Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Bury kot i jajko (rozmowa kontrolowana)

 

Jajko mądrzejsze od kury

nawet gdy obdzierane ze skóry

- zdziwił się nieco kot bury.


Nic w tym dziwnego bury kocie,

który mądrości nabywasz na płocie.


Jajka obierać można od dołu lub z góry

i wcale nie dziwią się temu kury. 


Ugotowane oczywiście na twardo,

że wybrukować mógłbyś nimi ulice.


Całkiem inaczej ma się sprawa

gdy smażysz jajecznicę. 


Trudno zrozumieć mi te wszystkie

tajemnice gotowania,
gdyż mam migrenę od ciągłego spania. 


Odpowiedział kot bury

nie przestając ziewania, 
zeskoczył z płotu i powrócił do spania.

 

Nie wierzcie temu,

że kontrolowana rozmowa, 
inaczej mówiąc po prostu domowa.

 

Kot zadowolony jak zawsze z siebie,
a jajko już dawno przebywa w niebie. 

 

Na zakończenie tej rymowanki,

a dobrze o tym wszyscy wiecie,
przeróżne dziwne rzeczy

zdarzają się na tym świecie.


 

Edytowane przez Wiesław J.K. (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Wiesław J.K. Określenie to odnosi się do stylu, który charakteryzuje się innowacyjnością, śmiałymi formami, minimalistycznym lub wręcz surowym wyglądem, a także użyciem nowoczesnych materiałów i technologii. 
„Jajka obierać można od dołu lub z góry i wcale nie dziwią się temu kury.”

dla mnie to innowacyjny ze śmiałymi formami minimalistyczny i wręcz surowy tekst !!!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Robert Witold Gorzkowski Filozofia jest w stanie odpowiedzieć na takowy dylemat,  ale jajka na twardo stwarzają ku temu inny dylemat, powiedzmy zapachowy o którym nie godzi się tutaj wspominać. Googlowe rozważania są istotnie ciekawe na tak delikatny, jajkowy temat: 

 

"Z naukowego punktu widzenia pierwsze było jajko. Z niego wykluł się pierwszy ptak, który ewolucyjnie nie był jeszcze kurą, ale jego potomkiem była pierwsza kura. Gdyby pytanie dotyczyło "kurzego jajka", to pierwsze było jajko zniesione przez pre-kurę, która jeszcze nie była w pełni kurą. 

Jajko było pierwsze: Ewolucja sprawiła, że ptaki wyewoluowały z gadów, a pierwsze jajka z chitynową skorupką pojawiły się miliony lat temu. Pierwsza kura wykluła się z jajka, które złożył ptak będący jej ewolucyjnym przodkiem.

Kura była pierwsza (w kontekście kurzego jajka): Jeśli definicja "kurzego jajka" zakłada, że złożyła je kura, to pierwsza kura musiała istnieć przed pierwszym "kurzym jajkiem". Zgodnie z tą logiką, dwie pre-kury spłodziły potomka, który był już kurą i wykluł się z jajka złożonego przez tę pre-kurę."  -  Google.com

 

Google wie wszystko, nawet na temat kuro-jajeczny. Pozdrawiam serdecznie.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pierwszy był kogut.

 

A wiersz jest ciekawy, dla mnie trochę ociera się o groteskę i wprowadza leciutki klimat absurdu, gdzie niby wszystko jest bez sensu, ale, cytując Grochowiaka, poezja wynika z brodawek ogórka...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@tie-breakGoogle twierdzi inaczej: 

"Tak, kogut jest potrzebny do zapłodnienia jaj, jeśli chcesz, aby z nich wykluły się kurczęta. Kury same znoszą jajka bez udziału koguta, ale jajka te nie będą zapłodnione i nie będzie można z nich uzyskać piskląt. Jeśli planujesz hodowlę kur, a nie tylko zbieranie jaj do jedzenia, obecność koguta jest niezbędna." Google.com

Pozdrawiam :)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Alicja_Wysocka O tak, bywa, oj bywa i tak Alicjo! Znałem kiedyś człowieka, który uwielbiał zjadać jajka na surowo, oczywiście bez skorupek. Pół miękko to mój wybór. 

