Za omszałą opoką...

[Lenore Grey poems]

 

Za omszałą opoką przy rzece,

gdzie dojdzie się tylko idąc w dół,

stoją dwa krzesełka — i wiklinowy stół.

A na nim sztućce z traw wodnych splecione

przez nimfę bez oblicza,

dla której zawsze — och zawsze, tonę!

I karmi mnie ona, i powody wylicza,

dla których lepiej mi będzie z nią —

przy marnym świetle znicza…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 5 godzin temu przez Lenore Grey poems (wyświetl historię edycji)

[bazyl_prost]

@Lenore Grey poems głęboko tragiczne, coś w klimacie Poego, forma fajna ale zagadkowa nienawiść troche wzdryga.

Edytowane 6 godzin temu przez bazyl_prost (wyświetl historię edycji)

[Simon Tracy]

@Lenore Grey poems Chyba najdojrzalszy wiersz jak dotąd u Ciebie.

Jest idealnie ukształtowany w stronę gotyckiego romantyzmu.

Piękna poezja, która jest warta każdej minuty czytania.

[Lenore Grey poems]

@Simon Tracy Och dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Też tak czuję, że ten wiersz jest najdojrzalszy z moich publikowanych tutaj.

Tak sobie siedziałam nad rzeką, patrząc w ciemną wodą, i słowa same przyszły

Edytowane 5 godzin temu przez Lenore Grey poems (wyświetl historię edycji)

[Simon Tracy]

@Lenore Grey poems Podziwiam. Ja bym tak nie potrafił pisać na zewnątrz.

Ja muszę mieć ciemność nocy wokół i jedną świece na tle białej ściany. I kompletną ciszę.

[Radosław]

Super! Gratuluję. 

[Lenore Grey poems]

@Radosław dziękuję ślicznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Berenika97]

@Lenore Grey poems

 

To piękny i melancholijny wiersz, pełen symboliki i emocjonalnej głębi.

Stworzyłaś przejmujący obraz uwodzenia przez to, co ciemne i zatracające. Ta nimfa bez oblicza to wspaniały symbol jak beztwarzowa pokusa, która może być też uzależnieniem, destrukcyjną relacją.

[Lenore Grey poems]

@Berenika97 Dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Takie słowa znaczą dla mnie wszystko

Edytowane 2 godziny temu przez Lenore Grey poems (wyświetl historię edycji)