Zbliźniaczeni

[Florian Konrad]

jak rozumiesz metaforę "rzucaliśmy się podwórkami"?
uznasz, że... narkotyki, nonkonformizm,
czy inna tego typu trująca kołdreka,
którą można naciągnąć sobie aż pod krtań?

bo wiesz, to, co tam zawarłem jest nieco strzępiaste,
pali po pierwszym zażyciu, później – wywołuje
przyjemne uczucie odrealnienia, platyny rozmijającej się
o lata świetlne z kamieniem, wody parującej z sadzawki,
wrażenie skraplania się owej mulistej i
przebakteryjnionej cieczy, jako drogie perfumy.

z czym połączysz obrazek, po otrzymaniu którego
wraca się do siebie zygzakując
i z tremolo na ustach?

będzie impulsem wiodącym na barykady, energią
powodującą chęć zdobywania zewnętrznych
ścian wieżowców i to bez asekuracji,

czy rozrośnie się jako roślina,
której najbardziej żywą częścią będą kolce?
wątpię w drugą ewentualność.

uznasz to za atrybut nie do przecenienia,
szorstką, ale niezbywalną cechę?
wiem, że tak.