Szaleństwo młodych kogutów

[Sebastian_Pietrzak]

Nietrwały
zachmurzony
słońce nachodzi planetę
siedzę na kanapie
próbuję nastawić zwichnietą równowagę

witaj mamo
dzień dobry ojcze
wyczyściłem
wypolerowałem
naczynia rozbite
zadbane do bólu
dziękuję za kolejną świeczką w tył...
nie mów
z otwartą buzią
siad i raduj się urodzinami

nieco zdradzony
zduszony
jako jedyny obywatel pomieszczenia
składam hołd pokojowi

wielkie oczy
na ścianach
ciągle zapłakane
ze śmiechu
wasz alkohol
wrzeszczy straszne rzeczy
a słońce ponownie nawiedziło planetę

cały dzień to tylko przykrywka
psychodelicznej kołysanki
w nocy nikt napewno nie uśnie
bo wojenne bębny znów uderzą nie raz