-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 17 661
nie możemy poddawać
się myślą które bolą
przecież świat
jest nasz
musimy być silniejsi niż
owe cholerne słowo
które nie pomaga
zwie się wojną
nie możemy tylko płakać
potrzebna jest wiara
że to tylko chwila że
dobro ją przegoni
historia udowodniła że
moc zła to nie kropka
znowu ujrzymy czyste
wschody i zachody
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 61 odpowiedzi
- 3 898 wyświetleń
-
- 42 odpowiedzi
- 1 018 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 601 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 601 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 496 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
Przez Grzybosław Mirkowski · Opublikowano
@Klip Fajne :) Tu mamy problem natury semantyczno-ortograficznej, bo chcemy powiedzieć, że oni się "zczytują" i tak by było poprawnie; ale nie byłoby tego smaczku semantycznego, skojarzenia ze szczytowaniem, więc neologizm "sczytują" jest celnym kompromisem :) a myślę że licentia poetica na to pozwala. Miałem podobny problem parę lat temu w czasach pandemii, kiedy napisałem coś takiego: W pewnej wsi mieszka jedna Marlena, Która wcale nie chce zgodzić się na Żadną inną szczepionkę Oprócz zczepionki z Bronkiem, No bo swojskie on ma mRNA! i też nie bylem pewny, jak skojarzyć szczepionkę z zczepionką... Ale wierszyk się i tak spodobał. -
Przez poetaxyz · Opublikowano
Patrzę przed siebie i widzę tylko przepaść. Nogi plączą mi się, lecz nie mogę upaść. Czuję ucisk w moim sercu, Zimnym jak kula lodu, Która nie stopi się nawet na żarzącym słońcu. Gotuje się moja krew, Gotują się żyły. Trwoga. Jedyne co moge teraz zrobić to uronić łzę. Cienie ciągną mnie ze sobą. Widzę ćmy. Jest ciemno, Trucizna płynie już w moim ciele, Bólu nie da sie powstrzymać. Topię się. Mój krzyk o pomoc nie jest już słyszalny, Więc cicho mówię: „Nienawidzę Cię". -
Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano
Sama Jestem ze sobą lubię tu być gdy wokół cisza stukot kół prysł rozmawiać pytać odkrywać szelest jestem w zgodzie ze sobą i całym Światem jak wiele wiem a jeszcze więcej chcę wiedzieć szukać pytać odkrywać od nowa zadziwiam się i jestem dumna spokojna patrzę i myślę wcielam się w ludzi których w mijających wiosnach poznałam ich codzienne zajęcia radości spokój w mieście tylko szybkość na wsi spokój tutaj zakupy tam kapliczka, zadumana Chrystus się objawił szczęście wystrzeliło a ja wyżej od wszystkich wyżej od wszystkiego jestem jak zaklęta sama ze sobą. Sam Jestem ze sobą lubię tu być gdy wokół cisza obraz sprzed oczu prysł rozmawiać pytać błądzić jestem w zgodzie ze sobą lecz nie z całym Światem jak niewiele wiem a jeszcze mniej chcę wiedzieć nie szukać nie pytać nie żyć od nowa zadziwiam siebie że jeszcze jestem już nie dumny coraz mniej spokojny wcielam się w ludzi których nie chcę już podziwiać ich codzienne zajęcia radości i spokój miesza w zmysłach w mieście na wsi beznadziejnie wciąż tak samo do szaleństwa do przekwitania tutaj zakupy tam kapliczka kiedyś stała Chrystus się objawił lecz nikt go nie zauważył a ja wyżej od wszystkich wyżej od wszystkiego jaźń rozstrzelana za życia umarły. -
Przez E.T. · Opublikowano
Twoje ręce wędrują po moim ciele. Zamykam oczy i wyobrażam sobie że wiesz, że nie lubię pająków i że lubię skrzypiący śnieg. Teraz, tu, ty to tylko chwila. Nie jestem twoja, nie jesteś mój. Ale zamykam oczy i wyobrażam sobie, że wynosisz w ręku pająka a potem chodzimy po śniegu.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się