Salut

[Simon Tracy]

Miecz narodu wybranego,
okalany, krwawym laurem zwycięzców.
Nieprzenikniona mgła,
niosąca w sobie ogień ich grzechów.
Wrzynająca się głęboko
w ciche mogiły

ich zapomnianych ojców.
Szańce nie powstrzymają wilczej sfory.
Bez strachu. Pojednani w celu.
Jedynie ogień może ich oczyścić.
Pochodnie gotują im krew.
Jest wściekła i brunatna.
Niewolnicy pokoju,
jęczą w agonii pod gruzami.
Krwawą już śliną, zwiastującą koniec
bluźnią na swych

wyimaginowanych bogów
Myśliwi na oczach pierworodnych,
patroszą swe ofiary.
Łzy?! Współczucie?! Nigdy!
Bestialstwo dojrzewa z czasem.
Żyj i zdychaj jak bezdomny pies.
W akompaniamencie

piewców apokalipsy.
Zanim zamknę wieko.
Ucałuje Twe lodowato sine usta.
Wróć ze mną do raju.
Żywych trupów pielgrzymka powrotna.
Ciebie nie zabiją zwykłe kule.
Diabły szturmują niebiańskie barykady.
Legiony samobójców
ze skrwawionymi nadgarstkami

i pętlami u szyi.
Bronią się klątwą i nagim torsem.

Fale eteru, niosą propagandystów głos.
Ich obchodzą jedynie pieniądze

i Twoja śmierć.
Bez względu na częstotliwość kanału.
Nieśmiertelniki poległych braci i sióstr,
zawiązane na rękojeści sztyletu.
To co grzeszne oddaj ciału.
To co boskie, oddaj duszy
na strofach bluźnierczego sonetu.

 

"Salut" jest tak naprawdę piosenką w formie wiersza.

Będąc nastolatkiem pisałem ich bardzo dużo grając w zespole.

"Salut" został napisany w inspiracji do utworów jednego

z moich ukochanych zespołów.

Zespołu Marduk.

[Berenika97]

@Simon Tracy

Napisałeś tekst pełen furii, przemocy i apokaliptycznego obrazowania. To rzeka słów, która niesie krew, ogień, trupy, bestialstwo. Czuć w tym gniew – rozlewający się, niemal nieopanowany. Ten tekst mnie przeraża. Nie dlatego, że jest brutalny – poezja ma prawo dotykać ciemności. Ale dlatego, że celebruje przemoc, że w tym gniewie nie ma wyjścia, tylko eskalacja. 

 

 

 

[Simon Tracy]

@Berenika97

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I właśnie dokładnie taki ma być. 

Czasami nie można się poddać. Nie ma już po co. Lepiej jest walczyć do samego, gorzkiego końca. 

[Łukasz Wiesław Jasiński]

Tekst posiada charakter antywojenny, a gniew jako bezsilność wobec przemocy - jest jak najbardziej słuszny, jest taki kraj na Bliskim Wschodzie - co już raz na zawsze stracił - godność.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 18 Października przez Łukasz Wiesław Jasiński (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@Simon Tracy

To wiersz graniczny, jak lament lub liturgia w ruinach niż klasyczny liryk. Świadectwo moralnego przerażenia. 

Mocny, świadomie nieprzyjemny i przez to skuteczny, prowokujący myśli.