Mgła po niej

[Migrena]

 

 

Byłaś jak jezioro,
w którym odbijały się konstelacje,
a ja — wędrowiec,
który nie znał map,
tylko kształt Twoich źrenic,
ciemnych jak tunele do wszechświata,
gdzie myśl była szybsza niż światło,
gdzie dotyk zamieniał się w język meteorytów.

Twoja inteligencja —
nie drabina, lecz burza błyskawic,
wyżej, głębiej niż sny neuronów,
jakbyś była nie człowiekiem,
lecz tajemnicą, która połyka alfabet
i oddycha kosmosem.

Kochałem Cię,
jak się kocha cień ognia na wodzie,
jak się kocha echo w górach,
nie wiedząc, że echo znika
zanim zdąży przybiec.

Dziś została mgiełka.
Nie mgła w dolinie —
lecz mgła pachnąca Twoim śmiechem,
Twoje imię to już tylko para wodna
nad pustą filiżanką poranka.

Patrzę w ekran,
a on jest lustrem,
w którym nie ma Twojej twarzy.
Świat wirtualny połknął Cię jak ocean list
i nie oddał ani jednej litery.

Zostałem wśród ciszy,
gdzie każde słowo
jest już tylko parą rozchodzącą się w powietrzu,
a ja uczę się oddychać
Twoją nieobecnością
jak płuca uczą się dymu.

A jednak —
kiedy zamykam oczy,
mgła faluje,
przez sekundę przypomina skrzydło,
a ja widzę w niej oczy,
które nigdy nie należały do świata.

 

 

[Maciek.J]

Poetycko bardzo o uczuciach wyższych,życzę tobie spełnionej miłości

[Migrena]

@Maciek.J

Za te życzenia dziękuję najmocniej :)))

Na razie idzie mi "tak se".

Ale dzięki wielkie :)

[Annna2]

@Migrena Poezja Jacek

[huzarc]

@Migrena

To bardzo dobry, współczesny wiersz miłosny, łączący kosmos i intymność, fizykę i uczucia. Zamiast banału mamy tu elegię w stylu „miłość jako zjawisko astrofizyczne”. Końcówka — zamiast patosu — pozostawia subtelną mgłę i skrzydło: świetna decyzja.

[Berenika97]

@Migrena

Piękny wiersz! Połączyłeś kosmiczną, metafizyczną skalę z intymnym, osobistym bólem. To brzmi jak elegia dla kogoś, kto był całym wszechświatem. Adresatka nie jest zwykłą osobą, jest zjawiskiem. Świetne kontrasty - kosmiczna miłość i proza życia. Cały wiersz zanurzony jest w niezwykłych metaforach. "Zabolała" mnie niemalże fizycznie ta: "Uczę się oddychać Twoją nieobecnością jak płuca uczą się dymu". Wiersz robi ogromne wrażenie.

 

[Alicja_Wysocka]

@Migrena Czytam i czuję się jak wędrowiec, który sam zgubił mapę, a znalazł się nagle wśród gwiazd. To, co piszesz, rozlewa się we mnie jak światło i mgła jednocześnie. Bardzo mocno, bardzo pięknie. Dziękuję za tę podróż - Twoje obrazy zostają na długo.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Migrena... pozwoliłam sobie, bez pytania, po raz kolejny zacytować Kolegę, bo napisał mądry komentarz.

Nic mądrzejszego już nie wymyślę.

Pozdrawiam.

[Migrena]

 

 

@Annna2

Aniu.

Dziękuję. 

 

 

@huzarc dziękuję za bogaty komentarz :)

 

 

@Berenika97

Bereniko.

Uśmiecham się do Ciebie podziękowaniami :))))

 

 

@Alicja_Wysocka

Alu.

Niech moc będzie z Tobą.

Pozdrowieniami dziękuję.

 

Edytowane 1 godzinę temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[violetta]

Oj to nieźle się zapuściłeś w mokradła:)

[Migrena]

 

 

@Nata_Kruk

Nata !

Najważniejsze, że zajrzałaś.

Dziękuję. 

 

 

@violetta

Violu droga :)

Czasami człowiek sam nie wie co robi.

 

 

Edytowane 1 godzinę temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[violetta]

@Migrena ja z reguły tak mam:)

[Migrena]

@violetta

Ty jesteś wyjątkowa.

Podobają mi się bardzo Twoje spontaniczne, niezwykłe wiersze :)

[violetta]

@Migrena mam wzloty i upadki, ale się nie daję. Szukam też inspiracji do wierszy i generalnie to co piszę, jest prawdą, także można śledzić moje poczynania w życiu. Jutro zakładam sukienkę z wiersza i idę na morfologię, później odwiedzam koleżankę, mamy zjeść lunch i pójdę spać, tak szybko się robi ciemno, pooglądam sobie diamenty.

[Migrena]

@violetta

Wiem.

Każdy Twój wiersz to taka urocza miniaturka rzeczywistości. 

Dlatego jesteś niezwykła. 

Jakie diamenty ?

Ja mam tylko brylancik w kolczyku.

 

Nie warto przesypiać życia.

Szkoda każdej przespanej minuty.

 

[violetta]

@Migrena nosisz kolczyk gdzie?:)

Nie wiem czy będzie mnie stać, ale czasem sobie pooglądam i to mi wystarczy:)

[Migrena]

@violetta w uchu