Słowiańska pieśń wiedźmy

[Whisper of loves rain]

Podnieście wzrok – nad światem kruk kracze,
Niesie przekleństwo, co w kościach się znaczy.
Niech pękną ich trony, niech runą pałace,
Bo przyszła godzina na sprawiedliwe kary.

 

W mroku borów, gdzie szept się nie kończy,
Wiedźma rozpala ogień, co prawdę wytrąci.
O tych, co dla srebra sprzedali swe dzieci,
O tych, co jak wrony żerują na nędzy i śmieci.

 

O handlarzach sumień, w płaszczu z cudzych łez,
O tych, co modlą się, choć w sercu mają grzech.
O zdrajcach, co w blasku świec ślubują kłamstw sto,
A nocą jak wilki rozdzierają ludzkie tło.

 

W kręgu kamieni, gdzie moc się gromadzi,
Stare zaklęcie o winie was wskaże.
O tych, co w uśmiechu ukryli jad,
A lud w kajdany pchali dniami i nocami.

 

O tych, co śmieją się, gdy głodny brat płacze,
A sami od środka gniją jak puste pałace.
O tych, co z niczego chcą tworzyć swą cześć,
Choć ich słowo dziś znaczy mniej niż deszcz.

 

Słowa jak grad, rozbiją wasz mur,
W nich wasze winy – bez wstydu, bez skór.
To głos przodków, co pod ziemią drżą,
To wyrok dla tych, co żyją krzywdą złą.

 

To pieśń o panach, co ludzi depczą,
O ich koronach utkanych z podłości.
O tym, że wolność w ich ustach to żart,
Tylko dym i iluzja, tylko słów martwy fart.

 

O dłoniach splamionych łzami poddanych,
O sercach martwych – na zawsze skamieniałych.
O tych, co prawdą gardzą jak pyłem,
I władzą karmią się jak demon zgniłym.

 

To nie pieśń gniewu, to pieśń o upadku,
O systemie, co żeruje na człowieczym braku.
Nie słuchaj jej, jeśli boisz się prawdy,
Bo ten, kto milczy – ręce ma równie krwawe i zdradne.

 

Wiedźma zawyje – poznacie jej szał!
Niesprawiedliwi w popiele i w pyle.
Prawda jak żar rozgrzeje ten świat,
Słowiański Duch – powstań, już czas!

[Sekrett]

Nie trafia do mnie. Bardzo dużo buntu przeciw porządkowi, pozostawia niedosyt co do tego, co proponuje alternatywa, tak zwany słowiański duch.

Niekiedy klimat wydaje się niespójny. Przykładowo, przywołanie pałaców, które nijak nie mają nic wspólnego ze Słowianami, którzy prędzej szturmowaliby zamki aniżeli pałace, bo te drugie to inny krąg kulturowy.

Czasami też skróty myślowe wydają mi się zbyt enigmatyczne. Nie słyszałam, żeby ktoś „gardził pyłem” - można go lekceważyć, strącać, ale „gardzić” to zbyt mocne słowo, tak mi się wydaje.

Są też pewne niedopowiedzenia np. „O tych, co modlą się, choć w sercu mają grzech” - ludzie zawsze mają grzech, więc modlitwa w takim kontekście jest naturalna. Może lepiej: „O tych, co modlą się, choć serca pełne mają grzechu”, rytm może nie jest idealny, ale sens jest zachowany. 
Pewnie się czepiam.

 

+ Na plus zdecydowanie nieszablonowe rymy. W szczególności „pyłem, zgniłym” trafia mocno w moją estetykę. 

Taka pieśń wiedźmy mogłaby znaleźć dla siebie miejsce w niejednym opowiadaniu fantasy - świetnie by pasowała, moim zdaniem.
 

[Whisper of loves rain]

@SekrettDziękuję za uwagi wezmę je do siebie. 

Niewątpliwie masz rację. To jest tekst na piosenkę i łatwiej jest coś zaśpiewać z takimi słowami i rymem.

Przygotowuję pod gatunek muzyczny symfonicznego gothic metalu. Inspirowałem się książką "Słowiańskie baśnie i bajki", jednak wiadomo że trzeba coś napisać od siebie i być może nawet stworzyć następną legendę.

Pozdrawiam.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - są momenty które zatrzymują  choć bolą -

                                                                                         Pzdr.