"Dilexit nos"

[Annna2]

 

 

 

Pożegnanie pierwsze,
"o sklejaniu brzegów domowych pierożków (...)
z Mamą i Babcią,
albo opiekowaniu się ptakiem, który wypadł z gniazda,
wypowiadaniu życzenia, odrywając płatki stokrotki".

Pożegnanie drugie.
Ono przyszło przed świtem,
Jak pięknie pachnie mak, gdy akompaniuje sercu wiatr.

Pożegnanie trzecie.
Co przyszło po czasie. Miłość.
Taka, ale jaka?

Pożegnanie czwarte.
"Dilexit nos"- świat płaczących babć,
gdy dzieci giną na wojnach.
Gdzie jest to serce, co kieruje się ku innych,
złu teraz wyszło naprzeciw.

Miłość jak źródło wszechrzeczy,
czy ciągniony za sobą worek pustych liter?

 

 

 

 

- inspiracją "Dilexit... Papieża Franciszka

[Robert Witold Gorzkowski]

@Annna2 Aniu mocno, musze powiedzieć, że Marek Żak przed chwilą napisał że każdy powinien choć jeden wiersz taki napisać, Twój z tak wyrazistą puentą stawiam na pierwszym miejscu. "Miłość jak źródło wszechrzeczy,
czy ciągniony za sobą worek pustych liter?" bardzo sugestywny tekst.

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski  dzięki.

Wiesz dlaczego tak napisałam? Bo Papież w Encyklice pisze coś takiego, że wystarczy wyciągnąć serce,

a dobro zło zwycięży.

Piękne słowa i piękna Encyklika - tak jak Franciszek. Ale dziś wydaje mi się, że zło zwycięża nie dobro,

serce jest workiem pustych liter

[Maciek.J]

aż wróciły piękne wspomnienia

babcia i mama wyszły z cienia

a świat wciąż się cały zmienia

[Migrena]

@Annna2

Aniu.

Sentymentalna  podróż przez kolejne odsłony miłości. Domowe ciepło, 

młodzieńcza namiętność,

konfrontacja z cierpieniem świata.

I puenta.

Czy miłość jest jeszcze źródłem sensu, czy tylko pustym znakiem ?

Ja nie potrafię na to pytanie odpowiedzieć.

 

Wiersz do rozmyślań.

[Nata_Kruk]

Wzruszają mnie trochę takie treści. Nostalgiczne cofnięcie się w czasie i ciepło bijące od wersów,

pomimo tego, że są i trudne dylematy. Ładnie Anno.

[Berenika97]

@Annna2

To bardzo poruszające rozważanie o stratach i miłości, które przebija przez różne etapy życia.

Szczególnie porusza mnie przejście od ciepłych, bezpiecznych obrazów (np. lepienie pierożków) do "świata płaczących babć, gdy dzieci giną na wojnach".

Pytanie o miłość - czy to "źródło wszechrzeczy, czy ciągniony za sobą worek pustych liter" - brzmi jak fundamentalne rozterki człowieka. Ta niepewność co do natury miłości, gdy konfrontuje się ze śmiercią, to jedno z ważnych pytań egzystencjalnych. Piękny wiersz!

 

 

[Alicja_Wysocka]

@Annna2 Twój wiersz pięknie pokazuje, że pożegnania przychodzą w różnych formach - od codziennych drobnostek po wielkie, nieodwracalne straty.

Widać w nim, że każdy koniec niesie też refleksję nad miłością i sensem życia. Dla mnie to przypomnienie, jak wiele razy w życiu żegnamy coś lub kogoś i jak różne są te doświadczenia.

[violetta]

Ja teraz, gdy mam wnuczkę, myślę nie osobie, a o niej, jaka będzie jej przyszłość, żeby tylko była szczęśliwa, a jest taka wesoła.