony itp. , ale może to niefortunne użycie tego słowa. Przykro, że było szaro, nudno, szkoda, że frazesem, tym bardziej dziękuję za czas poświęcony na napisanie komentarza. Pozdrawiam.
Opublikowano

wiesz ja mam sentyment do imienia Anna, wiec z przyjemnoscia napisalem ten komentarz.a i za nic mi nie dziekuj. ja tu staram sie pomagac, sadzac, ze na to samo moge liczyc.
pozdrawiam serdecznie!

Opublikowano

miło przeczytać Twój wiersz z tytułem :)

w zasadzie to ja mogłabym poprzestać na pierwszej strofie. Ostatnia też oryginalna. To dziecko często we mnie przechyla główkę, oby to się nie zmianiło.

pozdr. a

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko staruszka, która się garbi albo na laskach mocno się trzyma, wypatrzy ciebie — głodny gołąbku, który przyszłości większej już nie masz. Natrętne stadko rozrzuci kwestę, w garnuszku przecież zabrakło wody... Gdy się podziała gdzieś atencjuszka w ludzkim skupisku, dawnej ślebody.          
    • liryczniejemy pomiędzy sklepowymi alejkami promieniami słońca a kroplami ulewnego deszczu   liryczniejemy przedwiośniem w ogrodach Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej   przed zimą pod kocem w mimozy liryczniejemy   bo nasze dni to wersy do poskładania w poemat epicki jak Mahabharata i bezczelnie czuły         strofami mija nam czas gdy tak sobie liryczniejemy   bo słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiersz)   gdy słowa są wszystkim co mamy (to przecież wiesz)        
    • Interpunkcyjnie także pięknie. Pzdr :-)
    • Noszę koronę niewidzialną, przeźroczystą I własnymi drogami chodzę miłościwie, Odkąd w swym sercu mnie koronowałeś tkliwie Swoją miłością pół płomienną i pół czystą; I jak blisko może przejść przebrana królowa, Przez targowisko między nędzarzy tłumem, Płacząc ze współczucia, lecz skrywając dumę, Ja swoją chwałę wśród lęku zazdrości chowam. Ma korona ukrytą słodyczą zostanie Ranek i wieczór modlitwą chronioną wiernie, A kiedy przyjdziesz, by mi koronę odebrać, Nie będę płakać, prosić słowami ni żebrać, Lecz uklęknę przed tobą, mój królu i panie I na zawsze przebiję moje czoło cierniem.   I Sara: I wear a crown invisible and clear, And go my lifted royal way apart Since you have crowned me softly in your heart With love that is half ardent, half austere; And as a queen disguised might pass anear The bitter crowd that barters in a mart, Veiling her pride while tears of pity start, I hide my glory thru a jealous fear. My crown shall stay a sweet and secret thing Kept pure with prayer at evensong and morn, And when you come to take it from my head, I shall not weep, nor will a word be said, But I shall kneel before you, oh my king, And bind my brow forever with a thorn.
    • @Annna2Muzyka jak balsam, pasuje do wiersza, a wiersz do niej :) Nawet skowronka w trelach słyszę.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...