Po dwukropku

[Lidia Maria Concertina]

Najwolniej jak się da: pędem. 

Przez życie idziemy razem: całkowicie sami. 

Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami. 

Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie. 

A człowiek?

Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ... 
 

 

Edytowane 11 godzin temu przez Lidia Maria Concertina (wyświetl historię edycji)

[obywatel]

@Lidia Maria Concertina wg. Miodka czy innego gracza cofając się w stecz jest nieuprawnioną frazą moim zdaniem nie jedziemy po torach czasu czasem chodzimy czas porusza się wektorowo my możliwością swoją możemy się obrócić przeciwnie do wektora wtedy cofamy ( idziemy) zgodnie z wektorem . cofając w stecz dla mnie to nie masło maślane tylko tak jak w ruchu szachów cofnięcia myślą w stecz czyli przeciwnie do wektora - zatem cofanie w przód nie jest sprzeczne, to wyjście przed wektor z całym jego bagażem doświadczeń. Wiersz mówi o postępowaniu o rozkładaniu się w około i wtedy może zrozumiemy sens korony cierniowej bo ona to wciąż popełniane błędy i jak ktoś powiedział wszyscy jesteśmy Chrystusami.Twoja z wiersza droga to obu być przed wektorem musimy podobnie cierpieć, mając innych za swój bagaż. To jedyny sposób by już bez korony wyprostować drogę i przestać krążyć - no przynajmniejisietak 

Pozdrawiam 

[Annna2]

@Lidia Maria Concertina dziś taki czas tak

piękny