Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nie pytaj

Berenika97
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Berenika97

Berenika97

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

szukasz?

 

nie

nie szukam

masz w moich oczach

niedomknięte sny

i rozmyte światło dnia

a w dłoniach

kruchość szkła i siłę,

która góry porusza,

to, czego nazwać

nie umiem


masz w spojrzeniu wszystko

czego nie uniosę sama

na brzegi pamięci

wśród miękkich piasków dawnych rozmów


i pytasz

czy śnię?


a ja wiem, że sny mnie już opuściły

 

i czekasz

 

jakby milczenie znało odpowiedź

a ja rzucam się w przestrzeń

która nie ma końca

w fale bez morza

w deszcz, co nie dotyka ziemi

idę przez drogi

których nikt nie narysował

idę przez ciebie

przez twoje źrenice

które stały się krajobrazem


kocham cię tak

jak kocha się echo -

za to, że wraca

chociaż nigdy nie było głosu

kocham cię tak

jak kocha się cień -

za to, że trwa,

chociaż nie istnieje światło


i wiem,

że nie trzeba już pytać

nie trzeba nawet czekać

bo jesteś jak

oddech.

18
Annna2

Annna2

Opublikowano
Opublikowano

@Berenika97 zacytuję kawałek piosenki Pawła Domagały-

on też tak kocha.

Weź nie pytaj, weź się przytul
Weź tu ze mną, weź tu bądź
Weź nie młodniej
Weź się starzej
Razem ze mną idź krok w krok.

 

i tu jest miłość proszę Państwa. Prawdziwa i piękna

2
Alicja_Wysocka

Alicja_Wysocka

Opublikowano
Opublikowano

@Berenika97 To jest ocean - pełen tęsknoty i przejrzystości.

Najbardziej porusza mnie ten obraz miłości do echa i cienia - „za to, że wraca, chociaż nigdy nie było głosu” i „za to, że trwa, chociaż nie istnieje światło”.

To jest czysta metafizyka - kochanie czegoś, co istnieje w braku, w szczelinie, w niedopowiedzeniu. I wtedy oddech na końcu zwyczajny, a najpełniejszy.

2
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano

nie moja łączka ale zatrzymał - ładnie napisany

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

pięknie - oczy powiedzą więcej jak usta

 

milczenie bywa wymowne - powie więcej jak tysiąc słów

 

te strofy mogą być do niego ale gdyby napisać Cię - może dotyczyć Boga

pozdrawiam

1
Berenika97

Berenika97

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Dziękuję za tak piękne odczytanie. To, co napisałaś o miłości do echa i cienia, trafia w samo serce tego wiersza. Cieszę się, że poczułeś tę metafizykę.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Nata_KrukBardzo dziękuję! Bardzo doceniam Twoją opinię.

@Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję za czytanie.  Tak, rzeczywiście mogą dotyczyć miłości Największej.  Jeszcze raz dziękuję.

@Kwiatuszek@Marek.zak1@infelia@JWF@Leszczym Bardzo dziękuję!

Edytowane przez Berenika97 (wyświetl historię edycji)
3
Robert Witold Gorzkowski

Robert Witold Gorzkowski

Opublikowano
Opublikowano

@Berenika97

„jakby milczenie znało odpowiedź

a ja rzucam się w przestrzeń

która nie ma końca

w fale bez morza

w deszcz, co nie dotyka ziemi

idę przez drogi

których nikt nie narysował

idę przez ciebie

przez twoje źrenice

które stały się krajobrazem”

 

pięknie i to niesie ale facetem trzeba też wstrząsnąć nieraz trzeba go obudzić bo jak ciągle jest tylko słodko to piwo i przed telewizor a ta podróż musi być wspólna. Trzeba razem przejść przez źrenice. Naprawdę jestem urzeczony twoją poezją piszesz tak jak każda kobieta chciałaby przeczytać…

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Wierna cisza

      Przez Migrena · Opublikowano

      Gdy człowiek odszedł na wieczną wartę, pies został. Wciąż wącha powietrze - nie zna słowa śmierć, tylko kształt ciszy po dłoni, zapach butów, głosu, który już nie wraca. Leży pod murem, gdzie marmur pamięta imiona, gdzie z wazonów cieknie woda, a trawa śni, karmiona prochem. Poranki przeglądają się w jego oczach jak mgła, popołudnia rozlewane są złotem na kamień, wieczory przyciskają cień, długi i miękki, jak aksamit. Czasem unosi łeb, jakby w wietrze słyszał swoje imię, którego nikt już nie woła. Czeka - na krok, na cień, na cud. Nikt mu nie mówi, że cud się nie wydarzy. A jego oczy - lustra ciszy - odbijają spadające liście, światło, które znało człowieka, i powietrze, które pachnie pustką. I tylko noc zagląda mu w oczy, jakby chciała zapamiętać, jak wygląda wierność. Z każdym dniem jest mniej psa w psie, więcej ciszy. A kiedy w końcu przestaje się ruszać, ptaki nawet tego nie widzą. Tylko wiatr wtula się w jego bok, jak stary przyjaciel.      
    • Maksymilian Bron
      Idealny kłamca

      Przez Maksymilian Bron · Opublikowano

      Idealny kłamca ma zawsze kilka wersji na wypadek kontuzji kłamstwa A Pierwsza jest dla głupców, którzy wierzą w zapłodnienie boskie, ale już nie w DNA Druga dla hipokrytów, którzy się zdziwią swoim zdziwieniem, bo zero ich obchodzi Trzecia jest dla kłamców takich samych jak ja, to wersja bolesna, pełna ćwieków w dłoni. Czwarta jest dla Ciebie, byś mi uwierzyła, że wężowi ludzie wokół mnie tańczą Kolejna jest dla mnie, bym ufał pajęczynie zakrytej rzęsami, wersami – moją tarczą Bo idealny kłamca potrafi kłamać, że kłamie i brzydzi się sobą, tak jak czystą prawdą
    • Konrad Koper
      Górą:

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Handlujący i plujący czy na serca polujący?  
    • Alicja_Wysocka
      urodziny

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       Bo jest, każdy ma tytuł (czyli imię) ma mieszkanie (miejsce na portalu) ma znajomości w postaci znajomych (czytelnicy) i sam się musi bronić (jak każdy w życiu) Dziękuję :)
    • Waldemar_Talar_Talar
      Tu krzyże z ciszą rozmawiają

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      cmentarna alejka smutek mogile się kłania   obok samotność szuka bratniej duszy   ktoś  inny łzy obudził  są gorzkie   tylko znicze się  uśmiechają nadzieją   tu  krzyż  z  ciszą  tylko o prawdzie  rozmawia   to wszystko wiatr tuli liśćmi się  bawiąc 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...