Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Annna2

Ten wiersz ma w sobie tyle czułości i zachwytu, że aż się uśmiechnęłam!

To jest wiersz-portret pełen miłości. Ta perspektywa dorosłego, który widzi w dziecięcych bazgrołach wielką sztukę – to jest piękne.

"Stokrotko, co jesienią zakwitasz wiosną" – piękny wers, pełen nadziei. A to zakończenie z imionami (Ola i Lula) – serce rośnie naprawdę, bo czuć, że to nie tylko o rysowaniu, ale o tym, jak dzieci sprawiają, że świat znów ma wszystkie kolory.

Opublikowano

@Annna2

To wiersz, który urzeka szczerością emocji i spontanicznością wyobraźni.

Z ciepłem i wdziękiem maluje on poetycki portret dziecięcej kreatywności, w której nie istnieje jeszcze granica między zabawą a sztuką. Piękno uchwycone w prostym geście.

Opublikowano

@Annna2

Aniu.

 

Twój wiersz nie jest tylko opisem.

 

to przede wszystkim Twoje wyrażenie radości i dumy !!!!!!

 

a sam wiersz to uroczy, szczery i świetnie skomponowany liryk.

 

 

 oddaje magię tworzenia i wartość podziwiania czyjegoś talentu.

 

to literacki bukiet kwiatów złożony na cześć Julki (Luli) i Oli.

 

zachwyciłaś mnie !!!!!!

 

 

Opublikowano

Wszystkie tęcze świata łączcie się - taki to szczery i dziecięcy przekaz wyłania się spośród tych 

słów-obrazów. Pomimo zatartych jeszcze granic, między zabawą, a sztuką (o czym napisał huzarc), między tym, co ważne i mniej ważne, albo nieważne wcale, jest ta dziecięca spontaniczność, wrażliwość, o których ONE same nie wiedzą, a o które tylko my dorośli możemy się ocierać.

Chłońmy to i czerpmy z tego pełnymi garściami.

I tę wrażliwość i spontaniczność w pełni oddałaś. Pozdrawiam. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...