przytulia

[Alicja_Wysocka]

przytulia

nie prosi o nic
a jednak zostaje
na rękawie
na duszy

 

czepia się niepewnie
jakby mówiła:
„czy mogę
choć trochę być blisko?”

 

splata się z sobą
gdy nikogo nie ma
bo nawet z samotności
można zrobić cień obecności

 

a my?
idziemy z nią
zaczepieni przypadkiem
i nie umiemy już
odczepić serca

 

 

Edytowane 8 godzin temu przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@Alicja_Wysocka

To bardzo piękny, subtelny i dojrzały wiersz, pełen czułości, ciszy i światła.

Jego siła tkwi w  empatii, bliskości, potrzebie obecności. To poezja łagodna jak dotyk, mądra jak milczenie. Pozdrawiam.

[Migrena]

@Alicja_Wysocka

jest to piękny tekst o tym, jak drobny, niepozorny element świata (przytulia) może stać się najsilniejszym łącznikiem dla ludzkiego serca.

 

piękny Alu :)

[Alicja_Wysocka]

@huzarcMasz świętą cierpliwość do poezji i do nas, z oddaniem komentujesz, 

dziękuję :)

[huzarc]

@Alicja_Wysocka Mam słabość do tej łagodniejszej strony mej natury;)

[Alicja_Wysocka]

@MigrenaRusłan, to jest roślina, nazywa się poprawnie Przytulia czepna (łac. Galium aparine)

Czepia się siebie, niczym magnes, rośnie dziko, przynajmniej taką ją spotkałam, wygląda jak miękka gałązka, jeśli masz dwie, lgną do siebie - zupełnie jak ludzie :)

 

@huzarcTo nie jest słabość :)

Edytowane 7 godzin temu przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@Alicja_Wysocka

wiem Alu :)

roślinka - magnesik :)

[Jacek_Suchowicz]

z życia wzięte

 

każdy potrzebuje drobiny przytulii 

w codziennej walce z innymi i sobą

aby złym emocjom przypadkiem nie ulec

czasem zawierzyć także dobrym słowom

:))

[Alicja_Wysocka]

@Jacek_Suchowicz Jacku, lekarze mówią, że trzeba się z siedem razy dziennie przytulić się z kimś innym, bo wtedy spada kortyzol. No ja nie wiem czy to prawda, ale baśń na pewno :)

[violetta]

Przylepka z ciebie:)

[Alicja_Wysocka]

@violetta Myślisz? 

Lubię bawić się słowem, pozdrawiam :)

[violetta]

@Alicja_Wysocka myślę, że tak:)

[Marek.zak1]

Może ta przytulia to ci, którzy za życia byli samotni, a teraz w nowej postaci chcą zrekompensować dawną samotność? Taka inspiracja z Twojego ślicznego wiersza. Zgadzasz się?? Pozdrowionka

[Alicja_Wysocka]

@Marek.zak1 Zgadzam się Marku :)

 

@Toyer, dziękuję 

Edytowane 5 godzin temu przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - jak zwykle u ciebie czyli miło - twoje wiersze cieszą - 

                                                                                                   Pzdr.serdecznie.

[Berenika97]

@Alicja_WysockaJak dla mnie, to piękny, delikatny wiersz o samotności, która staje się niemal namacalna - jak coś, co można przytulić lub co samo się nas trzyma.

Uchwyciłaś ten moment, kiedy samotność przestaje być tylko brakiem i staje się prawie "kimś". Ten obraz zaczepienia - "idziemy z nią zaczepieni przypadkiem" - jest niezwykły. Pokazuje, jak samotność przylgnęła niepostrzeżenie i jak bardzo opieramy się jej bliskości, choć już stała się częścią nas.

Szczególnie poruszające jest to "czy mogę choć trochę być blisko?" - ta niepewność samotności, która sama jest niepewna, która się "czepia" zamiast obejmować. I ten paradoks w trzeciej zwrotce: "nawet z samotności można zrobić cień obecności" - jak desperacko potrafimy zamieniać pustkę w towarzystwo.

Końcówka jest przeszywająca - "nie umiemy już odczepić serca". To nie jest wiersz o tym, jak pozbyć się samotności. To wiersz o tym, jak się z nią zrastamy, często nawet nie zauważając kiedy.

Napisałaś pięknie! 

Ale teraz mam wątpliwości, czy dobrze zinterpretowałam Twoje przesłanie. Pozdrawiam. 

[Alicja_Wysocka]

@Berenika97 Dobrze, bardzo dobrze, Duszko. Jest mi dobrze z tym, o czym piszę, a o tej roślince powiedział mi pewien Poeta, dawno temu. Na obrazku mogłam sobie sprawdzić jak wygląda,

ale ja spotkać i zobaczyć...  gdzie?

A jednak, któregoś lata w maju, zbierałam czubki młodej pokrzywy przy małej rzeczce i płocie.

W pewnym momencie coś się do mnie poprzyczepiało, właśnie jakby gałązki  - kiedy je odczepiałam, 

jak rzepiki, czepiały się do siebie. Wtedy przypomniałam sobie o tym, co słyszałam i wreszcie to znam

i mam :) Serdeczności i podziękowania.

 

@Waldemar_Talar_TalarUkłony, dla Ciebie :)

 

 

[Alicja_Wysocka]

@JuzDawnoUmarlem, @MIROSŁAW C., dziękuję 

[viola arvensis]

@Alicja_Wysocka kocham wiersze inspirowane przyrodą, sama czerpię z niej garściami. I dzięki takiej małej roślince, zupełnie niepozornej a uczepionej talentu, powstaje piękny, głęboki wiersz. 

Gratuluję bardzo :)

[Alicja_Wysocka]

@viola arvensis Oj, jaka ładna przenośnia Uczepionej talentu,

koniecznie przenieś to do jakiegoś wiersza, niechaj ładnie się doczepi do Twojego :)