Miłość do niedoskonałości

[Toyer]

Doskonałość to wieczny sen Boga

my - budzimy się niedoskonali

obdarowani prezentem istnienia

śnimy kawałki prawdy

 

chodząc cicho po doskonałej ziemi

płaczemy perfekcyjnie

że los co nam pisany nie jest prosty

a jednak kochamy życie

 

zakochani w tej niedoskonałości

łatwo budzimy anioły

miłości do drugiego brzegu rzeki

ludzi niedoskonałych

 

ale kiedy już pokochamy

to co brzydkie pęknięte złamane

widząc w tym obraz piękny

sercem co pęka na dwoje

 

niedoskonałe życie

doskonale się wypełni

[violetta]

Ładny wiersz, nono

[Bożena De-Tre]

@Toyer ''Śnimy kawałki prawdy''...a potem piszemy w długie jesienne wieczory o tym co niedoskonałe ...wierząc że najpiękniejsze jeszcze przed nami.brak pięknej miłości i...........złudnej wietrzności.

@Bożena De-Tre Zatrzymał mnie Twój wiersz .Pozdrowienia

[huzarc]

@Toyer

To dojrzały, spokojny wiersz o duchowym pojednaniu z niedoskonałością. A tego nam bardzo potrzeba:)

[Berenika97]

@Toyer

Napisałeś wiersz, który ma w sobie spokój, pogodzenie – jakbyś dotknął czegoś ważnego i nie musiał już krzyczeć.

Szczególnie uderza mnie wers:"ale kiedy już pokochamy, to co brzydkie pęknięte złamane" – bo to jest istota rzeczy. Nie chodzi o osiągnięcie doskonałości. Jest tu mądrość bez moralizowania, czułość bez sentymentalizmu.

Zwłaszcza koniec – "niedoskonałe życie, doskonale się wypełni" – to jest klamra, która zamyka całość bez patosu. Elegancko. Piękny tekst.

[Jacek_Suchowicz]

z autorem trudno się zgodzić

 

rodzimy się wręcz doskonali

lecz z czasem niszczymy swe piękno

by nasze słabości ocalić

i zdobyć coś może zbyt lekko

 

kruszymy więc tą doskonałość

na drobne co dzień rozmieniamy

bo przecież na zawsze jest mało

stajemy się niedoskonali

...

Pozdrawiam