Wersy vice versa

[Leszczym]

 

A chciała

namówić mnie na vice versa

a ja zbladłem totalnie

i zapadłem się w mega jeszcze większy

egocentryzm i egotyzm.

Rozegrało się trzęsienie wnętrza.

 

A zatem ano właśnie

a zostawiła mnie

w coraz to wzrastającej tęsknocie

urastającej nawet w dobry wiersz

bez ujścia i bez wyjścia...

 

Potem zabrnąłem

w vice Versace

w całe strofy zmory bez prawa odwrotu.

 

Warszawa – Stegny, 10.11.2025r.

[Amber]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

...z vice versa w samej rzeczy nic nie wyszło, z drugiej strony poezja zyskała:)

[Berenika97]

@Leszczym "Vice versa" - "vice Versace" – to jest dowcipne i gorzkie zarazem. Od propozycji bliskości do mody jako substytutu. Ta gra działa, bo brzmi jak prawdziwa droga myśli kogoś, kto próbuje żartować przez ból. Wiersz sam jest tym "vice versa" – zaczyna się od jej propozycji, a kończy na twoim zabrnięciu. Od jej inicjatywy do twojej samotności.

[Leszczym]

@Amber Chociaż tyle, małe chociaż ale jednak :)

@Berenika97 Bywa i tak Bereniko 97, zdarza się, hej ho zdarza się, jak mawiał Vonnegut :)

[E.T.]

@Leszczym Ale to jest fajne. Przychodzi mi na myśl Cortazar. Czytam dalej.

E.T.

[Leszczym]

@E.T. Akurat Cortazara znam bardzo słabo. Wpadła mi w ręce Gra w klasy zdaje się, ale jakoś zmogła mnie ta książka. No nie przeczytałem. 

[E.T.]

@Leszczym Do niego trzeba trochę z przymrużeniem oka, jak się załapie jego grę słów, zabawę obrazami, to koniec, pochłania się wszystko.

No to zostaje Vonnegut :) Ciekawe, czy gdziekolwiek teraz jest, pozwalają mu na Pall Malle?

[Leszczym]

@E.T. Teraz ja akurat Stefana Zweiga nieco nadrabiam :)