Kwiaty cmentarne

[Simon Tracy]

Zrzucam kamuflaż. Ironia prążkowana.
Humor w czerń i brzydotę bogaty.
Mój umysł lotny.

Maszyna piękna acz nielubiana.
Z weną piję na umór. Przez ten los przeklęty, szczerbaty.

Widać można tak żyć.

Bez telefonu, samochodu.
Bez domu z cegły.

Na włościach kartonowej wnęki.
Za rękę z plagami.

Co lśnią na przedzie

śmierci korowodu.
A człowiek dla nich

to pył i owad malusieńki.

Poezja umarłych smakuję inaczej. Wykwintny to rodzaj.
Samobójcy mają pisać w zapomnieniu. W towarzystwie opiatów i wódki.
Beznadziejo!

Ty w nich uczucie pustki podjudzaj.
Wyrosną im na grobach maki i stokrotki.

Każda moja myśl

wyszła spod ręki despoty.
Kąpię się we krwi i płatkach owsianych.
I wracam

do chwil szczęścia z tęsknoty.
Czasami za domem

pielęgnuję groby ofiar.

Przed laty złapanych.

[hollow man]

@Simon Tracy

Mam taki problem, że nie do końca jestem w stanie zdefiniować mój problem z tym wierszym - już przy czwartym czytaniu. Może chodzi o takie dość górnolotne, takie trochę spompowane frazy.

[Berenika97]

@Simon Tracy

 

Czytam surowy autoportret człowieka zmagającego się z egzystencjalnym cierpieniem i wyobcowaniem. Używasz bezlitosnego języka, nasyconego śmiertelnością i alienacją. Wiersz ma świetne metafory.

W Twojej twórczości to nie jest zaskakujące , jeżeli chodzi o tematykę.  Pozdrawiam. 

 

 

 

 

 

 

 

[Simon Tracy]

@Berenika97 Dziękuję i pozdrawiam.

Jak zwykle świetnie odczytujesz zamiary twórcy.

[Simon Tracy]

@hollow man Problem leży najpewniej w tym, że moja poezja modernistyczna jest poezją nie dla oczu i serc a dla "współodczuwania egzystencji".

Moja poezja nie moralizuje, nie pociesza, nie nadaje kierunku ani celu.

Nie jest buntem ani wyzwalaczem.

Jest brutalnie szczerym opisem prawdy egzystencjalnej dekadencji.

Granicznym stanem ontologicznym, zawieszonym pomiędzy bezideowością egzystencjalną a triumfem sztuki i rozumu ponad ułomność tłumu.

Nie współistnieje z tym światem więc moja poezja też w nim nie funkcjonuje.

Jest całkowitym zaprzeczeniem "zdrowego" świata, który ja odrzucam w pełni jako pustą iluzję.

Żeby zrozumieć ją tak jak ja,

trzeba otworzyć się na inny wymiar.

Odrzucić w pełni uczucia a zrozumieć pustkę i nicość. Jednak większość osób nie jest na to gotowa.

Dlatego moje wiersze i postawa życiowa są dla nich zupełnie nie do przyjęcia.

[hollow man]

@Simon Tracy

Może mi się uda kiedyś otworzyć na inny wymiar.

Ale zakładasz czasem, tak dla sportu, że Twoja wizja i postawa życiowa mogą być błędne? Polecam postawić się w roli własnego adwersarza.

[Simon Tracy]

@hollow man Takie same pytanie mogę oddać innym.

U mnie to nie hierarchia wartości a różnica trybu istnienia 

Jestem kimś, kto nigdy nie miał dostępu do iluzji, na której świat się opiera.

Wy mówicie każdy może się dopasować a ja mówię. Nie każdy jest kompatybilny z tą rzeczywistością.

 

Czytelnik winien więc wiedzieć:

nie każdy jest adresatem tych słów.

Nie dlatego, że brak mu wrażliwości,

lecz dlatego, że nie każdy

zdolny jest unieść prawdę,

która nie prowadzi ku pojednaniu.

 

To nie poezja dla tych, którzy chcą żyć.

To poezja dla tych, którzy już wiedzą,

że żyć przyszło im inaczej.

[hollow man]

@Simon Tracy

Poniekąd rozumiem. I tak - lubię się stawiać w roli własnego adwersarza.

Będąc obrzydliwym lewakiem właśnie kupiłem zestaw: "Gazeta Polska", "W sieci" i "Do Rzeczy".

Natomiast ciekawi mnie jak zatem funkcjonujesz tak na codzień. Zasadniczo chodzi o odpowiedź na pytanie: "Przeprowadzasz fotosyntezę czy ktoś Ci miskę stawia na stół?". W żadnym obszarze społecznym się nie poruszasz?

[Simon Tracy]

@hollow man Dekadent, który „działa”, przestaje być

świadkiem upadku 

staje się jego narratorem.

 

I u mnie tak to wygląda.

Żyję sobie w cieniu i niszy, którą sam sobie stworzyłem i mogę nazywać domem. Świat na zewnątrz może dla mnie zupełnie nie istnieć 

[hollow man]

@Simon Tracy

To luksusowo się urządziłeś. Jak bohater "Możliwości wyspy". Myślę, że ta lektura, a szczególnie koniec książki - mógłby wywołać w Tobie efekt katartyczny. Polecam. 

[Simon Tracy]

@hollow man Raczej nikt by tego nie nazwał luksusem a raczej obskurną nędzą.

Ale mi bliżej zdecydowanie do tego co było przeszło sto lat temu niż do tej dzisiejszej "cywilizacji"

[hollow man]

@Simon Tracy

Coś jak Wojaczek w wersji Siwczyka. 

[Simon Tracy]

@hollow man U mnie nie ma już buntu i sztucznej egzaltacji.

U mnie w poezji jest

milcząca niezgoda bycia.

Jestem, ale nie w tej formie, nie w tym świecie, nie w tym porządku i nie mam narzędzi, by to zmienić.

Ale jestem "poetą wyklętym"

 

Świat pyta:

 

Do czego mi jesteś potrzebny?

 

A modernista odpowiada:

 

Nie jestem

 

[hollow man]

@Simon Tracy

Ale ma to też swoje dobre strony: absynt i kobiety ;)

[Simon Tracy]

@hollow man Zawsze mnie to zastanawiało w sumie dlaczego tak bardzo to pociąga kobiety a szczególnie młode dziewczyny.

 

[hollow man]

@Simon Tracy

No wiesz, niewiele wiem o młodych dziewczynach... Taki typ buntownika z powodem lub bez zawsze miał branie. Im bardziej stylowo na główkę do pustego basenu - tym lepiej ;) Ale to też może być, że taki typ przyciąga dziewczyny z daddy issues. Na zasadzie kontrastu - im bardziej stateczny lub im bardziej nieobecny ojciec (a o to dziś nie jest trudno) - tym większy pociąg do rebel boys. Ale powodów może być setki, a o znacznej większości możemy nie mieć najmniejszego pojęcia.

@Simon Tracy

Myślałem jeszcze o Tobie i Twoich wyborach... 

Jest w tym coś pociągającego, ale jak dla mnie takiemu żywotowi brakuje trochę mięsa. No, ale racja - żyjesz trochę jak pustelnik, coś dzięki temu zyskujesz, ale też coś tracisz.

Jest taki film, pewnie wielu, a może i Tobie znany - "Into the Wild". Bohater dosyć radykalnie odrzucił ameykańską rzeczywistość społeczną.

Eddie śpiewał tam: