letniak

[Czarek Płatak]

letniak

 

siedzę na skrzyni w rogu przy kuchni 

majtam w powietrzu nogami jeszcze 

nie dosięgają podłogi nagrywam film 

 

w głowie ciemność za lustrem okna 

żarówka się tli wydaje chybotać 

przez taniec ciem cienie co próbują

 

podpełznąć każdego w izbie dziadka 

z włosami jak druty łokciami na stole 

babkę z bochnem rozmiarów maśnicy 

 

na podołku jezykami liże stopy jezusa 

za burtą matki chybocze się z żarem 

przy ustach na chwilę obejmuje jej twarz 

 

rozbłyskiem odbija się w oczach ojca 

z butelką nad kieliszkiem brzdęk wzdryga

ucho kota na moich kolanach mruczy 

 

kiedy 

kładę mu dłoń na karku koniec taśmy

 

 

 

 

 

[Berenika97]

@Czarek Płatak

Napisałeś wiersz-wspomnienie, wiersz-taśmę filmową, która kręci się w głowie. I to jest mistrzowskie: narrator jest dzieckiem ("majtam w powietrzu nogami jeszcze , nie dosięgają podłogi"), ale jednocześnie kimś, kto nagrywa – obserwuje, zapamiętuje, utrwala.

To nie jest jasne, wyidealizowane wspomnienie – to rzeczywistość widziana oczami dziecka, gdzie światło i cień walczą ze sobą.

[wierszyki]

Gdybym miała kiedykolwiek babcię, też pewnie siadywałabym jako dziecko jej na podołku.

Dziadek, babcia, Jezus i kot - wszystko żywe.  Pzdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.