bez

[Migrena]

 

 

 

miłość nie zna granic -
rozsadza horyzont świata,
pęka w dłoniach jak promień,
którego nie sposób zatrzymać,
jakby samo niebo
rozbierało się z cienia,
żeby znów zobaczyć siebie.
jakby światło chciało dotknąć swojego początku.

nie da się jej stłumić,
bo rodzi się z ciszy,
która pamięta krzyk stworzenia,
z drżenia - gdy światło
dopiero uczyło się wypowiadać ciemność.

chcę kochać - i kocham,
jak ogień, który nie prosi o tlen,

jak ocean, co nie szuka brzegu,
jak sen, który śni sam siebie,

jak puls wszechświata,
który bije w sercu atomu,

jak światło, które spala się
na ustach poranka.

bezszelestnie,
bezgranicznie,
bezwarunkowo,
bez zazdrości,
bez cierpienia,
bez końca,
bez oczekiwania,
bez przywiązania,
bez analizowania.

liczy się tylko bez,
liczy się tylko to,
co zostaje,
gdy odejmiesz już wszystko -
ciało, strach, pamięć, imię -

zostaje światło,
które mówi Twoim głosem,
rozszczepia się na czułość,
i ciszę,
która ma Twój kształt,
jak odbicie duszy w tafli nocy.

czy jesteś,
czy tylko światło
uczy się milczeć po Tobie?

 

 

 

[Annna2]

@Migrena  Pięknie, poetycko i wzruszająco.

A dalej za V. Hugo:

 

Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.

[Migrena]

@Annna2

Aniu.

dziękuję serdecznie.

 

i za słowa wielkiego pisarza i poety również.

 

a ja mam w głowie jego :

 

"Umierać, to nic.

straszne jest nie żyć."

 

 

 

[viola arvensis]

@Migrena Bardzo dobry wiersz -

 

- bezsprzecznie i bezapelacyjnie 

Dodam, że wszystko bez zarzutu, no i bezbłędna miłość w utworze. 

 

Aż zapachniało bzem  ;)

[huzarc]

@Migrena

To jest wiersz, który został napisany pędzlem słońca, aby oświetlić blask. Blask najbardziej pożądanego uczucia. Czyniąc to nie z bólu, nie z głodu, nie z rozpaczy, ale z pamięci dotyku, z tego bardzo delikatnego stanu, kiedy człowiek widzi świat nieco wyraźniej, bo kocha lub kochał.

[KOBIETA]

@Migrena

 

bez bez bez …odejmuję i nawet coś dodam ;) 

 

Miłość jest wszechświatem ! My jesteśmy miłością ! Wszechświat jest w nas ! 
 

To wiersz światło :) rozświetla mrok źrenic i koloruje usta, czerwienią ! 
Przepiękny jest !

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

pozdrawiam Migrenko :) 


 

[Berenika97]

@Migrena

Od samego początku ustawiasz miłość nie jako zwykłe ludzkie uczucie, ale jako pierwotną, kosmiczną siłę, która "rozsadza horyzont świata". Porównania do światła, ognia - pokazują ją jako byt samowystarczalny, absolutny, wręcz tożsamy z aktem stworzenia. Zamiast mówić, czym miłość jest, definiujesz ją przez to, czym nie jest. To właśnie ta "lista bez" jest najważniejsza - "liczy się tylko to, co zostaje, gdy odejmiesz już wszystko". Po tej całej kosmicznej podróży, przez ogień i puls wszechświata widzę intymny obraz - łączysz absolut (światła, ciszy) z konkretną, ukochaną osobą. A ostatnie pytanie – "czy jesteś, czy tylko światło uczy się milczeć po Tobie?" – jest pięknym i rozdzierającym pytaniem o obecność i nieobecność. Piękny wiersz, znowu pokazujesz miłość w jeszcze innej odsłonie.

