Wiersze jak pajęczyny...

[Maciek.J]

Często pisanie wierszy mi przypomina
mozolną pracę pająka gdy pajęczyna
wreszcie w finale jest upleciona od nowa

to ktoś zniszczy ją zmiotką bez słowa
podziękowania choćby za pajęcze ruchy
a przecież w pajęczynę wpadłyby muchy

albo inne szkodniki -obrzydliwe robale
nikogo to nie obchodzi często już wcale

kiedy na koniec przegonisz także pająka
bo jak pasikonik niczego nie zabrzdąka
i nie zagra etiudy świerszcz za kominem

napisz o tym wiersz i okryj strofy muślinem
i Muzy ucałuj bo piękne to dziewczyny
wspomnij o pająku co plecie swe pajęczyny

Edytowane 5 godzin temu przez Maciek.J (wyświetl historię edycji)

[wierszyki]

Nie wiem, czy słowo gotowa jest konieczne dla wiersza?

Pomijając ten detal, bardzo sympatyczny wiersz :-)

[Annna2]

@Maciek.J pajęczyna na pajęczynie pajęczyną przymyka

mądry ten pajęczynowy wiersz.

[Maciek.J]

@wierszyki zmieniłem , dzięki za komentarz 

@Annna2 pajeczynkowo pozdrawiam 

[Berenika97]

@Maciek.JChciałam napisać,ale wyszło mi niezgrabnie:

 

Nie niszczę pajęczyn, gdy widzę je rano
w rogu pod sufitem - błyszczą rosą,
każda nitka tkana cierpliwie i z planem,
geometrią piękną, co serce unosi.

Wiem, że to jak wiersz - długo powstawał,
każde słowo ważne, każda zwrotka w miejscu,
pająk-poeta nocą nad dziełem czuwał,
by schwytać nie muchy, lecz cząstkę szczęścia.

Uszanuję pracę, co w mroku powstała,
pajęczą poezję w porannym świetle,
bo każda pajęczyna ma duszę artysty
i prawo do życia w tym wspólnym świecie.