Złamany

[truesirex]

Złamany

 

Moje niegdyś tętniące życiem serce
zostało wypłukane z człowieczeństwa.
Bolą kości od ciągłego stania
za spraną, spoconą bawełną koszulki.

 

Jarzące nadzieją światło
przebiega bez iskry.
Jak mam przebaczyć ludziom,
gdy oni, w poliamidowych kurtkach,
odłączyli mnie od własnej krwi?

 

Płakałem
między kruchym, zziębłym tynkiem
a własną biologiczną ścianą,
bo zrozpaczona matka straciła syna,
gdy spojrzała mu prosto w oczy.

 

Porwała mnie własna skóra,
złamała mój drewniany podest.
Więc zerwę na samym dnie,
plakaty ze swoją podobizną.
Nie chcę, by świat mnie szukał.

 

 

 

Edytowane Wtorek o 18:09 przez truesirex (wyświetl historię edycji)

[KOBIETA]

@truesirex

 

 

niesamowita opowieść!!! Wielowymiarowa. Pięknie napisany wiersz.! 

 

O samozniszczeniu i bólu, spowodowanym traumami wychowania …takimi, które nie pozwalają …kochać. Miłość jako siła destrukcji i źródło lęku, dziedziczone traumy i „piękny chłopiec”, który ucieka w głąb samego siebie…

 

dotyka samego rdzenia :)

a muzyka…niesamowite obrazy i tekst :) zaraziłeś mnie Ethel :) 

 

pozdrawiam truesirex i życzę Tobie Spokojnych Świąt

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

[truesirex]

@KOBIETA

 

Bardzo dziękuję za tak dogłębną analizę!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przeogromnie się cieszę z tego powodu – praktycznie wszystko w Twojej interpretacji się zgadza! :))

A wiersz opowiada także o uczuciu dysocjacji, oderwania od własnego ciała.

"Bolą kości od ciągłego stania za spraną, spoconą bawełną koszulki." – Podmiot nie stoi w koszulce, lecz za nią. Jakby za plecami swojego własnego ciała, obserwując je z zewnątrz.

"Porwała mnie moja własna skóra" – To zdanie oddaje takie jakby "rozszczepienie". Ciało (skóra) staje się osobnym bytem podmiot nie uznaje swojego ciala jako całości

poczucie, że "ja" to nie to samo, co to fizyczne, widoczne odbicie w lustrze.  :) Podmiot tęskni za ponownym połączeniem z ciałem i emocjami. traumy mu je odebrały

"Płakałemmiędzy kruchym, zziębłym tynkiema własną biologiczną ścianą," - Podmiot uznaje swoje cialo jako ściane coś nie do przekroczenia coś co mu przeszkadza 

Lubie pisać o derealizacji/dysocjacji bo od jakiegoś czasu sam sie z nią zmagam :// 

Ofc caly wiersz nie opiera sie tylko o derealizacji świetnie wylapalas pozostałe wątki !!

 

Pozdrawiam serdecznie i również życzę wesołych świąt!!!

Edytowane Wtorek o 19:20 przez truesirex (wyświetl historię edycji)

[KOBIETA]

@truesirex

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 
zatem o depersonalizacji i dysocjacji:) 

 

kiedy ciało rozszczepia się od umysłu…to trochę tak jakbyś był obserwatorem samego siebie z zewnątrz ( ktoś kiedyś opisał to w słowach „ unoszę się nad swoim ciałem ” , by …przeżyć , ponieważ w ten sposób ….jest łatwiej.

 

Cieszę się truesirex,  że trafnie odczytałam :) 
 

[Leszczym]

@truesirex Wybrałeś nie ten zawód co trzeba, tutaj sami oszukani :)) No i trochę jeszcze oszukujących :)) 

[Berenika97]

@truesirex Bardzo ciekawy tekst. Poprzednie komentarze świetnie zinterpretowały Twój wiersz, zwłaszcza ten odautorski. Ale świetne jest obrazowanie! Podoba mi się.  

[truesirex]

@Berenika97 Dziękuję ślicznie za komentarz!

 

Ciesze się że ci się spodobało :) 

 

@Leszczym dziękuję za komentarz :))

Edytowane Sobota o 20:06 przez truesirex (wyświetl historię edycji)

[Gosława]

To jest bardzo dobry wiersz 

Świetne obrazowanie 

Nie lubię pisać obszernych komentarzy 

Nie potrafię swoich myśli ubierać w słowa tak jak to czyni większość na tym portalu 

Chcę żebyś wiedział że czytam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A wracając do obrazu to zdjęcie w tle Twojego profilu jest superowe 

[truesirex]

@Gosława

 

Jest mi przeogromnie miło

że czytasz moje wiersze.

Ciesze się że poświęcasz na to czas :)

 

Rozumiem twój problem z opisem też mam często trudność z opisaniem tego co czuje podczas czytania czyjegoś wiersza.

 

Pozdrawiam serdecznie :)