[Migrena]

@viola arvensis

 

bezapelacyjnie dziękuję :)

 

a kiedy przyjdzie maj,

i kiedy zakwitną bzy......

ja chciałbym otoczyć Cię ich wdziękiem :)

 

Wiolu.

ślicznie dziękuję :)

 

 

 

@huzarc

 

"pędzel słońca" - cudne slowa.

dziękuję za esencjonalny komentarz.

pozdrawiam.

 

 

[Migrena]

@KOBIETA

 

miłość ?

wszechświatem ?

 

och Dominiko - nie jednym :))

 

dziękuję :))))))))))))))

 

ps.

a propos pereł.

obiecałem.

poławiam.

i dowiedziałem się (zabrzmi niesamowicie)

że niejaki Georges Bizet już się wziął za " poławiacza .....z Polski".

chodzi o mnie.

 

 

pozdrawiam Domi :)

 

 

 

[Migrena]

@Berenika97

 

Nika.

 

dla Ciebie, która słyszysz światło.

 

 

Słowo, gdy dotyka światła,
drży jak skrzydło - niepewne,
czy jest jeszcze cieniem,
czy już początkiem dnia.

Ty wiesz, jak wsłuchać się
w to drżenie między istnieniem a sensem,
jak znaleźć w popiele znaczeń
iskrę, która jeszcze pamięta ogień.

Twoje czytanie - to nie analiza,
to rozmowa wszechświata z echem człowieka.
A ja tylko milknę,
wdzięczny, że ktos potrafił
usłyszeć w moim wierszu
to, co było szeptem między słowami.

 

 

:))))

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - miłość nie zna granic -
rozsadza horyzont świata,
pęka w dłoniach jak promień,
którego nie sposób zatrzymać, - czysta prawda o miłości - 

 

                                                                                                         Pzdr.

[Berenika97]

@Migrena

Bardzo dziękuję!  Napisałeś o "drżeniu między istnieniem a sensem" - i teraz widzę, że właśnie tam mieszka poezja.  

 

Mówisz, że słyszę drżenie między sensem a istnieniem,

ale to ty je stworzyłeś - każdym przecinkiem, milczeniem.

Ja tylko podążam śladem, który sam stworzyłeś,

światłem, które w słowach swoich jak latarnię zapaliłeś.

 

 

[Migrena]

@Berenika97

 

ale ja właśnie......bo to Ty jesteś architektem,

a ja tylko cegiełki słów w skromne wersy.....

 

 

 

[Berenika97]

@MigrenaBardzo dziękuję Ci za ten piękny wiersz. To był niezwykły podarunek.

Przepraszam za moje rymy częstochowskie - ale nic mi nie przychodziło mądrego do głowy. :) 

[Migrena]

@Berenika97

 

nie, nie, nie !

 

to ja przepraszam, że nie potrafię stworzyć czegoś tak pięknego, aby Cię we właściwy sposób uhonorować !!!

 

 

[Berenika97]

@MigrenaPoddaję się, bo w jednym jesteś nie do pokonania.! :))))) Wiesz w czym! :)))) 

[Migrena]

@Berenika97

 

to ja jeszcze tylko......przepraszam :)))))))

 

nieprzyjemny łotr ze mnie :))))))

 

 

[Berenika97]

@Migrena

Łotr, mówisz? :)))

Nieprzyjemny? :)))

Widziałam gorszych, uwierz mi.

Ty przynajmniej przepraszasz -

to cię od prawdziwych łotrów różni.

Więc przyjmuję przeprosiny,

choć nie wiem za co dokładnie.

Może za to, że jesteś sobą?

To akurat mi nie wadzi. 

 

ps. znowu przepraszasz! :)))))))))))))

[Migrena]

@Berenika97

 

Nika.

proszę.

 

chabry z  nici marzeń utkane -

ja pod Twoje stopy rzucam.

 

bo Cię bardzo lubię !!!!!!!

 

 

 

 

[Berenika97]

@Migrena z wzajemnością :)