blednące obrazy

[sisy89]

niebo znów płacze nad naszym nieistnieniem

wilgotne policzki tracą swój kolor

a może po prostu ubywa życia

listopadowy deszcz wsiąka w skórę

i już nic nie jest takie samo

 

cisza bierze w objęcia

kilka skołtunionych myśli

i wątpliwości układa kolorami

na właściwych półkach

z których leci kurz

 

dawno nieużywane smaki

i zapachy wspomnień

na chwilę malują powietrze

lecz kolory tęczy

nigdy nie zachwycają bez końca

 

blednące odbicia dają dyskretny sygnał

że czas zakończyć porządki

 

teraz będzie lepiej

[Migrena]

@sisy89

 

to bardzo dojrzały wiersz.

 

emanuje nostalgią, przemijaniem i refleksją

 

podoba mi się ;)

 

 

[sisy89]

@Migrena cieszę się i bardzo dziękuję :)

[Simon Tracy]

@sisy89 Uwielbiam współodczuwać poezję razem z twórcą. A nie każde wiersze powodują możliwość przejścia do głębszych sfer duszy.

Twoje to mają i ich klimat jest czymś genialnym. 

[sisy89]

@Simon Tracy dziękuję za tak miłe słowa :)