Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Niebo jest otulone ciemną kołdrą, chłodny powiew wiatru niesie ze sobą krzycząc pewne niebezpieczeństwo.

Samotność. Otula mnie w swojej przyjemnie gryzącej kołdrze. 
Jej schron jest fałszywy, ciężar obłudny, wystarczy lekki, chłodny powiew wiatru, by ją zwiać.

 

Gęsta jest dziś cisza… przyjemna, spokojna 

Wydaje się być odwieczna, jakby stała od zawsze i na zawsze, niczym posąg na środku pustyni.

Nawet po zaspie piaskowej, nadal stoi nieruszona. 

Stoi jakby jej tam nigdy nie bylo,

Martwa odpoczywa w zapomnieniu.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...