Jako że...

[Corleone 11]

... mam za sobą pewną drogę rozwoju duchowego, a tym samym energetycznej refleksji - celowo nie napisałem "teologicznej" - refleksji, którą jednak rozpocząłem przy pomocy osób, związanych życiowo i strukturalnie z tak zwanym Kościołem Rzymskokatolickim - i z którym to rozwojem wiąże się napisana przeze mnie powieść "Inne spojrzenie" oraz niektóre z opowiadań, dlatego pozwalam sobie na większą otwartość i szczerość. Na które, rzecz jasna, w wiekach tak zwanych średnich - a przynajmniej w Europie - pozwolić sobie nie mógłbym bez ryzyka, nazwijmy sprawę po imieniu, torturowobolesnych, a potem bolesnych ogniście - konsekwencji. Dzięki pośrednictwu instytucji, której  nazwę - znów celowo, pozostawiając domysł Tobie, mój Czytelniku - znów pominę. Wiem: trochę dużo zaimka względnego w różnych przypadkach. 

   Jako taż właśnie osoba czytam obecnie powieść, w którą (i znów ten zaimek) powinienem zagłębić się już dawno: napisane przez Colleen McCullough "Ptaki ciernistych krzewów", a opublikowane przez "Książkę i Wiedzę" w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesięsiątym pierwszym roku. Powiedzieć, że trudno wyjaśnić, dlaczego zabrałem się za nią dopiero teraz, jest całkowicie awystarczającym tłumaczeniem, z czego w pełni zdaję sobie sprawę. Tak się złożyło. Tak się stało. Były inne książki i inne sprawy - to wszystko prawda. Podobnie jak prawdą jest, że przypadek nie istnieje. Tak potoczyła się moja czytelnicza przeszłość pomimo, iż odeszła już do innego wymiaru moja tażwcieleniowa mama polecała mi zarówno samą powieść, jak i nakręcony na jej podstawie film z Sydney Penny, Rachel Ward i Richard'em Chamberlain'em w rolach głównych. 

   Znajduje się w "Ptakach" wiele zdań, samych sobie wartych uwagi - azależnie od faktu, że całe one są warte uwagi, stanowiąc jedną z książek, które przeczytać  powinien każdy - względnie zapoznać się z jej treścią za pośrednictwem audiobook'a. I to bynajmniej nie z powodu kontrowersyjności przedstawienia prawdy, że ludziom tak zwanego Kościoła - będącymi niestety często duchownymi tylko z nazwy, azależnie od tego, czy są szeregowymi księżmi, biskupami lub nawet kardynałami czy też zakonnikami bądź mnichami -  zdarzały się, zdarzają i prawdopodobnie zdarzać będą - czasy albo okresy słabości i zwątpień, które w końcu są zupełnie naturalne. Jeżeli bowiem ktoś nie wątpi, oznacza to tym samym, iż nie myśli, a każdy silny może trafić na kogoś ode siebie silniejszego albo znaleźć się w sytuacji, gdy z kimś ode siebie silniejszym zmierzyc się będzie musiał. Ze zrozumiałego dla Ciebie, Czytelniku, powodu - a właściwie zrozumiałych powodów- przytoczę żadne z tych zdań, chociaż oczywiście znalazłoby się dla nich miejsce w tymże opowiadaniu. 

   Czytam "Ptaki ciernistych krzewów" i jako magister teologii przeglądam się w nich. Zestawiam ją ze sobą zastanawiając się, co zrobiłbym będąc na miejscu księdza, a potem biskupa i kardynała Ralfa. Jako mężczyzna, przyznaję, że o wiele mniej zastanawiam się nad tym, co będąc kobietą zrobiłbym na miejscu Meghan. Być może głębiej zastanowię się nad tym później; możliwe też, że uczynię to dopiero w kolejnym wcieleniu, jeśli "moja" dusza zdecyduje się inkarnować w kobiecy organizm, w co jednak osobiście wątpię. Azależnie jednak od mojej osobistej przyszłości, z dużą dozą prawdopodobieństwa mogę stwierdzić, że czytającej "Ptaki" kobiecie dużo łatwiej - oczywiście przy odpowiednio wysokiej własnej wrażliwości oraz zaangażowaniach czytelniczym, psychicznym i uczuciowym - byłoby utożsamić się z Meggie, a tym samym ją zrozumieć. 

