Bóg Dzwonu

[huzarc]

Słów się nie nazywa, więc ich się nie rozumie,

Badając ostrze znaczenia w nabrzmiałym szumie,

Oglądając tylko strukturę nagiej plamy

Wokół piksela drżącego w barwie gamy.

 

Znak nie mówi — odarty już z kształtu — on mruga,

Frazą, cięciem, przepycha się jak czarna smuga,

Androgenicznych warg w soczewce nieboskłonu,

Które oślepło, jak pęknięcie w czaszce dzwonu.

Edytowane 2 godziny temu przez huzarc (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@huzarc nie rozumiem tego wiersza.

Ale napiszę ile zdołałam. Bóg gier komputerowych, Bóg nierzeczywisty, "alusiowy(AI),

sprowadzony do fantastyki? Nie wiem.

 

 

[Migrena]

@huzarc

wiersz ezoteryczny.

poezja metafizyczna.

 

mówi o  kryzysie  poznawczym i komunikacyjnym

we współczesnym swiecie, gdzie prawdziwy sens został zastąpiony przez chaos i  technicznosć.

 

tak ten wiersz zrozumiałem.

 

[andrew]

@huzarc

...

ostygłe gorąco

zapisało dźwięki

z głębi ziemi

 

tam się rodziły

w innej naturze 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego popołudnia 

[violetta]

Skomplikowane wiersze piszesz:)

[huzarc]

@violetta Nic nie jest bowiem proste, bo gdyby było to i wiersze byłyby zbędne. Dzięki i pozdrawiam:)

[Łukasz Wiesław Jasiński]

Chyba powinno być "odarty już z kształtu"?

 

Łukasz Jasiński 

[huzarc]

@Łukasz Wiesław Jasiński jasne:)

[Łukasz Wiesław Jasiński]

@violetta

 

Dla mnie bardzo łatwe, wystarczy: zamienić tytuł na "Serce Dzwonu" i wszystko jasne...

 

Łukasz Jasiński 

[violetta]

@huzarc coś zawsze fajnego jest w twoi wierszach, świeży powiew:)

[Łukasz Wiesław Jasiński]

@violetta

 

Dobrze również ten wiersz można interpretować w sposób erotyczny, otóż to: jądra - dzwony...

 

Łukasz Jasiński 

[Berenika97]

@huzarc Twój wiersz jest ciekawy. Język i znaki przestają być przezroczyste, a stają się nieprzeniknionymi obiektami. "Słów się nie nazywa, więc ich się nie rozumie" – to zdanie otwiera problem, który cały wiersz stara się rozwinąć, nie rozwiązać.