8. Słowo

[Sylwester_Lasota]

Słowo ciągle ma swój ciężar,

choć przytłacza je dziś obraz,

co rozbiera się do zera

dla popędu myśli dobra.

 

To nie zawsze jednak działa,

chociaż mózgi obraz chłoną.

Słowo może krzepić ciała

i umysłów być ochroną.

 

Prawda czasem jednak boli.

Rani niczym podłe kłamstwo.

Trzeba zawsze dobrej woli,

by opisać coś, co zaszło.

 

Słowo może być pomyłką,

drzazgą wbitą w żywą tkankę.

Może być igraszką zwykłą,

lub być może zagmatwane.

 

Może jeszcze lecieć lekko

lub uderzać twardym młotem.

Lepiej zważyć je więc przeto,

niż zatrzymać w locie potem. 

 

Czasem lepiej nic nie mówić,

niż się dzilić gorzką prawdą.

Lepiej się ku Słowu zwrócić,

niż powielać jakieś kłamstwo.

 

 

 

 

 

 

 

[huzarc]

@Sylwester_Lasota

To bardzo czuły i mądry wiersz. Taki, który zatrzymuje człowieka na chwilę w świecie pełnym hałasu i obrazów. A słowo to taki osobliwość, która potrafi zarówno zranić, jak i ochronić.

[Marek.zak1]

Dobrze napisałeś, nic dodać, nic ująć. Pozdrawiam