   Czytam i myślę. Zatrzymuję się przy wspomnianych zdaniach i wracam do przeszłości. Wspominam siebie z czasu studiów i osoby, z którymi tamten czas mnie zetknął: studiujących na tym samym uniwersytetecie kleryków oraz księży wykładowców, prowadzących zajęcia dla wszystkich studentów. Tu pozwolę sobie wspomnieć księdza profesora Marka Starowieyskiego, u którego zacząłem pisać swoją pracę magisterską z zakresu patrologii (teologii tak zwanych Ojców Kościoła) oraz jego ucznia i asystenta księdza doktora Józefa Naumowicza, pod którego kierunkiem tę pracę dokończyłem i obroniłem. Wspominam też - atakując i potępiając nikogo - dwukrotny  udział w pielgrzymkach na tak zwaną Jasną Górę, podczas których - naturalnie przecież - działy się wydarzenia ze sfery słabości z udziałem osób ściślej z tak zwanym Kościołem związanych. Wspominam i... 

   Trafem przyszedł czas, abym książkę tę przeczytał będąc właśnie podróżując po Peru i po Boliwii - na południu, chociaż daleko od Australii. Lata od podjęcia wspomnianych studiów i po ich zakończeniu... 

 

   La Paz, 30. Września 2025 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane wczoraj o 01:26 przez Corleone 11
Dodanie fotografii (wyświetl historię edycji)

[obywatel]

@Corleone 11 Nie brak tu jednakże nadziei, reinkarnacja wobec takiej karnacji to pigment na sklepienie. Końcówka! Panie magistrze!
Po latach od podjęcia...


PS nie wiem co się dzieje, ciemnieje mi, gdy widzę te tytuły naukowe :)

Edytowane Wtorek o 23:36 przez sam_i_swoi (wyświetl historię edycji)

[Corleone 11]

@sam_i_swoi

   Być może masz rację, że powinienem napisać "od" zamiast "po". Zamienię słowa. 

   Ale-ale, Panie sam_i_ swoi! Jako że mam żaden zamiar wstydzić się tytułu naukowego, zapytam: Jak ma się reinkarnacja do karnacji?? 

   Dzięki za odwiedziny, czytanie i komentarz. Pozdrawiam Cię. ;)) 

[obywatel]

"Jako że" więc korzysz korząc i mnie, - kiedyś byliśmy, teraz jesteśmy, nie będzie nas, ano tak, jak malarz obrazów ma, i smutno mi, cyganka szepce do licha z tym :)

 

karnacja

1. «koloryt skóry»

2. «tonacja nadawana ciału ludzkiemu przez malarza»

Przeglądaj Słownik języka polskiego


Z serca Ci życzę najlepszego :)

[Corleone 11]

@obywatel

   Czy zapytałem, co to jest karnacja? Zapytałem, jak ma się reinkarnacja do karnacji i chętnie przeczytam wyjaśnienie. 

   Dzięki za radę: zaglądam doń w miarę wątpliwości. 

   Pozdrowienia. 

[obywatel]

@Corleone 11Powaga, nie obchodxzi mnie to już. Pretensję proszę kierować ? a rada się wkleiła z cyt. słowem.
wiem , burak ze mnie
Pozdrawiam.

[Corleone 11]

@obywatel

   Skoro powaga nie jest tym, co Cię obchodzi, przestań marnować swoje czas, myśli oraz uwagę na Pisanie. W tym komentarzy pod moimi opowiadaniami. 

   Wszystkiego pozytywnego. 

Edytowane 2 godziny temu przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[obywatel]

@Corleone 11jeśli chodzi o marnowanie, to tu z kolegą się zgodzę, bardzo żałuję i nie polecam nikomu tego autora niestety, nie potrafi przyjąć do wiadomości własny błędów co odzwierciedla się tu jak na świętym obrazku, jeśli tatuś mówi do synka; syneczku idź spać czem prędzej bo cię główka rozboli, on jemu zwraca, tatuś mówi się czym prędzej - jeśli autor nadal nie dostrzega związku to trudno, ale tatuś nie musi się tłumaczyć. Bo powiedział już synkowi że ta taki regionalizm. w naszym przypadku; malarz tak ma.

[obywatel]

żeby nie było Lata od podjęcia wspomnianych studiów - Ja też latam Lotem, albo luftfanzą

przykre że autor czepia się słówek około tekstowych które były tylko zasłonką dymną, bo wiem jak trudno jest się przyznać do własnej niedoskonałości

Edytowane 1 godzinę temu przez obywatel (wyświetl historię edycji)