ślad

[Berenika97]

zostawiam ślad

na zimnej szybie

rysuję palcem

nieskończone kształty

patrzę jak nikną

w szklistej pustce

niech się nacieszą chwilą

zanim

nicość je wchłonie

dzielę myśli

na cienkie włókna

tworzę z nich struny

rozwieszam pod niebem

niech przez chwilę zabrzmią

o moim istnieniu

zanim

wiatr je zerwie

i rozwieje w próżni

rozsypuję wspomnienia

na zimnej posadce

ich ostrym szkliwem

kaleczę stopy

potem zbieram okruchy

w zaciśnięte pięści

niech ból przypomni

że jestem

zanim

stanę się ciszą

 

[Annna2]

@Berenika97  Berenika podoba mi się, ale

w zaciśnięte pięści

niech ból przypomni że jestem.

Tak bardzo chciałabym, aby nie tyle ból przypominał o jestestwie Twoim-

a uśmiech miłość i serce.

[Migrena]

@Berenika97

Klimat egzystencjalny z motywami przemijania.

Mistyczny zapis ulotności -  jakbyś  Bereniko rysowała nie tylko na szybie, ale i w mojej/ czytelnika świadomosci.

Jak ja kocham takie wiersze !

 

Jakby linie jego brzmienia na  oscyloskopie, układały się w jedność z falami mojego mózgu.

 

Dziękuję za ten Twój,  cudowny wiersz :)

[Jacek_Suchowicz]

ładnie 

 

za wszelką cenę

zostawić ślad

na zimne szybie 

i pustce  szklanej

zanim pochłonie

złośliwiec wiatr

i pajęczyny

porozrywane

 

zamiast zostawić

rozbite szkło

to może lepiej

cudne wspomnienia

i jak najszybciej

zacierać zło

w ich sercu zostać

gdy mnie już mnie ma

 

...

Pozdrawiam

 

[andrew]

@Berenika97

...

póki jestem 

podziwiam biegnące życie 

delektując się nim 

bez pośpiechu 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego popołudnia