między sekundami

[Migrena]

 

kocham cię -

nie w czasie,
lecz w szczelinach między sekundami,
gdzie myśl jeszcze nie wie, że jest myślą
a oddech to tylko cień płuc,
których nigdy nie dzieliła odległość


czuję cię,
jak puls w skórze planety
jak dym wspomnienia na języku snu
jak światło, które nie zna źródła,
a jednak prowadzi


tęsknię,
ale nie linearnie,
tęsknię spiralnie,
jak galaktyka za własnym środkiem
jak echo, które szuka głosu
którego nigdy nie było


twoje imię,
to nie litery,
to ciąg drgań we mnie,
które kładą się w poprzek języka
i cicho kruszą alfabet


przyjdź,
nie po ziemi,
ale przez miękkie granice istnienia,
gdzie nic nie dzieli „ja” od „ty”
a „my” nie potrzebuje zgody

bo jesteś:
nie obok
nie naprzeciw
ale
we mnie, jak światło, które zna mnie zanim się zapalę.

[Roma]

@Migrena wszystko gdzieś poza zmysłami, a jednak czuć ten wiersz, to co w nim - najbardziej.

Przepięknie.

[Migrena]

@Roma

dzięki Olu :)

świetnie, że jesteś :)

[Deonix_]

Pięknie, metaforycznie, metafizycznie i głęboko. 

I oryginalnie!

Lubię taką introspekcję i malownicze ukazywanie emocji. 

Cudowna puenta. 

 

Pozdrawiam :))))

 

Deo

[Roma]

@Migrena dobrze czasami pouciekać w cudze światy, zwłaszcza tak pięknie opisane.

Wszystkiego dobrego i do kiedyś tam :)

[Migrena]

@Roma

jasne :)

do przyszłości :)

 

 

 

@Deonix_

Deo :)

 

dzięki za wspaniały komentarz :)

 

warto pisać żeby czytać Twoje słowa.

 

dziękuję :)

 

Edytowane 2 godziny temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@Migrena  Czas zawsze przewyższa przestrzeń. 

Przestrzeń to nasze życie. Plany, projekty, ale one są zawsze ograniczone-

od do- jak nasze życie. Rodzimy się z dwoma datami. Urodzin i śmierci.

Czas to zawsze nadzieja, to nieskończoność, to życie wieczne,

Bo człowiek nie wszystek umiera. Non omnis moriar.

Wierzę w to, że tam  spotkam tych których kocham, a oni na mnie czekają,

bo są :nie obok
nie naprzeciw
ale
we mnie, jak światło, które zna mnie zanim się zapalę.

 

[Marek.zak1]

Super, jest moc i oryginalne skojarzenia, a przecież podobno wszystko o tym już napisano. Pozdr. 

[Migrena]

@Annna2

Aniu.

całkowicie się z Tobą zgadzam !

 

Immortalizm to moje rozumienie rzeczywistości.

 

nie boję się śmierci ciała bo mam duszę nieśmiertelną 

która wraca do Boga który mi ją dał.

 

świetny Twój komentarz.

 

dziękuję :)

 

 

 

@Marek.zak1

dzięki Marku :)

podnosisz mnie na duchu :)

 

 

Edytowane 2 godziny temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@Migrena

To wyjątkowo piękny i dojrzały wiersz. Jest jak psalm - medytacyjny, duchowy, głęboko zmysłowy, a zarazem intelektualny.

Można go nazwać mistyczną poezją miłości, ale  nie o uczuciu między ludźmi, lecz o jedności istnienia, przekraczającej czas i język.

To tekst z klasy najwyższej, zarówno artystycznie, jak i filozoficznie.