Pisząc o tych jajkowych skorupkach, przypomniało mi się wideo, które dawno temu oglądałem, o człowieku, który gryzł i zjadał szklankę. 

Opublikowano

@Wiesław J.K.

To zabawny, lekko absurdalny wiersz z nutą filozoficznego humoru.

Końcowa refleksja jest świetnie ironiczna - po całej tej absurdalnej opowieści autor mówi "nie wierzcie temu", jakby podkreślał, że nie należy szukać tu głębszego sensu. A jednak jest tam delikatna mądrość - "przeróżne dziwne rzeczy zdarzają się na tym świecie". Super! 


 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Powietrze zimne — w księżycowej tafli skrzy. Poczerwieniały z zimna aniołów nosy, odległego czasu świateł blask.   Mienią się kałuże oczu — dzisiaj nieco inne. Z drogi możesz jeszcze zboczyć, lub pozostać w cząstce siebie innej.   Piętrzą się kaskady myśli szaro złotych, a może pożółkłych już liści — yellow. Snują się kudłate myśli werniksu, a może pandemonium myśli szkarłatnych.   Pozwól mi, Ojcze, kochać Cię mocno, w granicach wszechrzeczy i przestrzeni, Tobie tylko znanej — odczłowieczonej. Ja jestem pustką w próżni, w nicości zawieszony, jak flaga wbita w księżyc po ciemnej stronie.   Otchłań nie jest już tak straszna — czuję spokój. Świat odetchnął jednym z gejzerów Islandii. Boże, ratuj nas! Ratuj nas, niegodziwych, jeszcze ten jeden, jedyny raz. Boże, ochroń nas!   Świat spogląda na nas miliardem pogardliwych spojrzeń.   Ziemia i niebo są na styku. Ty nie dotkniesz mnie, ja nie dotknę Ciebie — jak nie dotyka zmierzch świtu.   Ale pozwól się kochać, jak noc kocha gwiazdy.   Pozwól, bym po zmroku mógł przynajmniej patrzeć, wraz z księżycem pobladłym, w jedne z miliarda Twoich oczu.  
    • @violetta on też występuje w wielkim meksykańskim sombreros, mimo że nie widać... ps. meksykański hiszpański różni się od np kubańskiego hiszpańskiego tym, że u Meksykanów słowa są pełne słońca, śpiewane szeroko, a Kubańczycy tak jakby urywają końcówki słów... A propos, pan Miguel jest Meksykaninem        
    • @huzarc Dziękuję pięknie. @Berenika97 Dziękuję i pozdrawiam
    • Czy rozumiesz nie kochać kogoś, kiedy lampy się zapalają, tęsknić za mrocznawym morzem, gdzie nie znajdą mnie wcale   Nie rozumiesz tych niemych chwil, gdy ktoś mówi, a ciebie nie ma, tyś horyzont a życia wir odpycha w wewnętrzną przepaść   Czy rozumiesz zebrania ludzi, gdy nie szukasz nikogo, zbyt znasz ich, lecz nie możesz wytropić sam siebie, co tu robisz, śmiejąc się na dnie?   Nie rozumiesz szukającego, który tabor wiecznie ma w głowie, który nie chce nic dzierżyć na własność, od pieniędzy woli odpowiedź   Czy rozumiesz moją samotność, szczęście w sercu, a obok jazgot, który truje sen i fantazje, nie masz uciec gdzie, aby zasnąć   Czy rozumiesz nie kochać kogoś i latami umykać w dal Ja tak zawsze w mym sercu miałem, że wolałem nieznane niż was
    • @Berenika97 Dziękuję.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...