Interpunkcja uczuć

[aniat.]

Szukam słów, a ich nie ma,

milczenie je zabiera,

wyrywa z ust przecinki

i rozsypuje w przestrzeniach.

 

Gdzie zdania nielogiczne

błąkają się w bezsensie,

gdzie wielokropek rządzi

w oczekiwaniu, co będzie.

 

Tęsknię za wykrzyknikiem,

co tkwił na końcu zdania,

z pasją porywał serce

i nie bał się kochania.

 

W zachwyt ubierał słowa,

epitetami pieścił

i krzycząc o miłości,

płomienne snuł opowieści.

 

Szukam słów, a ich nie ma,

milczenie je zasłania

i tylko czasem, ukradkiem,

wypluwa znak zapytania.

[huzarc]

@aniat.

To bardzo czuły i „miękki” ten wiersz – w takim dobrym sensie, jak rozmowa z kimś, kto siedzi naprzeciwko z kubkiem herbaty i próbuje uczciwie opowiedzieć, że mu słów brakuje.

 

Widać w nim konkretną emocję, tęsknotę za czasem, kiedy słowa były proste, odważne, pełne wykrzykników, a nie porwane przez milczenie, wielokropki i niedomówienia.

[aniat.]

@huzarc Jakie świetne wyczucie wiersza i ubrane w miłe słowa. Dziękuję.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Kwiatuszek]

@aniat. Cudnie, bardzo rezonuje z moimi myślami:-) Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[bazyl_prost]

@aniat. takie trudności rodzą nowości

[aniat.]

@Kwiatuszek Dziękuję. Cieszę się , że udało mi się tym wierszem poruszyć Twoje emocje. Pozdrawiam ciepło

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@bazyl_prost Co to znaczy?

[Christine]

@aniat.

Słowa tkwią w nim cicho,

Jak ziarna w martwej glebie 

Czekają na twe zdanie,

By rozkwitnąć w potrzebie. 

 

Bo przecinek, co zginął,

On w sobie gdzieś nosi,

Może kropkę odnajdziesz,

Którą dziś przynosi.

 

Twój wykrzyknik zagubiony

W jego sercu pobrzmiewa,

Jak echo dawnych pragnień,

Które wciąż go wzywa.

 

Więc kiedy szukasz słów tych,

Co uciekły w przestworze,

On zbiera je po cichu 

I składa w twoje dłonie. 

 

 

 

Edytowane 3 minuty temu przez Christine (wyświetl historię edycji)