Rozświetlenie

[Migrena]

 

 

Kocham ją tak,
że kiedy wypowiadam jej imię,
powietrze jaśnieje -
jakby ktoś podkręcił słońce
dla nas dwojga.

Miłość rośnie we mnie
jak rzeka po roztopach:
pełna, przenikliwa,
przelewa się śmiechem
i wdzięcznością,
że w tym pomylonym świecie
udało mi się ją spotkać.

Gdy wypowiada moje imię,
wszechświat staje na bacznosć,
milknie wirowanie,
zostaje tylko puls światła.

A kiedy się uśmiecha -
smutki odchodzą bez pożegnania,
jakby niebo było za małe
na ich istnienie.

Patrzcie - chciałbym krzyczeć -
oto piękno życia,
gdy ktoś jest twoim porankiem,
twoim zachodem,
i tą jedną ciszą,
która mówi: „Nie bój się, jestem”.

A kiedy na dywanie
zasypia obok mnie,
wiem już wszystko:
że całe szczęście świata
mieści się w jej oddechu
i w dłoni spoczywającej
na moim sercu
jak błogosławieństwo.

I chcę żyć -
tylko po to,
by kochać ją dalej.
Mocniej.
Aż gwiazdy zgasną,
bo jej światło
będzie pełniejsze.

 

 

 

 

[huzarc]

@Migrena

To bardzo czuły i bezpośredni wiersz o miłości, który nie boi się patosu i mówi wprost to, co wielu ludzi tylko czuje. Przemawia ona przez słowo, które rozświetla przestrzeń i umieszcza ukochaną osobę w centrum wszechświata. A pragnienia wyrażone przez nie - spina całość istnienia w jedną i szczerą deklarację oddania.

[Migrena]

@huzarc

 

tak jest.

 

oddałeś komentarzem całą prawdę wiersza.

 

dziękuję :)

 

 

[Christine]

@Migrena Bardzo mi się podoba! Szukam tu wierszy oryginalnych, a Twoje teksty są świetne. Zachwycasz mnie metaforami i obrazami, tą ekspresją. A poza tym ..... chciałabym przeżywać taką kosmiczną miłość. Pozdrawiam :)

[Migrena]

@Christine

 

dzień dobry Christine :)

 

dziękuję za przemiłe słowa :)

 

jesteś wspaniała :)

 

bukiet polnych kwiatów Ci niosę :)

 

dzięki wielkie :)

 

 

 

[Christine]

@Migrena Bardzo lubię polne kwiaty - serdecznie dziękuję! Moje słowa są szczere - płyną prosto z wnętrza.

[Migrena]

@Christine

 

to tym bardziej mi milo.

 

bardzo dziękuję :)

 

[Marek.zak1]

Ładnie o miłości z Twoimi metaforami. Mniej odjechany od poprzednich, ale to chyba dobrze w tym temacie Pozdrawiam

[Migrena]

@Marek.zak1

 

dziękuję Marku :)

[violetta]

Oj zazdroszczę tej miłości:)

[Migrena]

@violetta

 

nie zazdrość :)

 

bierz miłość w swoje dłonie i serce :)

 

boś tego warta :)

 

 

[violetta]

@Migrena wezmę, a co mi tam:)

[Berenika97]

@Migrena

Ach, jakie to niezwykłe!

Jakże piękna jest ta chwila, kiedy miłość przestaje być słowem, a staje się światłem.

Wzruszyła mnie ta fraza - "Nie bój się, jestem" - to cała istota związku zmieszczona w trzech słowach. I ta świadomość, że szczęście ma swój oddech, swoją ciszę, swoje miejsce na dywanie.

Piszesz o miłości tak, jakbyś odkrywał ją po raz pierwszy w historii ludzkości. I to jest piękne - bo w pewnym sensie każda prawdziwa miłość jest pierwszą miłością świata. Piękny wiersz!

 

Najpierw się wzruszyłam Twoim tekstem, a potem muzyką i słowami - miłość -

 

nadała sens mojemu pustemu światu,
jakby nigdy nie było innej miłości, innego czasu.
Weszła do mojego życia i uczyniła je pięknym.
Wypełniła moje serce...
 

ale dlaczego .... koniec tej historii ... wiesz 

Tekst pochodzi z

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.